A Dream Within A Dream

Η πορτα πισω της εκλεισε...εκανε δυο βηματα και εφυγε
επρεπε να κρυφτει να μην την βρουν
επρεπε να γινει σιωπη και ομιχλη
κλεινει τα ματια της και το μονο που ακουγε
ηταν η αναπνοη της!
δυσκολο να ξεφυγεις απο τις σκεψεις σου
οπου και να πας θα σε κυνηγουν
θα σε πλησιαζουν...οσο και να αποφευγεις
καποια στιγμη σε αγγιζουν
καταρριπτοντας καθε σου νοσταλγια για φυγη!

ξαφνικα ακουει μια φωνη'' Γεια σου ''
''...γεια'' απανταει διστακτικα...
''με λενε ξωτικο''...''ηρθα γιατι ακουσα τις σκεψεις σου να σε κυνηγουν''
''μπορεις κ τις ακους κ συ''τον ρωτησε σιγοψυθιριζοντας
''ναι, και ηρθα να σε κρυψω, ελα μαζι μου''

την τραβαει απο το χερι και πετανε ψηλα...
το ξωτικο ηταν ασχημο, μικρο αλλα σου εβγαζε μια απιστευτη ηρεμια η φωνη του!
ειχε κ ενα καπελο μ ενα κιτρινο φτερο...
ενα αστειο κοστουμι με μπλε και ροζ αποχρωσεις που επαιζαν κατω απο το φως του φεγγαριου...
μια γλυκια αυρα την τυλιξε καθως κοιταζε τις σκεψεις της απο ψηλα...
να την ψαχνουν απελπισμενες...
γελουσε!
ξαφνικα...σταματανε μπροστα σ ενα καστρο...
μπαινουν μεσα ....ολα ηταν σκοτεινα...
της λεει να μη μιλησει
τα φωτα αναβουν
και ενα κοκκινο φως αναδυει απο μεσα

ξαφνικα μπροστα της παρουσιαζεται μια μαυρη σκια και την καλυπτει!
ενιωθε την επνιγε και δεν μπορουσε να παρει ανασα
γονατιζει κατω και αρχιζει να βλεπει τα παντα θολα
''θες να αποφυγεις απο τις σκεψεις σου''
''αυτο σημαινει μικρη μου οτι πρεπει να σε τιμωρησω''

''μα, δεν θελω να τις εχω μεσα μου..ειναι χειροτερες απο την τιμωρια σου''

''ειναι αναποφευκτες...αλλα ευκολα αλλαζουν...δεν εχεις μαθει να τις χειριζεσαι σωστα''

'' δεν θελω να με μολυνουν αλλο...μου κανουν κακο''

'' δεν εχεις καταλαβει οτι δεν μπορεις να ζεις χωρις αυτες?''
''τοτε πνιξε με''

ξαφνικα η μαυρη σκια ...παιρνει μορφη...
τη μορφη της... με μαυρο φορεμα και κοκκινα ματια!
''μα η κυριαρχη σου σκεψη ειμαι εγω...μπορεις να γλυτωσες απο τις αλλες...
αλλα απο μενα δν μπορεις να ξεφυγεις''

''ποια εισαι εσυ?''
''εγω ειμαι εσυ''
''λες ψεμματα...εισαι απλα ενα φαντασμα που θελει να περιπαιξει με τις ανασφαλειες μου''
''οχι ειμαι εσυ...που θελει να σε βαλει σε σκεψεις..αρκετα η αδρανεια σου, μας σκοτωνεις''
''καλυτερα''

''γιατι θες να τιμωρηθεις τοσο πολυ?δεν σου καναμε κακο!εχουμε συνειδηση''

''λαθος!εχετε οργη και μισος!''
''οι πραξεις σου δεν εχουν καμια σχεση με μας!δεν φταιμε που τον σκοτωσες''
εσεις με αναγκασατε και εβαψα τα χερια μου με αιμα''
''γιατι κρυβεσαι απο μενα?αφου εγω ειμαι εσυ?''
''συνεχιζεις να σαρκαζεσαι αλλα δεν σε πιστευω..''

''δηλαδη μετανιωσες που τον σκοτωσες?''

''οχι, μετανιωσα που τον αφησα εκεινον πρωτα να με σκοτωσει...''

