A Dream Within A Dream

Η πορτα πισω της εκλεισε...εκανε δυο βηματα και εφυγε
επρεπε να κρυφτει να μην την βρουν
επρεπε να γινει σιωπη και ομιχλη
κλεινει τα ματια της και το μονο που ακουγε
ηταν η αναπνοη της!
δυσκολο να ξεφυγεις απο τις σκεψεις σου
οπου και να πας θα σε κυνηγουν
θα σε πλησιαζουν...οσο και να αποφευγεις
καποια στιγμη σε αγγιζουν
καταρριπτοντας καθε σου νοσταλγια για φυγη!

ξαφνικα ακουει μια φωνη'' Γεια σου ''
''...γεια'' απανταει διστακτικα...
''με λενε ξωτικο''...''ηρθα γιατι ακουσα τις σκεψεις σου να σε κυνηγουν''
''μπορεις κ τις ακους κ συ''τον ρωτησε σιγοψυθιριζοντας
''ναι, και ηρθα να σε κρυψω, ελα μαζι μου''

την τραβαει απο το χερι και πετανε ψηλα...
το ξωτικο ηταν ασχημο, μικρο αλλα σου εβγαζε μια απιστευτη ηρεμια η φωνη του!
ειχε κ ενα καπελο μ ενα κιτρινο φτερο...
ενα αστειο κοστουμι με μπλε και ροζ αποχρωσεις που επαιζαν κατω απο το φως του φεγγαριου...
μια γλυκια αυρα την τυλιξε καθως κοιταζε τις σκεψεις της απο ψηλα...
να την ψαχνουν απελπισμενες...
γελουσε!
ξαφνικα...σταματανε μπροστα σ ενα καστρο...
μπαινουν μεσα ....ολα ηταν σκοτεινα...
της λεει να μη μιλησει
τα φωτα αναβουν
και ενα κοκκινο φως αναδυει απο μεσα

ξαφνικα μπροστα της παρουσιαζεται μια μαυρη σκια και την καλυπτει!
ενιωθε την επνιγε και δεν μπορουσε να παρει ανασα
γονατιζει κατω και αρχιζει να βλεπει τα παντα θολα
''θες να αποφυγεις απο τις σκεψεις σου''
''αυτο σημαινει μικρη μου οτι πρεπει να σε τιμωρησω''

''μα, δεν θελω να τις εχω μεσα μου..ειναι χειροτερες απο την τιμωρια σου''

''ειναι αναποφευκτες...αλλα ευκολα αλλαζουν...δεν εχεις μαθει να τις χειριζεσαι σωστα''

'' δεν θελω να με μολυνουν αλλο...μου κανουν κακο''

'' δεν εχεις καταλαβει οτι δεν μπορεις να ζεις χωρις αυτες?''
''τοτε πνιξε με''

ξαφνικα η μαυρη σκια ...παιρνει μορφη...
τη μορφη της... με μαυρο φορεμα και κοκκινα ματια!
''μα η κυριαρχη σου σκεψη ειμαι εγω...μπορεις να γλυτωσες απο τις αλλες...
αλλα απο μενα δν μπορεις να ξεφυγεις''

''ποια εισαι εσυ?''
''εγω ειμαι εσυ''
''λες ψεμματα...εισαι απλα ενα φαντασμα που θελει να περιπαιξει με τις ανασφαλειες μου''
''οχι ειμαι εσυ...που θελει να σε βαλει σε σκεψεις..αρκετα η αδρανεια σου, μας σκοτωνεις''
''καλυτερα''

''γιατι θες να τιμωρηθεις τοσο πολυ?δεν σου καναμε κακο!εχουμε συνειδηση''

''λαθος!εχετε οργη και μισος!''
''οι πραξεις σου δεν εχουν καμια σχεση με μας!δεν φταιμε που τον σκοτωσες''
εσεις με αναγκασατε και εβαψα τα χερια μου με αιμα''
''γιατι κρυβεσαι απο μενα?αφου εγω ειμαι εσυ?''
''συνεχιζεις να σαρκαζεσαι αλλα δεν σε πιστευω..''

''δηλαδη μετανιωσες που τον σκοτωσες?''

''οχι, μετανιωσα που τον αφησα εκεινον πρωτα να με σκοτωσει...''

''σε πληγωσε δεν σε σκοτωσε''
''πες το οπως θες''
''αυτη τη στιγμη σε ακουει, το ξερεις?..ειναι εδω και σε κοιταζει!''

