Φωλιά

ζεστή, μικρή ...αν δεν είσαι κλειστοφοβικός θα την λατρέψεις..
δεν μπορεις να την αρνηθεις...την αντικρύζεις βασικά καθημερινά..

αν φοβασαι να ανοιχτεις τοτε καλυτερα να μην μπεις εκει μεσα
ειναι μια μικρη υποσχεση ...
εχεις μπει πολλακις σε τετοιες φωλιες...και αλλοτε εγινες εσυ φωλια για καποιον αλλον...


αν εισαι μονοχνοτος και κακομουτσουνος, σημαινει πως αυτη η φωλια σου λειπει πολυ!

αυτο μας δειχνει η ιστορια που ακολουθει...

3πμ, Τεταρτη 12 Μαρτιου 2006


Αγαπημενο μου ημερολογιο,

σημερα ολα ηταν ηρεμα(δηλαδη χθες) ...το πρωι δουλεια ..ελαχιστος χαβαλες με τους συνεργατες μου...ξερω λιγο κουτο ...αλλα ειναι η 1η μου δουλεια ...και ακομα ουτε το πτυχιο εχω καλα καλα στα χερια...ισως να με βλεπουν καπως...αλλα δεν με πολυνοιαζει ...στην δουλεια μου ειμαι η καλυτερη εκει μεσα, αποδιδω καθημερινα ακομα και καλυτερα.
Το απογευμα, λοιπον, πηρα τον Κωστα τηλεφωνο για τον κλασσικο μας καφε
πιθανον να κοιμοταν,η φωνη του ηταν λιγο περιεργη ... μου πε να περασω απο το σπιτι του..ηθελε να μου μιλησει για κατι πολυ σημαντικο.
Σαστισα λιγο, πιστεψα θα με πρηξει παλι για κανενα καινουριο του ερωτα
δεν επεσα και πολυ εξω...με το που πηγα σπιτι του μου ανοιξε μια κοπελα...
ουτε πολυ ομορφη αλλα ουτε ασχημη...ειχε κατι γλυκο για του λογου το αληθες πανω της!
την συμπαθησα...ειναι η καινουρια του σχεση...και ειναι 3 βδομαδες μαζι και δεν μου χαν πει τιποτα.
θα πρεπε να θυμωσω..τοσα χρονια φιλοι...απο το γυμνασιο,λυκειο...και μαζι στην ιδια σχολη!
αλλα ο καθενας στην προσωπικη του ζωη κανει οτι θελει και κανεις δεν ειναι μαμα κανενος!

Την κοπελα την λενε Γιωργια.
καθ ολη την διαρκεια που πιναμε εκει καφε...την ειχε μονιμως στην αγκαλια του!
του χαιδευε απαλα τα μαλλια και κανανε πολλα αστεια!
χαιρομουν που ειδα τον Κωστα ετσι τρυφερο!
Ξαφνικα χτυπαει το τηλεφωνο και ηταν ο Αλεξης.Με τις δουλειες και τα τρεχαματα, τον ειχα ξεχασει τελειως, που μυαλο ?

Ηταν λιγο νευριασμενος.Με το δικιο του αλλα οταν εξηγω σε αλλους πως εχω δουλειες , σκοπος να καταλαβουν λιγακι!
Δεν παμε για γαμο και αρραβωνες!Περασε απο του Κωστα,ηταν μεσα στα νευρα
παμε με την Γιωργια να φτιαξουμε τπτ μεζεδες για τους κυριους μεσα...και αρχιζει ο Αλεξης τα παραπονα του για μενα!
''Δεν ενδιαφερεται, δεν επικοινωνει, το μυαλο της στην δουλεια, το μυαλο της παντου αλλα οχι σε μενα!Θα την χωρισω!''

Ο Κωστας επελεξε να μην εμπλακει σ αυτη την κατασταση και απλα του ειπε πως με ξερει χρονια και δεν εχω αλλαξει σε κατι ...απλα οι υποχρεωσεις σε κανουν να χανεσαι ανα διαστηματα και να επανερχεσαι μετα...

Παω να βαλω ενα ποτηρι νερο και μου πεφτει κατω το ποτηρι...μαζευω με το χερι τα μεγαλα κομματια και κοβομαι στο ενα δαχτυλο...
ακουστικε ενα ''κρακ'' του δερματος..και κυλησε το αιμα...
για λιγα δευτερολεπτα χαθηκα στη στιγμη αυτη...δν ειχα συνειδητοποιησει πως ημουν σκυμμενη κατω και εβλεπα το αιμα απο χερι μου να τρεχει...
η Γιωργια ειχε παει μεσα και ημουν μονη ...εως οτου μπει ο Αλεξης μεσα...
ηρθε και μου ειπε ''Τελος''

δεν γυρισα καν να του απαντησω...αφησα το αιμα να τρεχει..το βρηκα παιχνιδι...
αφοσιωθηκα
και εφυγε....