''σε πληγωσε δεν σε σκοτωσε''
''πες το οπως θες''
''αυτη τη στιγμη σε ακουει, το ξερεις?..ειναι εδω και σε κοιταζει!''

''πες του να φυγει!θα τον σκοτωσω ξανα και ξανα και ξανα...''
ξαφνικα το ξωτικο την παιρνει και την πηγαινει πανω απο ενα πηγαδι!
ητανε ολα μαυρα...δεν μπορουσες να δεις τπτ μεσα παρα μονο σκοταδι!
''γιατι μ εφερες εδω?''
''εδω τελειωνει η δικη μου αποστολη, τωρα προσωρας μονη σου..''
''τι εννοεις...?ρωτησε τρομαγμενη?''
''εννοω πως οποιος θελει να ξεφυγει απο τις σκεψεις του κ τον εαυτο του...μπαινει εδω για παντα...και η τιμωρια σου θα ειναι η σκεψη του...και η εικονα απο το μισος σου''

...δακρυσμενη και μη εχοντας τι να πει...αποφασισμενη και διψοντας για την λυτρωση της....
αφηνει το χερι του ξωτικου...
κοιταζει τον εαυτο της...
και πεφτει!
χωρις κραυγη...χωρις μια λεξη...
απλα πεφτει στο κενο..για παντα!

.........

ξυπναει ιδρωμενος!
σαστισμενος!
μπερδεμενος!και με δακρυα στα ματια!
δεν ηξερε αν το ονειρο του ηταν αληθινο η οχι!
σηκωθηκε απο το κρεβατι και πηγε προς το μπανιο
καθεται κατω απο το νερο ...να καλυψει ολο του το σωμα..
να τον ξυπνησει σε καθε του σημειο
να τον παγωσει και να νιωσει πως ειναι ζωντανος

ξαφνικα το τηλεφωνο χτυπαει...
παιρνει βιαστικα μια πετσετα και τρεχει μεσα να το σηκωσει

''..Εισαι ο Πετρος?''

''Μαλιστα..''αναφωνει

''ειμαι η Σοφια...πηρα να σου πω νεοτερα!''

''πως ειναι?''

''δεν ειναι....πια''...και η γραμμη πεφτει!
''εμπρος??εισαι δω??''

καθεται στο κρεβατι κ προσπαθησε να βαλει τις σκεψεις του σε μια ταξη!
δεν μπορουσε
μπερδευε την αληθεια με το ψεμμα
μπερδευε το παραμυθι με την πραγματικοτητα!
αποφασιζει να παει απο κει...
να την δει...εστω και τελευταια φορα

.....


εξω απο το σπιτι ειχαν μαζευτει φιλοι και συγγενεις....
ολοι στα κοκκινα
κανενας δεν φορουσε ουτε ενα μαυρο ρουχο!
προχωραει μεσα και μυριζει γιασεμι
μπαινει στο δωματιο και βλεπει εκεινη ξαπλωμενη
ντυμενη στα κοκκινα, κλειστα ματια,και ενα χαμογελο στα χειλη της!
εκεινος γονατιζει της κραταει το χερι και ξεσπαει σε κλαμματα...
εγω φταιω...
επρεπε να μεινω διπλα σου ...επρεπε να μην αφησω το χερι σου λεπτο!
......



επεφτε επεφτε και ενιωθε αναλαφρη και καθολου φοβισμενη
δεν την ενοιζε αν χτυπουσε καν
δεν σκεφτοταν τιποτα
ξαφνικα ακουμπαει κατω...απαλα...
ολα γυρω της ειχαν χρωματα ...προχωραει και βλεπει τον ηλιο...
κατακιτρινος και οι ηλιαχτιδες του της εκαιγαν το προσωπο...
την ζεσταναν...ενιωσε ομορφα...
τα λουλουδια πολυχρωμα...το τοπιο τοσο αληθινο!
πιο περα κατι πουλια...πετουσαν ομαδικα...
αρχιζε να ουρλιαζει απο την χαρα της!

ειμαι ζωντανη!
εδω!μονη μου!
προχωραει πιο περα ...
βλεπει και ξαφνικα το τοπιο αλλαζει και ενα διαφανο διαπερατο την χωριζει απο τον κοσμο της και τον κοσμο του!
ειδε τον εαυτο της ...ξαπλωμενη και κλειστα ματια
ειδε κ κεινον απο πανω της να κλαιει...
προσπαθησε να περασει την διασταση της...αλλα δν μπορουσε!
εκεινος εδειχνε τοσο λυπημενος!

