Ασυμπληρωτη..

Aφιερωμενο στο χρωμα μου..


ξεκινησε να γραφει ..να τυπωνει..τα χερια της ετρεχαν σε απιστευτη ταχυτητα τυπωνοντας καθε λεξη που ψελλιζε πρωτα μεσα της..και μετα εβγαινε σε χρονο δευτερολεπτων ..μπροστα στα ματια της..σε μια οθονη..εβλεπε οτι ελεγε απο μεσα της.
οτι σκεφτοταν
''δηλαδη, αναρωτηθηκε,δεν εχω καμια τρελλη φαντασια?καμια σκεψη?κατι να με απασχολησει?απλα γραφω οτι λεω?''

τα ματια της μσοκλειστα..ειχε ομως το κουραγιο να συνεχισει..να μπλεξει κατι πολυχρωμες κορδελες και να φτιαξει ενα ομορφο σχοινι ..με διαφορα τμηματα...καθε τμημα κ διαφορετικο χρωμα
καθε τμημα και κατι αλλο να σου προσφερει..
οι κομποι αναμεσα στα τμηματα να ναι τοσο σφτιχα δεμενοι ...που οι σκεψεις της να μπορουν να βρισκουν παντα κατι να πιαστουν και να μην πεσουν ποτε κατω κ σπασουν ...
''οι γυαλινες σκεψεις ειναι χειροτερες'',ειπε και χαμογελασε...
λαμπουν ..οταν ειναι καινουριες...θολωνουν οταν δν τις αξιοποιεις οπως πρεπει
κακο να υποτιμας τις σκεψεις σου
προσπαθει να καταπιει..αλλα ενας κομπος την εμποδισε..
ποτε μα ποτε, κοριτσακι μην δημιουργεις διπλους κομπους στις σκεψεις σου..
κατι παντα θα μενει και θα σε τρωει..θα σε βασανιζει
λιγο νερο βοηθαει..
χμμμ...ποιος ο λογος λοιπον που το κοριτσακι αποψε γραφει?
δεν ξερει...ισως ξερει και δεν θελει να σου πει..
το κοριτσακι εχει χαθει στα χρωματα ...δεν ξερει σε ποιο χρωμα να εστιασει την προσοχη της
ενα χρωμα την κραταει τοσο ζωντανη..τοσο χαρουμενη...αλλα εκει υπαρχει διπλος κομπος..δεν μπορει να το φτασει
γιατι?
φαινεται νυσταγμενη..αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχει ξεθωριασει κανενα της χρωμα..
ολα ειναι τοσο ζωηρα..
τοσο εντονα που την ξυπνανε...
λιγη καλη παρεα ..την εκανε να ξεχαστει
να καταπιει ολες τις σκεψεις της σ ενα ποτηρι κοκκινο κρασι..
το απολαυσε

τα εσβησε ολα
μηδενισε τον χρονο της
εζησε το στιγμιοτυπο της..εζησε μεσα σε μια γουλια κοκκινου χρωματος..

καταραμενο αλκοολ..σε ξεγελαει παντα τοσο πολυ..σε αφυπνει απο το νωχελικο σου υφος
και σε ρουφαει μεσα του
και συ κοριτσακι..βουτας...χωρις καμια αντισταση..


βλεπει πολλους γυρω της να αλλαζουν, σκεφτεται, και φοβαται μην μεινει και εκεινη πισω
φοβαται μην σταματησει και δν μπορει να πλεον να φτιαχνει σχοινια απο διαφορα χρωμα..και χαθει στην μονοχρωμια των κιβδηλων σκεψεων..


Μadrugada..ειναι το χρωμα που περπαταει τωρα..
κανει βολτες συνεχεια πανω σ αυτο το χρωμα αυτη τη στιγμη
ειναι κοριτσακι ακομα...
θα μαθει να προχωραει πιο γρηγορα...θα μαθει ε?

της λειπει ενα χρωμα..που της χαριζει ζεστασια και ηρεμια
ενα χρωμα που της ανοιγει ενα παραθυρο να βουτηξει σ εναν καμβα χρωματων με απειρους συνδιασμους..
σ ενα χρωμα που της δινει την βαση να ζωγραφισει οτι σκεφτεται
να ζωγραφισει εναν πινακα..
μια ζωη
μια στιγμη
ενα συναισθημα
...

αυτο το χρωμα δν ειναι στο σκοινι της τωρα...και προχωραει σ ολα τα μονοπατια που επλεξε
να το βρει....


το κοριτσακι σε ψαχνει...







Μadrugada-Hold On To You