Μπηκε ο Κωστας και τρομαγμενος μου ριξε λιγο νερο στο προσωπο να συνελθω και αυτο που εκανα ηταν να γελαω!
Απο τα νευρα του μου χωσε μια αναποδη!
''Συνελθε'' μου πε...
Δεν με σταματησε ουτε καν αυτο στο γελιο μου...του αφησα μια σταμπα στο προσωπο του απο το χερι μου...και εφυγα...

φευγοντας ακουσα τη Γιωργια να μιλαει κρυφα στο κινητο της...
δεν πολυεδωσα σημασια αλλα ακουσα πολυ καθαρα '' ξεχασες τα τσιγαρα σου...ελα στον κηπο, οι αλλοι ειναι μεσα''

δεν πονηρευτηκα καθολου!
βγηκε εξω πριν απο μενα
εβαλα λιγο βαμβακι με αντισυπτικο υγρο στην πληγη μου, πηρα το παλτο και την τσαντα μου και ανοιξα την πορτα να βγω
οταν στον κηπο σ ενα δεντρο απο κατω ειδα την Γιωργια με τον Αλεξη αγκαλια!

δεν ζηλεψα, ισως ειχε δικιο ο Αλεξης, να μην ενδιαφερομουν πια...αλλα ενιωσα οργη και θυμο για την Γιωργια.
Ο Κωστας ειναι ο καλυτερος μου φιλος!...ισως ο τελειος αντρας...ισως τα παντα...πως τολμουσε να του το κανει αυτο?

δεν προλαβα να αντιδρασω...και πισω μου ενιωσα μια ανασα και ενα χερι στον ωμο!
Μου ειπε'' μην κουνηθεις''...

και ξαφνικα αναψαν τα εξωτερικα φωτα..
η φωλια τους ειχε διαλυθει σε κλασματα δευτερολεπτου...
κανεις δν ελεγε τιποτα...
δεν ειχα την δυναμη να αντιδρασω και αυτο που ηθελα ηταν να φυγω μακρια τους...
ισως ηθελα να μην εχω μπελαδες στο μυαλο μου...
φευγω...
πισω μου ηρθε ο Αλεξης...μου ζητουσε συγγνωμη..αλλα δεν καταλαβα τον λογο που το εκανε αυτο!Ειχαμε ηδη χωρισει!Μια τετοια σχεση τετοιο τελος θα ειχε ουτως η αλλως!
Δεν ειχα ορεξη για φθηνες δικαιολογιες...
Πηρα το αμαξι και πηγα στο λιμανι!


το μονο που σκεφτομουν ειναι η ματια του Κωστα..
δεν ξερω πως μ επιασε και μου εγινε εμμονη η αισθηση του
ενιωσα τον ειχα αναγκη...
δεν ηταν κατι το ερωτικο τοσο πολυ..οσο οτι ενιωθα πως αυτο το ατομο με συμπληρωνει.
δν ηθελα ενα καταφυγιο...οπως ηταν ο Αλεξης...
ηθελα μια φωλια...κατι να μεινω...
βαζω μπρος τη μηχανη και ξεκιναω...με πηρε τηλεφωνο στο κινητο..το σηκωνω
ηταν πιωμενος...μου ζητουσε να παω απο εκει...του ειπα πως αυτο εκανα...
''Σε χρειαζομαι , σε παρακαλω ελα!Σ εχω αναγκη''...

δεν μ ενοιαξε το οριο ταχυτητας...
δεν μ ενοιαξε η συγγνωμη του Αλεξη
δεν μ ενοιαξε το κλαμμα της Γιωργιας...
ουτε τα κουτσομπολια και η ζηλεια των συνεργατων μου...
ουτε οτι εχω ακομα ενα χρονο να παρω το πτυχιο μου...

η καρδια μου χτυπησε τοσο δυνατα οταν ακουσα τον Κωστα τοσο στενοχωρημενο!
Νιωθω την αυρα του...νιωθει την δικη μου!
ημουν η φωλια του, ηταν η φωλια μου...

παταω γκαζι, αδιαφορω για την θολουρα στα ματια μου απο τα φωτα...
αδιαφορω για το μεγαλο ΜΠΑΜ που ακουσα να ηχει στα στ αυτια μου...
αδιαφορω για το μουδιασμα στο σωμα μου...
το κρυο που με τυλιξε
και το σκοταδι που αντικρυζω τωρα...

βρηκα μια φωλια...
υγρη... σκοτεινη...

γεματη χωμα...


.....


ενα κομματι χαρτι γραμμενο απο τον Κωστα για την φωλια του.