σαστισε!
μα τον ειχε σκοτωσει!
το χε κανει !πως γινεται να ναι πανω απο το πτωμα της εκεινος?
αυτη ηταν η τιμωρια της?
να ναι μια σκια
να τον εχει μονιμη σκεψη...
παρεα με την μοναξια της...
για παντα τα ματια καρφωμενα πανω του...
δεν ηταν αγγελος του...
ηταν παρατηρητης του...
για παντα

( o τιτλος ειναι παρμενος απο το ποιημα του Edgar Allan Poe)

Aπαλά

ακροβατω σε σκεψεις που μου οριζει το ασυνειδητο...θεσπιζω νομους, βασισμενoi σ ενα αεναο σκοταδι,θα πεσω στο βουρκο του συνειδητου..

...με κομμενα φτερα..




επεσα απαλα...αθορυβα...χωρις να το καταλαβει κανεις

και τωρα πλεον μενω σταθερη...


απαλα...αθορυβα....αμεριμνα...
οι σκεψεις κυλανε...
μπερδευομαι στα λογια τους

δεν τις καταλαβαινω...μου λειπουν τα φτερα μου

μου λειπει το παραμυθι μου....

S T A R

ο κοσμος γεμισε αμετρητα αστερια...






η ειρωνια ειναι πως οπου να ναι θα σβησουν!

Φωλιά

ζεστή, μικρή ...αν δεν είσαι κλειστοφοβικός θα την λατρέψεις..
δεν μπορεις να την αρνηθεις...την αντικρύζεις βασικά καθημερινά..

αν φοβασαι να ανοιχτεις τοτε καλυτερα να μην μπεις εκει μεσα
ειναι μια μικρη υποσχεση ...
εχεις μπει πολλακις σε τετοιες φωλιες...και αλλοτε εγινες εσυ φωλια για καποιον αλλον...


αν εισαι μονοχνοτος και κακομουτσουνος, σημαινει πως αυτη η φωλια σου λειπει πολυ!

αυτο μας δειχνει η ιστορια που ακολουθει...

3πμ, Τεταρτη 12 Μαρτιου 2006


Αγαπημενο μου ημερολογιο,

σημερα ολα ηταν ηρεμα(δηλαδη χθες) ...το πρωι δουλεια ..ελαχιστος χαβαλες με τους συνεργατες μου...ξερω λιγο κουτο ...αλλα ειναι η 1η μου δουλεια ...και ακομα ουτε το πτυχιο εχω καλα καλα στα χερια...ισως να με βλεπουν καπως...αλλα δεν με πολυνοιαζει ...στην δουλεια μου ειμαι η καλυτερη εκει μεσα, αποδιδω καθημερινα ακομα και καλυτερα.
Το απογευμα, λοιπον, πηρα τον Κωστα τηλεφωνο για τον κλασσικο μας καφε
πιθανον να κοιμοταν,η φωνη του ηταν λιγο περιεργη ... μου πε να περασω απο το σπιτι του..ηθελε να μου μιλησει για κατι πολυ σημαντικο.
Σαστισα λιγο, πιστεψα θα με πρηξει παλι για κανενα καινουριο του ερωτα
δεν επεσα και πολυ εξω...με το που πηγα σπιτι του μου ανοιξε μια κοπελα...
ουτε πολυ ομορφη αλλα ουτε ασχημη...ειχε κατι γλυκο για του λογου το αληθες πανω της!
την συμπαθησα...ειναι η καινουρια του σχεση...και ειναι 3 βδομαδες μαζι και δεν μου χαν πει τιποτα.
θα πρεπε να θυμωσω..τοσα χρονια φιλοι...απο το γυμνασιο,λυκειο...και μαζι στην ιδια σχολη!
αλλα ο καθενας στην προσωπικη του ζωη κανει οτι θελει και κανεις δεν ειναι μαμα κανενος!

