12.14.2006

W a s t e

Την λενε Ζωη!
την ξερεις πολυ καλα και ασε τις σαχλες σου γκριματσες καθως με διαβαζεις...
σ αρεσει η γευση της
την εχεις ερωτευτει τελικα ετσι δεν ειναι?η απλα κρυβεσαι απο αυτη?
της χαλας ποτε το χατηρι?
Η Ζωη ...δεν ειναι ανθρωπος...αν ηταν ομως ανθρωπος θα ειχε αγγιξει το τελειο...
ενα συνδιασμος καλου και κακου σε τοσο ομορφη κατανεμημενη σειρα...
αλλα ουτε νεραιδα ειναι...

η πηγη της ειναι στο νερο ομως...


αγευστο και ομως τοσο λαχταριστο -δροσιστικο σε καλοκαιρινες μερες....
χωρις αυτο πως θα ξεκλεβες μερικες γουλιες ζεστου καφε το πρωι πριν πας στη δουλεια?

νερο σου λεω!

η Ζωη το κανει μιασμα!
κυλαει κ αυτη σαν αυτο...της αρεσει να φερνει καταιγιδες και να ανακατευει τα καθαρα με τα βρωμικα...να καταστρεφει..να σκοτωνει...να παιρνει ψυχες μαζι της για συντροφια...να γινεται δακρυα στα ματια αλλων ψυχων...να προκαλει πονο,θλιψη, θυμο...σπερνει μισος!

απο την αλλη ομως...φερνει γαληνη στο ειρμο της...φερνει καθαρο νερο...ηρεμο τοπιο...
ξεβραζει νεες ψυχες...
χαριζει την αγαπη!

κυλαει ομως...ανεπαφη...αδιστακτη και συναμα τολμηρη...


I have been clothed in Leaf, a green light of some fortitude. I have been quenched by Rain, a christening of some magnitude


For brief as water falling will be death,
and brief as flower falling, or a leaf,
brief as the taking, and the giving, breath;
thus natural, thus brief, my love, is grief.

-Conrad Aiken (1889 - 1973),
And in the Human Heart (1940). Sonnet 6



θες να μαθεις το νοημα της?
το νοημα της εισαι εσυ!
σε συμβουλευω απλα...να μην καταπινεις γρηγορα....μη σε καταπιει πρωτα αυτη...
απολαυσε την...γουλια-γουλια...

αφεσου ...


Talk to me
I haven’t said a word in days
Please talk to me
And I can tell you of my ways
In which I numb myself
In which I numb myself

Drink with me
I will talk of things I want
To do in life but know I can’t
Find the energy
Find the energy
Find the energy
Find the energy

Time has come
Come to me at such a speed
And given me the time I need
To waste

Waste on you, I’ve got time to waste on you
Waste on you, I’ve got time to waste on you
Waste on you, I’ve got time to waste on you
On you

On and on and on and on with you


Archive-Waste....



Στην υγεια σας

12.04.2006


Ειναι σκοταδι ...και μεσα απ αυτο τρεις μικρες φλογιτσες κεριων αναδυουν δημιουργωντας μια σκια...εκεινη στριφογυριζει στον υπνο της...σκεψεις βασανιζουν το μυαλο της,σκεψεις την κανουν ανησυχη...
Ανοιγοκλεινει που και που τα ματια της για να κρατησει για λιγα δευτερολεπτα το φως των κεριων ...ο σταθερος ηχος των δεικτων του ρολογιου την κανουν να αλλαζει ρυθμικα τις σκεψεις της...και να σφιγγει τα δοντια σε καθε χτυπο...τικ-τακ...τικ-τακ...

ακουει την ανασα της...βαριανασαινει...
γυριζει πλευρο ξανα,σκεφτεται εκεινον παλι...την μορφη του...την αγγελικη του οψη...το σπασμενο χαμογελο του,την απαλη φωνη του ..
θελει να σταματησει τον χρονο,να σταματησει τον ηχο των δεικτων,να αποκοιμηθει χωρις ονειρα...να παγωσει το τοπιο...και να τον δει μια τελευταια φορα...να μπει στον χωροχρονο...να ταξιδεψει στην σιωπη ή στην φαντασια...να διακτινιστει...να χαιδεψει το κορμι του..
δεν μπορει ομως,εχει παρει την αποφαση τησ και αυτο ξερει πως θα τον πληγωσει...