''πες του να φυγει!θα τον σκοτωσω ξανα και ξανα και ξανα...''
ξαφνικα το ξωτικο την παιρνει και την πηγαινει πανω απο ενα πηγαδι!
ητανε ολα μαυρα...δεν μπορουσες να δεις τπτ μεσα παρα μονο σκοταδι!
''γιατι μ εφερες εδω?''
''εδω τελειωνει η δικη μου αποστολη, τωρα προσωρας μονη σου..''
''τι εννοεις...?ρωτησε τρομαγμενη?''
''εννοω πως οποιος θελει να ξεφυγει απο τις σκεψεις του κ τον εαυτο του...μπαινει εδω για παντα...και η τιμωρια σου θα ειναι η σκεψη του...και η εικονα απο το μισος σου''

...δακρυσμενη και μη εχοντας τι να πει...αποφασισμενη και διψοντας για την λυτρωση της....
αφηνει το χερι του ξωτικου...
κοιταζει τον εαυτο της...
και πεφτει!
χωρις κραυγη...χωρις μια λεξη...
απλα πεφτει στο κενο..για παντα!

.........

ξυπναει ιδρωμενος!
σαστισμενος!
μπερδεμενος!και με δακρυα στα ματια!
δεν ηξερε αν το ονειρο του ηταν αληθινο η οχι!
σηκωθηκε απο το κρεβατι και πηγε προς το μπανιο
καθεται κατω απο το νερο ...να καλυψει ολο του το σωμα..
να τον ξυπνησει σε καθε του σημειο
να τον παγωσει και να νιωσει πως ειναι ζωντανος

ξαφνικα το τηλεφωνο χτυπαει...
παιρνει βιαστικα μια πετσετα και τρεχει μεσα να το σηκωσει

''..Εισαι ο Πετρος?''

''Μαλιστα..''αναφωνει

''ειμαι η Σοφια...πηρα να σου πω νεοτερα!''

''πως ειναι?''

''δεν ειναι....πια''...και η γραμμη πεφτει!
''εμπρος??εισαι δω??''

καθεται στο κρεβατι κ προσπαθησε να βαλει τις σκεψεις του σε μια ταξη!
δεν μπορουσε
μπερδευε την αληθεια με το ψεμμα
μπερδευε το παραμυθι με την πραγματικοτητα!
αποφασιζει να παει απο κει...
να την δει...εστω και τελευταια φορα

.....


εξω απο το σπιτι ειχαν μαζευτει φιλοι και συγγενεις....
ολοι στα κοκκινα
κανενας δεν φορουσε ουτε ενα μαυρο ρουχο!
προχωραει μεσα και μυριζει γιασεμι
μπαινει στο δωματιο και βλεπει εκεινη ξαπλωμενη
ντυμενη στα κοκκινα, κλειστα ματια,και ενα χαμογελο στα χειλη της!
εκεινος γονατιζει της κραταει το χερι και ξεσπαει σε κλαμματα...
εγω φταιω...
επρεπε να μεινω διπλα σου ...επρεπε να μην αφησω το χερι σου λεπτο!
......



επεφτε επεφτε και ενιωθε αναλαφρη και καθολου φοβισμενη
δεν την ενοιζε αν χτυπουσε καν
δεν σκεφτοταν τιποτα
ξαφνικα ακουμπαει κατω...απαλα...
ολα γυρω της ειχαν χρωματα ...προχωραει και βλεπει τον ηλιο...
κατακιτρινος και οι ηλιαχτιδες του της εκαιγαν το προσωπο...
την ζεσταναν...ενιωσε ομορφα...
τα λουλουδια πολυχρωμα...το τοπιο τοσο αληθινο!
πιο περα κατι πουλια...πετουσαν ομαδικα...
αρχιζε να ουρλιαζει απο την χαρα της!

ειμαι ζωντανη!
εδω!μονη μου!
προχωραει πιο περα ...
βλεπει και ξαφνικα το τοπιο αλλαζει και ενα διαφανο διαπερατο την χωριζει απο τον κοσμο της και τον κοσμο του!
ειδε τον εαυτο της ...ξαπλωμενη και κλειστα ματια
ειδε κ κεινον απο πανω της να κλαιει...
προσπαθησε να περασει την διασταση της...αλλα δν μπορουσε!
εκεινος εδειχνε τοσο λυπημενος!

σαστισε!
μα τον ειχε σκοτωσει!
το χε κανει !πως γινεται να ναι πανω απο το πτωμα της εκεινος?
αυτη ηταν η τιμωρια της?
να ναι μια σκια
να τον εχει μονιμη σκεψη...
παρεα με την μοναξια της...
για παντα τα ματια καρφωμενα πανω του...
δεν ηταν αγγελος του...
ηταν παρατηρητης του...
για παντα

( o τιτλος ειναι παρμενος απο το ποιημα του Edgar Allan Poe)