Την κοπελα την λενε Γιωργια.
καθ ολη την διαρκεια που πιναμε εκει καφε...την ειχε μονιμως στην αγκαλια του!
του χαιδευε απαλα τα μαλλια και κανανε πολλα αστεια!
χαιρομουν που ειδα τον Κωστα ετσι τρυφερο!
Ξαφνικα χτυπαει το τηλεφωνο και ηταν ο Αλεξης.Με τις δουλειες και τα τρεχαματα, τον ειχα ξεχασει τελειως, που μυαλο ?

Ηταν λιγο νευριασμενος.Με το δικιο του αλλα οταν εξηγω σε αλλους πως εχω δουλειες , σκοπος να καταλαβουν λιγακι!
Δεν παμε για γαμο και αρραβωνες!Περασε απο του Κωστα,ηταν μεσα στα νευρα
παμε με την Γιωργια να φτιαξουμε τπτ μεζεδες για τους κυριους μεσα...και αρχιζει ο Αλεξης τα παραπονα του για μενα!
''Δεν ενδιαφερεται, δεν επικοινωνει, το μυαλο της στην δουλεια, το μυαλο της παντου αλλα οχι σε μενα!Θα την χωρισω!''

Ο Κωστας επελεξε να μην εμπλακει σ αυτη την κατασταση και απλα του ειπε πως με ξερει χρονια και δεν εχω αλλαξει σε κατι ...απλα οι υποχρεωσεις σε κανουν να χανεσαι ανα διαστηματα και να επανερχεσαι μετα...

Παω να βαλω ενα ποτηρι νερο και μου πεφτει κατω το ποτηρι...μαζευω με το χερι τα μεγαλα κομματια και κοβομαι στο ενα δαχτυλο...
ακουστικε ενα ''κρακ'' του δερματος..και κυλησε το αιμα...
για λιγα δευτερολεπτα χαθηκα στη στιγμη αυτη...δν ειχα συνειδητοποιησει πως ημουν σκυμμενη κατω και εβλεπα το αιμα απο χερι μου να τρεχει...
η Γιωργια ειχε παει μεσα και ημουν μονη ...εως οτου μπει ο Αλεξης μεσα...
ηρθε και μου ειπε ''Τελος''

δεν γυρισα καν να του απαντησω...αφησα το αιμα να τρεχει..το βρηκα παιχνιδι...
αφοσιωθηκα
και εφυγε....

Μπηκε ο Κωστας και τρομαγμενος μου ριξε λιγο νερο στο προσωπο να συνελθω και αυτο που εκανα ηταν να γελαω!
Απο τα νευρα του μου χωσε μια αναποδη!
''Συνελθε'' μου πε...
Δεν με σταματησε ουτε καν αυτο στο γελιο μου...του αφησα μια σταμπα στο προσωπο του απο το χερι μου...και εφυγα...

φευγοντας ακουσα τη Γιωργια να μιλαει κρυφα στο κινητο της...
δεν πολυεδωσα σημασια αλλα ακουσα πολυ καθαρα '' ξεχασες τα τσιγαρα σου...ελα στον κηπο, οι αλλοι ειναι μεσα''

δεν πονηρευτηκα καθολου!
βγηκε εξω πριν απο μενα
εβαλα λιγο βαμβακι με αντισυπτικο υγρο στην πληγη μου, πηρα το παλτο και την τσαντα μου και ανοιξα την πορτα να βγω
οταν στον κηπο σ ενα δεντρο απο κατω ειδα την Γιωργια με τον Αλεξη αγκαλια!

δεν ζηλεψα, ισως ειχε δικιο ο Αλεξης, να μην ενδιαφερομουν πια...αλλα ενιωσα οργη και θυμο για την Γιωργια.
Ο Κωστας ειναι ο καλυτερος μου φιλος!...ισως ο τελειος αντρας...ισως τα παντα...πως τολμουσε να του το κανει αυτο?

δεν προλαβα να αντιδρασω...και πισω μου ενιωσα μια ανασα και ενα χερι στον ωμο!
Μου ειπε'' μην κουνηθεις''...

και ξαφνικα αναψαν τα εξωτερικα φωτα..
η φωλια τους ειχε διαλυθει σε κλασματα δευτερολεπτου...
κανεις δν ελεγε τιποτα...
δεν ειχα την δυναμη να αντιδρασω και αυτο που ηθελα ηταν να φυγω μακρια τους...
ισως ηθελα να μην εχω μπελαδες στο μυαλο μου...
φευγω...
πισω μου ηρθε ο Αλεξης...μου ζητουσε συγγνωμη..αλλα δεν καταλαβα τον λογο που το εκανε αυτο!Ειχαμε ηδη χωρισει!Μια τετοια σχεση τετοιο τελος θα ειχε ουτως η αλλως!
Δεν ειχα ορεξη για φθηνες δικαιολογιες...
Πηρα το αμαξι και πηγα στο λιμανι!


