2.27.2007

Αντεχεις?



Προχωρησαμε μεχρι τη μεση...ανεβηκαμε τον λοφο και πηραμε ανασα....ελλειψη οξυγονου...
πηραν αερα τα πνευμονια μας....ο παλμος μας αυξησε χτυπους...

τα αυτια παγωμενα...
εκανε κρυο θυμασαι?
σκονταψες αποτομα...και εριξες κατω ολα σου τα λαθη...
ελυσες ολες σου τις σκεψεις που ηταν μπλεγμενες στο σκοινι που μας ενωνε...

χυθηκαν νευρα...και κακες αναμνησεις....
δεν απορησα...προσπαθησα να σε βοηθησω στο μαζεμα
εδειχνες κουρασμενος...
προσπαθησα να σου δωσω κουραγιο
εδειχνες αδιαφορος
αποκοιμηθηκες στην αγκαλια μου, χωρις να αναρωτηθεις αν το θελω χωρις να αναρωτηθεις αν θελω να σε δω να κοιμασαι παραμιλουσες στον υπνο σου...
ηταν οι ενοχες αγαπη μου...
αυτες δεν τις μαζεψα...
αυτες μονιμως βγαινουν απο τον σακο σου...
και μονιμως θα σε κρατανε σε εγρηγορση...

και παλι αδιαφορεις...
θες να χεις τα παντα δικα σου
....ακομα και μενα!
με το αισθημα αυτο της αγανακτησης εκλεισα τα ματια μου και κοιμηθηκα.
το πρωι ξεκινησαμε παλι...ειχαμε ακρετο δρομο μπροστα μας...
καμια φορα η βροχη μας εκανε συντροφια στην πορεια μας...
καμια φορα και ο ανεμος μας ελεγε καλησπερα!

ο ηλιος ομως ηταν παντα εκει...ζεστος...νωχελικος...αλλα ηρεμος...
λερωμενες μποτες...ψεμματα κ τσακωμοι...και παρ ολ αυτα συνεχισαμε...

αδρεναλινη σε αντιθεση με την οκνυρη σκεψη

τα ματια σου δεν αντικρυσαν ποτε το τελος της πορειας μας...

εγω ομως το εβλεπα, δεν αντεχεις σε τετοιες περιπετειες.. δεν αντεχεις σε περιπατους...
δεν μπορεις να συμμαζευεις τα πραγματα σου...εισαι τοσο αδυναμος..
και δεν μπορω να σε λυπηθω γιατι μονος σου πρεπει να μαθεις

δεν μπορω να σε γειωσω γιατι μονος σου θα πεσεις...

το ταξιδι τελειωσε...
εγω εφτασα εκει που επρεπε...
σε αφησα να προχωρησεις...
εκανες δυο βηματα και γυρισες δειλα φωναζοντας μου πως δεν αντεχεις...

σου χαμογελασα...
και σου πα οτι ο σακος σου ειναι αδειος πια...
σου κλεψα ολες τις αναστολες,ολα σου τα λαθη και τ αφησα να φυγουν μακρια σου


θα αντεξεις μεχρι τον επομενο σταθμο...

καλο ταξιδι

9 comments:

koolkiller-ess said...

δεν ξέρω ποιος είναι ο προορισμός, αλλά συχνά, στην πορεία, παρά την κοινή αφετηρία, παύει να είναι κι αυτός κοινός. ένα βήμα κάθε φορά, κι ένα "ευχαριστώ" για όλα εκείνα που έγιναν "μαζί" αντί για "μόνος". Για σένα, είμαι σίγουρη ότι θα αντέξεις! Καλημέρα

weirdo said...

Είμαι σίγουρη ότι ΕΣΥ αντέχεις..........

Anonymous said...

Τα κείμενά σου τελευταία μιλάνε συνέχεια για ταξίδια. Αν και πιστεύω ότι το χρησιμοποιείς μεταφορικά, εντούτοις κάτι μου λέει ότι ετοιμάζεσαι να την "κάνεις" από κάπου...

Sigmataf said...

Πλαζματάκι...
Σε βλέπω να ετοιμάζεσαι για το επόμενο τρένο;

bereniki said...

8a ante3ei....mexri ton epomeno sta8mo...allwste den exei k alli epilogi...
;)
mouts
*****

Anonymous said...

Αν προσπαθήσω, αντέχω...
Γιατί δε θέλω όμως να προσπαθήσω;

bereniki said...

*margo:sorry pou epembainw alla epeidh oute egw 8elw na prospa8hsw....

*nam3l3ss:
giati sou aresei na exeis tin epilogi isws? ;)

*****

PeNNy LaNe said...

Το ότι 8α τα κατεφέρει μέχρι τον επόμενο σταθμό το οφείλει στη δική σου δύναμη δεν σχηματίζει ένα έστω κ αχνό χαμόγελο κάθε φορά που το σκέφτεσαι?

insomnia#3 said...

Έχω βάρδια και η ώρα δεν περνάει. Κολημένοι οι δείκτες του ρολογιού.Δυστυχώς δεν μπορώ ν'αναφέρω ούτε που είμαι ούτε τι σοϊ γαμημένη βάρδια κάνω... Απλά αρκεστήτε ότι έιναι χάλια μαύρα. 24 ώρες σε μιά καρέκλα ... περνάνε ; Δεν περνάνε ... Και να πεις ότι κάνουμε και κάτι ... Σκατά .Βέβαια όλα αυτά υπό νορμαλ συνθήκες γιατί αμά τα πράγματα στραβώσουν ... ε, τότε μπορεί και για εσάς τους απ'έξω να στραβώσουν ...και μάλιστα πολυ!!!

Ωστόσο don't worry we are here ...lol