Αμυνα

οι μερες κουβαλανε αλλαγες.
κουβαλανε αγχη, φοβιες, ανησυχιες, χαρες και λαθη.

οι μερες μας φορτωνουν με ολα αυτα. αναγκαστικοι ''εργατες'' τους , υποταγμενοι στον ουτοπικο χρονο... εκτελουμε εντολες, χρονικες εντολες.

οι μερες ειναι ακινδυνες οταν δεν σκεφτεσαι


δεν εχουμε αμυνες, οσες θα επρεπε εστω.
μη φευγετε απο τον τοπο σας , εαν γνωριζετε τα λαθη σας.

αναρωτιεσαι γιατι? γιατι φευγεις? γιατι αφηνεις το χαος πισω σου να κυβερνα ανελεητα μαζι με το αδικο ?

γιατι αφηνεις κυφηνες να παρελαζουν σαν κλοουν σε Χαλογουιν παρτυ?

γιατι δεν μενεις να υποστηριξεις το συνολο που ειναι σαν εσενα.

θελω πτυχια και αλλα... μου ψυθιριζουν οι μερες οι δικες μου
με φορτωσαν αρκετα. με φορτωσαν αλλα μια μερα ξερω πως θα ανταποδωσω

και θα λυσω ενα κομματι γριφου στο χαος που επικρατει στο σημερα.


αμα σκεφτουμε ολοι ετσι... αραγε ισως μια μερα... ο ελληνας νεοελληνας να αλλαξει ροτα?

its never too much

Ειναι φορες που οι ανασες ακουγονται δυνατα και σταματας για να επιβαλλεις μια ασφυξια.


Ειναι φορες που σκεφτεσαι -σκεφτεσαι- σκεφτεσαι και οι ανασες αυξανονται..
εκεινες τις φορες , δεν μπορεις να σταματησεις
βρισκεσαι σε μια επαναλαμβανομενη τροχια και προχωρας μηχανικα.

Σκεφτηκα τη μαμα μου σημερα, αναρωτηθηκα ποσο ανυπομονη μπορει να ειναι ...
ποσο χαρουμενα ανυπομονη...
παει να συναντησει τον μοναδικο ερωτα της ζωης της.
ποσο την ζηλευω με την καλη εννοια...
τυχερη γυναικα...
να εχεις εναν ανθρωπο να σ αγαπαει στα καλα και στ ασχημα
να κανεις ονειρα και να χτιζεις μελλον...
να πολεμας και να συμφιλιωνεσαι
να κανεις οικογενεια και να μεγαλωνεις

ειναι φορες που αναρωτιεμαι αν ποτε βρουμε εμεις τετοιους συντροφους.
φοβαμαι πως η μοναξια και ο εγωισμος μας ειναι κακες μας αρετες.
και μας παει βηματα πισω. αντι μπροστα.


Δεν με κουραζει η διαδικασια του ερωτα
με κουραζει η διαδικασια των επιλογων

οι επιλογες οσο μεγαλωνεις πρεπει να αρμοζουν στα θελω σου
στα γουστα σου

αμα δεν μου κανεις, απλα δεν μου αρκεις. δεν ικανοποιεις κατι απ οσα ζηταω.
ολοι μας ζηταμε. τι δινουμε?

Να μην φοβασαι να ερωτευτεις. Να φοβασαι την Συνηθεια.
Την απεχθανομαι στο χω πει?
Μισω να συνηθιζω να σε σκεφτομαι και να συνηθιζω να σε θελω
και να συνηθιζω να σε ζηταω.
Ανακατευομαι στο τελος και ξερναω τις φασεις ολες - κυτταρα μνημης out of the system.

Μην το κανουμε αυτο. φθειρουμε τα θελω μας. γι αυτο να εισαι με ατομο που σε ελκυει στο μυαλο. και στο ματι μαζι!
Να ξερεις πως αυτο το μυαλο σου προσφερει πληροφοριες. Ανθρωποι ειμαστε ... αναζηταμε παντα κατι καινουριο.
Ενας που εχει να σου μαθει, δεν τον βαριεσαι.
Πρεπει ομως και συ να χεις να πεις. Να χεις να προσφερεις. και να Μην γινεις ενα σκαλοπατι .


Ο ερωτας της δουλειας σου ειναι αλλο κομματι... εχει εξελιξη αν το θες. εχει προσπαθεια. δουλεια. αφοσιωση. υπομονη και επιμονη.

Σκεφτηκα να γραψω ενα παραμυθι
αλλα δεν θελω να γινει συνηθεια.
Ηδη βρισκομαι σε μια παραμυθενια πολη. γεματη πρασινο. γεματη ηρεμια και απιστευτα τοπια. Αληθινες ιστοριες εχουν αποτυπωθει και μεις φαντασματα του μελλοντος στοιχειωνουμε τα γεγονοτα.


Καλο Ταξιδι Μαμα.
Δωσε Φιλι Στον Μπαμπα!!!!

Please mind my gap.

απαιτησα προσωρινη στεγη σ ενα διακενο.

μου αρεσε. εβλεπα και τις δυο πλευρες ...αριστερα δεξια... μπροστα και πισω.

please mind my gap, φωναζα.

η βαλιτσα .. μισοαδεια ακομα. ολα ειναι ετοιμα να μπουν μεσα της.

κρατησα και την 31 Αυγουστου εκει μεσα. ναι εκει.. στον απροσμενο μαγικο περιπατο... που κατεληξε στην μουσικη καρδια του Ψαραντωνη και τις κρητικές του μελωδιες.

εκει που η μαντιλα μου στεκοταν καλα και εγω την εφτιαχνα συνεχως.

εκει που ο αερας ηταν μαγικο φιλτρο

και η ζεστη σκια σιωπηλη υποσχεση.

επεστρεψα για λιγο. ισα ισα να μαρτυρησω το φεγγαρι. και το φεγγαρι να κοκκινησει παλι ..

μεχρι να χαθει απο την ντροπη του.. και να δουμε το φως της μερας.

...

και ζησαμε εμεις καλα... και εσεις καλυτερα!

Μην σκοτωνετε τα παραμυθια.

BLiSS