Αραξα στο κρεβατι, με συντροφια την μουσικη. να ερεθισει λιγο τη μνημη μου και να αρχισει το ντομινο με τις λεξεις, να πεφτουν σιγα σιγα.. και να δημιουργω μια ιστορια.
μερικες φορες χρειαζονται οι εντονες στιγμες να σε αφυπνισουν απ ολα.
ειχα πολλες. τελευταια. και ομορφες.
γελιο. γελιο. γελιο. αγκαλιες. χαμογελα. παρεα.
τι να πρωτοθυμηθω? η μερα που πηρα τον κολλητο μου απο το αεροδρομιο? που με πηρε μια τεραστια αγκαλια κ ουρλιαζα απο τη χαρα μου?
στον ασχετο τυπο που μας εδωσε free pass για τα καστρα σ ολη τη σκωτια που μας περασε για τουριστες?
φτανοντας σπιτι... και μαθαινοντας μερικα καμμενα κουτσομπολια..
ανοιγει την τσαντα του... 2 cd δωρο , burial και four tet και ενα βιβλιο ποιηματων του Καβαφη.
σκεφτομαι, αυτο το παιδι ποτε δεν θα παψει να με εκπλησει και να με συγκινει.
με καθε τροπο ειναι παντα διπλα μου ως φιλος , στα καλα και στα ασχημα και στα οσα εχουμε περασει μαζι τοσα χρονια.
με εχει μαθει. ξερει ποια ειμαι. και επισης με νικαει μονιμως στο UNO, πραγμα που δεν του το συγχωρω.
ιδιο βραδυ βολταραμε .. περιμενοντας την επομενη guest star, Mary Nezi; αλλη μορφαρα απο κει.
MaryNezi. δεν την αποκαλεσαμε ποτε Μαιρη. Ονομα κ επιθετο μαζι. το γελιο της ακομα υπαρχει στο δωματιο μου και σ ολο το διαμερισμα.
Μαιρη ζουμε, για να σ ακολουθουμε. μου χρωστας αυτογραφο. μη το ξεχνας. και δεν θα το δωσω σε καμια Lifo.
λιγο κουρασμενοι ολοι μας, πηγαμε με τη μια σπιτι ν αραξουμε
το επομενο πρωι αφησαμε τον παναγιωτη να λιωσει στον υπνο
και μεις αραξαμε με καφε.. στην κουζινα στον καναπε... περιμενοντας τον να ξυπνησει.
περιμεναμε και αλλους δυο guest star στο προγραμμα των διακοπων.
η ωρα πηγε αργα... και επρεπε να γινουν τα ψωνια για την ερχομενη μερα του πασχα.
ειχα υποσχεθει σε φιλους πως θα κανω το τραπεζι.
με την ψυχη στο στομα τρεχαμε σε μαρκετ απο δω σ ολη την Νικολσον... και μια σταση στον αγαπημενο μου Ιταλο.
γυριζοντας βρεθηκαμε και με τα παιδια ..
Μη ξεχασω και τη μεγαλη μορφη , τον Θαλη, σταθερος φιλος και σταθερη αξια του Εδιμβουργου που ανεχεται αυτος τη γκρινια μου οταν λειπουν ολοι.
αραξα με θαλη σ ενα μπαρακι για ενα pint, μεχρι να παμε να βρουμε Παναγιωτη, ΜαιρηΝεζι, Μανο κ Μιχαλη.
συνεχισαμε προς μια παμπ στη Χολιρουντ και τους οδηγησαμε στο ξακουστο Banshee Labyrinth.
για κακη τους τυχη επεφτε πολυ τουριστο φαση.. παρα τ αυτα εγω εμεινα ακρως ικανοποιημενο διοτι ο Dj μου κανε ολα τα γουστα και ο.τι metal κομματι τουζητουσα.
οχι παιζουμε δηλαδη.
αφησαμε το Βanshee και πηγαμε μια Βολτα απο Opium.
κοπανηθηκαμε λιγο σε μεταλ κ ροκ κομματια και φυσικα η βραδια εληξε με μενα να βριζω ενα σαυροειδες αγαμητο σερβιτοριονι. και μιλαω για γυναικα. τελος παντων.γυναικα γουατεβερ.
οι επομενες μερες ειχαν τραπεζωματα, περπατημα, ψωνια κ ατελειωτες βολτες.
γυριζαμε σπιτι στισ 8-9 πτωματα και τ αγορια θελαν να βγουν στα καπακια.
ε οχι αγοραρε. εγω μετα τις 11 θα βγω! και οπως και εκανα, φευγαν και πηγαινα τους εβρισκα.
μα δν γινοταν ημουν πτωμα λεμε!!!:P
ηρθε η μερα που ο παναγιωτης και η μαιρη νεζι φυγαν, και εσπασε ο κυκλος των χαμενων παιχτων του UNO
με μανο και μιχαλη δεν αγγιξαμε ξανα τα χαρτια.
φφφφφφ μεγαλο πληγμα στην παρεα.
ετσι αναγκαστικαμε να το ριξουμε σε εκδρομες και highlands.
ειχα μια μεγαλη ευκαιρια να ριξω τον μανο στη λιμνη του Loch Ness.. να δω αν αυτο το τερας η Νεσσι οντως υπαρχει κ πειναει.. αλλα δν τα καταφερα. τον λυπηθηκα.
οι βραδιες συνεχιστηκαν σε pub και σε προβολη αγωνων ποδοσφαιρου.
δεν μπορω να γραψω καθε στιγμη κ λεπτομερεια. αλλα ολες οι μερες ηταν μια και μια.
ενα μονο θα πω. μου αρεσε το πρωινο ξυπνημα των τελευταιων ημερων! ;)
τωρα που ερχομαι. θα κρατω στα χερια μου το UNO.
εγω 4η δεν βγαινω ποτε.
αναμενετε .
ζζζζζζζωααα!!!