το μονο που σκεφτομουν ειναι η ματια του Κωστα..
δεν ξερω πως μ επιασε και μου εγινε εμμονη η αισθηση του
ενιωσα τον ειχα αναγκη...
δεν ηταν κατι το ερωτικο τοσο πολυ..οσο οτι ενιωθα πως αυτο το ατομο με συμπληρωνει.
δν ηθελα ενα καταφυγιο...οπως ηταν ο Αλεξης...
ηθελα μια φωλια...κατι να μεινω...
βαζω μπρος τη μηχανη και ξεκιναω...με πηρε τηλεφωνο στο κινητο..το σηκωνω
ηταν πιωμενος...μου ζητουσε να παω απο εκει...του ειπα πως αυτο εκανα...
''Σε χρειαζομαι , σε παρακαλω ελα!Σ εχω αναγκη''...

δεν μ ενοιαξε το οριο ταχυτητας...
δεν μ ενοιαξε η συγγνωμη του Αλεξη
δεν μ ενοιαξε το κλαμμα της Γιωργιας...
ουτε τα κουτσομπολια και η ζηλεια των συνεργατων μου...
ουτε οτι εχω ακομα ενα χρονο να παρω το πτυχιο μου...

η καρδια μου χτυπησε τοσο δυνατα οταν ακουσα τον Κωστα τοσο στενοχωρημενο!
Νιωθω την αυρα του...νιωθει την δικη μου!
ημουν η φωλια του, ηταν η φωλια μου...

παταω γκαζι, αδιαφορω για την θολουρα στα ματια μου απο τα φωτα...
αδιαφορω για το μεγαλο ΜΠΑΜ που ακουσα να ηχει στα στ αυτια μου...
αδιαφορω για το μουδιασμα στο σωμα μου...
το κρυο που με τυλιξε
και το σκοταδι που αντικρυζω τωρα...

βρηκα μια φωλια...
υγρη... σκοτεινη...

γεματη χωμα...


.....


ενα κομματι χαρτι γραμμενο απο τον Κωστα για την φωλια του.

Παρε το δακρυ μου για φυλαχτο

παρτο ,δικο σου ειναι, να το κρατας οταν με σκεφτεσαι...να το αγγιζεις οταν με λησμονεις ..για να σε βοηθαει να πλαθεις στο μυαλο σου την εικονα μου...
παρε το δακρυ μου και αστο να κυλησει στα δικα σου ματια...να δεις πως ακομα μπορω και σε ζεσταινω...
κρυψε την ματια μου μεσα σου...μην την μαρτυρησεις πουθενα..ειναι δικια σου...

μην περπατας σιγα κ μονος...ξερω σ αρεσει...θες να βολταρεις και να ζεις στις σκεψεις σου...αργες εναλλαγες σκηνικων, στιγμων και αισθηματων...

κρατησε το δακρυ μου να το θυμασαι...δεν ειναι πικρο...ειναι γλυκο...
η γευση του δν θα αλλοιωθει...στο υποσχομαι!

παρτο και ακουμπησε το στις πιο γλυκες στιγμες!

....Το ποτηρι των επιθυμιων ξεχειλισε....πρεπει να παρουμε ενα καινουριο

αυτος ξερει πως το μυστηριο εκεινης το εχει πιει..και μαζι μ αυτον και το δακρυ της
το αρωμα της...την αισθηση της!


------------------------------------------------------------------------




Νομιζω πως αρκετα εκατσα ελλαδα
αυριο παλι αγγλια παιδες
η ελλαδα μου ξεθαψε απιστευτο ρομαντισμο :P ( δεν ειναι για μας αυτα ακομα)
ελπιζω και σε σας το ιδιο!
να ειστε παντα καλα

Η τελευταια σταγονα

Μυστηριο πραγμα να περπατας και να αισθανεσαι οτι ολα οσα βλεπεις ειναι κιβδηλα...δεν εχουν ουσια
Μυστηριο εκρυβε και κεινη μεσα της...αυτο το μυστηριο αγαπησε αυτος... ειχε να την δει ποσο καιρο...ειχαν μαλωσει ποσες φορες...
κι ομως αυτος ο μαγνητης δεν επαψε να τραβαει ολοενα και περισσοτερο την επιιθυμια του να την ακουμπησει...

