Κεκτημενες εκφρασεις τινουν στο σαμποταρισμα των αντιπαραθεσεων μου.
μα ελαβα μερος.
ημουν εκει.
η ηττα πολλες φορες ειναι η καλυτερη νικη.
ισως την στιγμη της απογοητευσης και της λυπης δεν εχεις τα καταλληλα μεσα να το συνειδητοποιησεις.
ομως...ειναι αυτος ο αναθεματισμενος χρονος....που σου τα χαριζει ολα, τοσο ομορφα και καλοφτιαγμενα στο μελλον....
σαν να σου διαγραφει παλιες αναμνησεις...και επιμονα να σου κολλαει νεες εικονες στα ομορφα ματια σου.
τα δικα μου ματια εναι γεματα απο ενα αισθημα δυναμισμου.
οπου και να στραφω εχω απλα την αναγκη να δημιουργησω, να φωναξω, να θελησω να κανω οτι μεχρι στιγμης ειχα αφησει πισω.
ο χρονος ειναι ο καλυτερος φιλος μου!ο χρονος μου δειχνει ποια ατομα αξιζει να ειναι διπλα μου και ποια απλα μου ετρωγαν κορεσμενα τα λεπτα και τις ωρες και τις μερες.
ειναι λυτρωτης ο χρονος.
σε μεγαλωνει και σε ταξιδευει σε μερη με μικρες πιτσιλιες μαγειας.
αληθεια ειναι.
μεγαλωνεις και αυξανεις τις αντοχες σου...τις επιθυμιες σου...
τις γνωσεις σου
την αξιοπρεπεια σου
γινεσαι καλυτερος....και ενα με τον χρονο.
λυτρωνεις τα παθη σου...και σβηνεις τον κακο σου εαυτο.
Αγαπαω την στιγμη αυτη.σταματω για δευτερολεπτα τον χρονο μου
να απολαυσω την ελευθερια μεσα μου!
Ουτε πειθω χρειαζομαι για αλλους, ουτε κλονισμενες ζωες γυρω μου.
Δεν ειμαι εγω ο λυτρωτης.
Σ ακουω και εσενα που χρονοτριβεις σε βαθεια υπογεια.βρωμικα-κρυα-σκοτεινα.
θα το βρεις το φως σου και η διεξοδος σου θα λαμψει οταν εσυ με τον χρονο σου...
γινεται φιλοι.
Σ ακουω και σενα...που εισαι συνεχεια διπλα μου
χτυπαει η καρδια σου και αφουγκραζομαι την σκεψη σου ...που διαπερνα σαν ηλεκτρονιο μεσα μου.
Μου κρατας το χερι και μου χαμογελας.
Οι χρονοι μας...βρηκαν συντεταγμενες κοινες.....
μαλλον για ενα διαστημα...θα προχωρανε μαζι
οχι για πολυ ομως.
ο χρονος αυτος ειναι αποκλειστικα δικος μου
και απλα σε αφηνω να πλευσεις λιγο πλαι μου, αν θες.
Παμε?