κλεινει τα ματια της ξανα και ονειρευεται οτι εκεινος ειναι εκει και την κοιταζει να κοιμαται

Λιγες στιγμες σιωπης και ενα απαλο χαδι που την ζεσταινει και χαμογελαει... θελει να ακουμπησει στον ωμο του,να την παρει αγκαλια...
ειναι ομως αυτες οι σκεψεις που την οδηγουν στο αγνωστο και την τρομαζουν....και δεν εχει αλλες αντοχες

τι αποζητα? αφου ξερει πως η αποφαση της ειναι η λυση σε ολα...και ας μην ειναι η σωστη...

και κεινος?...θα την ξεχασει αργα η γρηγορα....και κεινη θα εχει λυτρωθει...
οι σκεψεις την πνιγουν, δεν μπορει να παρει ανασα...
βγαζει εναν αναστεναγμο και σηκωνεται ..ανοιγει το φως και παει στον καθρεφτη!


Τα μαλλια της ανακατεμενα..τα σπρωνχει πισω να φωτισει το προσωπο της...
κοιταει με επιμονη τα ματια της...και ρωταει'' Ποια ειμαι τελικα?Τι θελω να κανω?''


Ο
καθρεφτης απλα ειναι μια αντανακλαση..γνωριζει πως δεν θα λαβει απαντηση...
αναμενει απλα εκεινη την στιγμη..αναμενει κατι μαγικο να της δειξει ποτε ειναι ετοιμη...
αναμενει κατι μαγικο...
ξαφνικα τα κερια σβηνουν, και ο ανεμος χτυπαει με ορμη το παραθυρο κανοντας τον ηχο ολενα και πιο δυνατο....πιο αγριο...πιο επιβλητικο
''ηρθε'' αναφωνισε...

και ριχνει τον καθρεφτη κατω να γινει χιλια κομματια...χιλια κομματια να παιρνουν καθε εικονα της..

κανει περα τις κουρτινες...και ανοιγει το παραθυρο...ο αερας φυσηξε ξανα με ορμη αλλα δεν την αφησε να χασει την ισορροπια της...στηριζεται στο σιδερο ....ο ηχος του ανεμου την καλει... ολα ηταν ετοιμα...
κλεινει τα ματια και σκεφτεται το γραμμα που θα διαβασει εκεινος το πρωι...χαμογελαει και τα δακρυα βγαινουν δειλα-δειλα...κυλωντας στα μαγουλα της..αγγιζοντας τα χειλη της...νιωθει τη γευση τους...ισως θα προτιμουσε την δικη του γευση για τελευταια φορα ...

σχεδιαζει την εικονα του στο μυαλο της... ειναι εκεινος...μπροστα της...και της χαμογελαει γλυκα... απλωνει το χερι της...να τον αγκαλιασει... αφηνει το σιδερο...... χαμογελαει και παιρνει ανασα....
παιρνει οξυγονο...
λιγα δευτεροπλεπτα...και νιωθει πως ειναι ελευθερη πια....
αυτα τα δευτερολεπτα ηθελε να νιωσει....

πεφτει στην αγκαλια του
γινεται αγγελος και πεταει....τελικα!

Σταθης Αρτινος-οι αγγελοι μαθαινουν να πετανε

12.01.2006

Οταν ο ηλιος....


Ακουω τη βροχη,για σενα να μιλαει
πως χανεσαι τις νυχτες καπου στο πουθενα
εκει που δεν μιλανε για αγαπες ματωμενες
και το φεγγαρι χανεται μες τη συννεφια...

Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω

Οταν ο ηλιος θα παψει ν ανατελλει
Ισως τοτε να παψω να σου λεω Σ αγαπω


Περπατας στα συννεφα,μαζι με τους αγγελους
και σου χαριζω της αγαπης τα φτερα
Τ αστερια τωρα σβησανε...θα φεξει οπου να ναι

Ξημερωνει τ ονειτο μου...και φευγεις μακρια


Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω

Οταν ο ηλιος θα παψει ν ανατελλει
Ισως τοτε να παψω να σου λεω Σ αγαπω

Θελω να κανω τον πονο σου τραγουδι
να τ ακους, οταν κλαις καμια φορα
για να διωχνει ..η μουσικη τα δακρυα σου
και με τα λογια μου...να φευγει η μοναξια...


Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω
Οταν ο ηλιος θα παψει ν ανατελλει
Ισως τοτε να παψω να σου λεω
Σ αγαπω