περιεργο ομως...τα μαγνητικα πεδια τους σε καθε ενωση δημιουργουσαν σπιθες... μικρες φλογιτσες...
αλλοι ανθρωποι!
διαφορετικοι κοσμοι
ομως αυτη η τελευταια ματια ...εστω και ματια μισους ...ξεβραζε παθος...σαν παραπεταμενο κοχυλι

τελειωσε και αυτη η ιστορια λεει μεσα του κριμα που δεν προλαβε να πιει ολο το ποτηρι!
αλλα οσο και να πιεις θα θες κ αλλο...κ αλλο...εως οτου βαρεθεις Μυστηριο ειχε κ η ομορφια της!
Ο κοσμος της! περιεργη!αντιδραστικη
Αυτος τοσο απλος...τοσο αγνος κ αθωος σε ολα του οι κινησεις του,η συμπεριφορα του ξεθαβαν γλυκες στιγμες δεν ηταν ερωτας ουτε αγαπη επιθυμια το λεγαν!
ισως και εγωισμος...μονο εκεινοι ξερουν

Ρε συ...ο κοσμος ειναι παλαβος! ο καθενας κανει οτι θελει! ισως δεν ειναι και τοσο κακο αυτο τελικα!
Και γω θελω να πιω ολο το ποτηρι!Οχι μονο αυτοι! αλλα τελικα...δεν πινεις ουτε μιση γουλια απο τις επιθυμιες σου! Ειμαι σιγουρη το ποτηρι των επιθυμιων μας ειναι ετοιμο να χυθει...σε μερικους ισως να θελει και αλλο ποτηρι!
Το κακο ειναι αν το γεμισουμε τοσο πολυ.. θα κανουμε ζημια!
Ολο και καποιο καλο τραπεζομαντιλο της μαμας θα λερωσουμε!
Επιθυμω εναν χορο...εναν ανεμελο χορο..μια μεθη και ζαλη και ομορφα χαμογελα επιθυμω μια ερωτευσιμη ιδεα κ εικονα!
ειναι δυσκολο η θα ξεχυλισει το ποτηρι μου?
μπορει και να ναι η τελευταια μου σταγονα! και μετα? θα μεινει αδειο?
αξιζει να χεις μια τελευταια επιθυμια?

αμυδρα θυμαμαι επιθυμιες μου παλιες που αλλες εγιναν οπως τις ηθελα..αλλες δν εγιναν ποτε...και τωρα σκεφτομαι οτι ουτε το ενα ουτε το αλλο με ευχαριστει!
μ αρεσει που αλλαζω ποτηρια καθε χρονο και ξεκιναω με ενα αδειο!
καταλαβα πως αντι να περιμενω να γεμησει το ποτηρι το ριχνω απο μονη μου στον χωμα ...να απαλυνω την διψα του...να το ποτησω και να μου βγαλει λουλουδια....πολυχρωμα ανθακια ...να δημιουργησω επιθυμιες-οχι δικες μου!
επειτα...παιρνω ενα ποτηρι...και ξεκιναω παλι απο την αρχη... καινουριες βλεψεις...ιδεες,σκεψεις...ερωτες ...απογοητευσεις..ονειρα σκοπους!

ισως τελικα Η Τελευταια Σταγονα να μην εχει τοση σημασια...
Ισως η Πρωτη μας γουλια να κρυβει ολα μας τα μυστικα!
Ισως και κεινος το μυστηριο που ερωτευτηκε...να το χει πιει!

Portishead - Mysterons

Inside your pretending

Crimes have been swept aside

Somewhere where they can forget



Divine upper reaches

Still holding on

This ocean will not be grasped

All for nothing



Did you really want

Did you really want

Did you really want

Did you really want



[INSTRUMENTAL]



Refuse to surrender

Strung out until ripped apart

Who dares, dares to condemn

All for nothing



Did you really want

Did you really want

Did you really want

Did you really want