Λίγα λεπτά πριν...

Σε λίγο θα σε πάμε με τη μαμά στο αεροδρόμιο...σε λίγο θα αγκαλιαστούμε όλοι μαζί και θα κυλήσουν δάκρυα λύπης,στενοχώριας,πόνου,αποχωρισμού...

Προσπάθησα να αποφύγω αυτή τη σκέψη όλες αυτές τις μέρες!
Ίσως τώρα να νιώθω τύψεις που την απέφυγα...δεν θέλω να πάμε στο αεροδρόμιο...δεν θέλω να ξεσπάω μπροστά στο άγνωστο...μπροστά στην αλήθεια!

Κάθε χρόνο το ίδιο συναίσθηνα....κάθε χρόνο....αργεί να εισβάλλει η συνήθεια μέσα μου...πρέπει κάθε χρόνο να πονέσω το ίδιο και κάθε φορά και πιο πολύ!

Ποιος θα πίνει καφεδάκι το πρωί με τη μαμά?Ποιος θα μας ξυπνάει με φιλιά και μουσικούλα?
Ποιος θα μας ζαλίζει με την Νετ και το ποδοσφαιρο και όλα τα κλασσικού τύπου τραγουδάκια...νότες έντεχνες,λαικές,ελληνικές....

Ποιος θα με πει ξανά κορίτσι του?Όπως και τη μαμα!

:(

Σ'αγαπάμε όσο τίποτα άλλο σ αυτή τη ζωή!

Είσαι το στήριγμα μας!Εγώ, ο αδερφός μου , η μαμά μου...είμαστε ένα μαζί σου!

Ποιος θα μου δώσει το χάδι του πάλι? Να μου λέει '' Ξύπνα κούκλα μου''!

Δεν θέλω να φύγεις...αλλά πρέπει!

Δεν θέλω να είσαι άλλο μακριά μας...αλλά πρέπει

Δεν θέλω να κλάψω...αλλά βγαίνει

Δεν θέλω να αφήσω τη μαμα μόνη να γυρνάει....γιατι με χρειάζεται!


Σου εύχομαι μέσα από τα βαθη της καρδιάς μου να χεις
ΚΑΛΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!





Αφιερωμένο Στον Μπαμπάκα μου!!!!
Σ'αγαπώ πολύ να το ξέρεις και ας μη το διαβάσεις ποτέ αυτο!!!!

Χρόνια πολλά μωρό για τα Γενέθλιά Σου!

Έχω γενέθλια σήμερα....

Πες μου χρόνια πολλά..
Σήμερα θλίψη μου γιορτάζω...
..το παλιό μου το χαμόγελο ..Καθρέφτη απόψε αλλάζω!

Χρόνια πολλα...

το δώρο μου...το χαμόγελό μου!!!!!

ΕΧΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΟΥΣ
....ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΑΛΗΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΟΒΑΡΕΥΟΝΤΑΙ
....ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΣΕΝΑ!

θέλεις να παίξουμε?

πάντα fair....






-Σου δινω ακόμα μια μπίλια για να παίξεις...
_Πάρε με,πάρε με μέσα σου να κρυφτώ
-είσαι ζαβολιάρα μικρή ε?
-είμαι έτοιμη να περάσω καλά...
-κάτι μου θυμίζει αυτός ο διάλογος..
-τί?...
-λες και σε μερικά χρόνια θα αντιστραφούν οι ρόλοι μας...το νιώθω...μα σε αγαπώ και αυτό νομίζω είναι κάτι....όπως λέει και ο Βασίλης
-λα , λα , λα χαχχαχα έλα να το χορέψουμε
-θέλω να κοιτάζω στα μάτια σου...με κοιτάς κάπως...
-απλά σε κοιτάω...δεν σου φτάνει αυτό!?
-φιλάκι?
-σμουτς



-Η Μικρή μεγάλωσε.......:)

I Feel You

Σ 'αρέσει η ψυχεδέλεια?

θέλω τρέλα...σσσςςς μη μιλάς...άκου...








-βλέπεις εκεί?
-τίποτα...είναι όλα κενά...
-δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου...θέλω να δω με τα δικά σου...μη τα κλείνεις...
-είναι αργά...άκου το κομμάτι μόνο
-θέλω να ταξιψέψω στη μουσική του
-κοιμήσου!!




-το άκουσες αυτό?
-παραισθήσεις είναι...είναι λογικό...επιδράνε τα πάντα μέσα σου τώρα...απλά σώπα...είναι πολύ όμορφη αυτή η σιωπή
-είσαι παράξενος...
-είμαι ήρεμος
-η μουσική είναι τέρμα...πως ηρεμείς?
-σσςςς I feeeelll youu....
-καλύτερα να πηγαίνω...
-κλείσε την πόρτα...

ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΝΑΩ

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου

κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,

από κοντά χαμόγελό μου.

-Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει. Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος. Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου μήπως και πάρεις λεει κάτι απ' τη χαρά μου. Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα. Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

"Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω."

-Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ’ ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν’ αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Tελικά τι ύφος έχω?

με κλεφτές ματιές παρατηρώ ότι ασυνείδητα αντιγράφω υφάκια...ή μήπως όχι?

δεν έχω ιδέα τι ύφος έχει η δική μου ιστοσελίδα..

αρχικά έγραφα ανούσια,κανείς δεν έχει ρίξει ματίες στα πρώτα μου ποστ και απορώ γιατί δεν τα χω ακόμα διαγράψει...παρατηρώ τις σκεψεις μου, το ύφος μου με την πάροδο των μηνών και βλέπω αλλαγές...

μερικοί ίσως πιστεύουν είναι ένα χαζοχαρούμενο blog , που έρχομαι να συφωνήσω και εγώ

μερικές φορές παρασύρομαι από την νέα μόδα του ''μελλο-φιλοσοφικού'' ύφους και κάθομαι και γράφω πότε αυτοβιογραφικά πότε μέσω προσωποποίησης μέσα από τα μάτια άλλων...

νιώθω είμαι μικρή ακόμα...όχι στην ηλικία...αλλά στο μυαλό...στη σκέψη,στη γνώση και είναι λυπηρό όταν το σκέφτομαι...


το δικό μου ενδιαφέρον θα ήταν τελέιως ανόυσιο για την πλειοψηφία...μπορώ εύκολα να γράψω δοκίμια περί του κλάδου μου...αλλά θα είναι γραμμένα απο μένα και διαβασμένα επίσης από εμένα...κανείς δεν έχει την απορία πως κάνω τομή σε ένα βάτραχο ή σε μια ακρίδα!!πόσο μάλλον να βάλω και ντοκουμέντα φωτογραφίες...χαχα

τι ενδιαφέρον θα έχει να γράψω για τους οργανισμούς...για τα ζώα και τα φυτά..
και οι αρρώστιες που μαστίζουν το ανθρώπινο γέννος,αρχικά θα ήταν ενδιαφέρον αλλα μετά θα έπιανε τους αναγνώστες καταθλιψη!!




τελικά είχε νόημα αυτό που έκατσα και έγραψα?

Πόσα θες...

πες μου, απλά, πόσα θες να με κάνεις χαρούμενη...τι θες?λεφτά?ικανοποίηση? ελευθερία?
ότι και να μου δώσεις θέλω να στο πετάξω στα μούτρα...πίστευα δεν σου αξίζει τέτοια συμπεριφορά...η τρέλα που με διέπει όμως εξαιτίας σου με κάνει να θέλω να σε πατήσω κάτω...να σε βρίσω με το που αντικρύσςω τα μάτια σου, να σε φτύσω και να χαθώ... απληστία...
αυτό έχεις!
δεν νιώθεις...δεν επικοινωνείς...ορκίζεσαι αγαπάς χωρίς πράξεις όμως...
ορκίζεσαι θα αλλάξεις...χωρίς αποτέλεσμα....
θέλω να πάω σε ένα μπαράκι να τα πιω...με την μοναξία για συντροφιά...και μουσική απλά μια solo κιθάρα...να μην σκέφτομαι...να χαζεύω τον κιθαρίστα...να χαζεύω τους πελάτες....τους τοίχους...και τα ποτά να έρχονται κ να φεύγουν...όπως κ συ...θέλω να φύγεις!
εγώ γιατί δεν φεύγω?εγώ γιατί μένω...
αδυναμία....άρρωστη αγάπη?
χάρισε μου ένα χαμόγελο!!!!!
δεν ζητάω πολλά...
χανεται αυτο που χτισαμε και με τρομάζει πολύ αυτο....
φοβάμαι να κάνω μπρος κ πισω..μια ισορροπία καταστροφής
ήσουν ο ιππότης μου κάποτε...σώσε με! Πριγκίπισσα μου έλεγες...όνειρα γλυκά!
τώρα πια ούτε τα όνειρα δεν υπάρχουν στην γειτονιά....παλία ήταν τόσα πολλά που άκουγες ακόμα κ φωνές ευτυχίας απο την ζωντάνια τους....πόσο όμορφα όνειρα!χόρευα μαζί τους με την σκέψη μου...ερωτεύτηκα τις ιδέες τους...όπως κ σενα....ίσως ήσουν μια ιδέα...μια μορφή...μια σκιά που χάνεται στο σκοτάδι....
και γω απλά την κοιτάζω να απομακρύνεται...να νιώθω άδεια...μόνη... δεν αντιδράω πια...δεν παρακαλάω πια...απλά κλαίω...

Αυτό που μου έμαθες...

...είναι να κλαίω...δάκρυα που εσύ δεν είδες ποτέ..μόνο άκουγες...

μη με λυπάσαι...σου έλεγα...δεν είναι όμορφο να λυπάσαι...
μ'αγαπάς μου απαντούσες...και συνεχίζεις να μου δείχνεις πως είναι να κλαις....

χαμόγελο δεν υπάρχει...κρύφτηκε πίσω από τη βροχή των ματιών μου...

και τα μάτια μου...αυτά που λες ότι λατρεύεις όσο τίποτε άλλο...απλά κοιτάνε χωρίς να νιώθουν τι κοιτάνε...είναι άδεια από εικόνες,εικόνες που τους υποσχέθηκες κ χάθηκαν μαζί με το χαμόγελο...

πόσο κρίμα...θα σου χάριζα το καλύτερο χαμόγελό μου....τις ωραιότερες μου ματιές που κανείς δεν θα τις έβλεπε...την ομορφότερη σιωπή μου....

τώρα σου χαρίζω σταγόνες...όχι ηδονής....σταγόνες κενού κ αδυναμίες...

κοιμήσου μωρό μου ...μου έλεγες και με έβαζες στην αγκαλια σου και με κρατούσες εκεί...μέχρι τα μάτια μου να σε δουν και στα όνειρα καθώς θα με κρατάς...

τα μάτια σου....τι όμορφα...σε κοιτούσα την στιγμή που ήσουν στην απόλυτα τέλεια στιγμή...η ψυχή σου με κοιτούσε εκείνη την στιγμή κ το σώμα σου έτρεμε!
πόσο σ αγάπαω...είπες...

μάθε μου να χαμογελάω...μη με κρατας στο σκοτάδι..φοβάμαι να κοιτάξω το κενό ...φοβάμαι ν το κοιτάξω θα σε ξεχάσω...