Ενας πορφυρος ουρανος ελουσε απλοχερα τα μαλλια μου...
προχωρησε διστακτικα στα ματια μου και με γεμισε δακρυα στα ματια
ανοιξε τους πορους μου και εισχωρησε μεσα μου...εφτασε στο μυαλο μου
στις σκεψεις μου..
με εκαψε
δεν αντεδρασα λεπτο..δεχτηκα καθε του φωτονιο μεσα μου
υπεμενα καθε του λαμψη στα ματια μου..
με κοκκινα ματια..τον κοιταω..τον ζωγραφιζω μαυρο...
ματαια ομως..αυτος ο πορφυρος ουρανος...εχει τετοια δυναμη...που μενω ακινητη
με ρουφαει στην εικονα του...
ανεβαινω ψηλα να τον αγγιξω
ανεβαινω ψηλα να τον βαψω..
προσπαθω μεχρι τελους
καταφερνω και φτανω διπλα του
το χρωμα του με μαγευει..με ταξιδευει..απαρνιεμαι τη θεληση για αλλαγη
και καθομαι...εκει διπλα του..στο χρωμα του...να με λουζει ολοενα κ περισσοτερο...
να με καλυπτει...να με καιει
σ εναν πορφυρο ουρανο μια μερα ειπα ολα μου τα μυστικα..
εκεινη τη μερα...αλλαξαν ολα μεσα μου...
μου χαρισε το δικο του μυστικο
το δικο του χρωμα
και με εκανε δικη του
σε κεινον τον πορφυρο ουρανο...χρωσταω τη ζωντανια μου...
το τραγουδι μου
τη λαμψη μου
μεσα στα ματια μου κρατησα φυλακισμενη την εικονα του
γιατι πλεον βλεπω εναν ουρανο μπλε..και ασπρο
ασπρο και μπλε...
και με μπερδευει..
αναμενω σιωπηλα το μελλον..
αναμενω..
3 comments:
Φοβαμαι πως αν συμβει αυτο που όλοι φοβούνται(φανερά ή κρυφά), σχετικά με το περιβαλλον,θα εχεις τη σπανια ευκαιρία να ξαναδεις τον κόκκινο ουρανό σου.. μονο που δεν ξερω αν θα σ'αρέσει αυτο τότε. Ισως κι εδω να ισχύει ό,τι σε καθε βαθιά και έντονη επιθυμία μας- πρέπει να μείνει ανεκπλήρωτη για να μην απογοητευθούμε μολις τη δούμε "σαρκωμένη".Αλλα και τωρα μαλλον μπορεις να ξαναδεις εναν τετοιο ουρανό- ψαξε ενα μερος στη γη που δεν εχει αλωθει ακόμη. Αντέχεις;
Υπομόνη & ψυχραιμία μικρό μου...ελπίζω να είσαι καλά ;)
λένε συνήθως οτι τα πράγματα αύριο θα είναι καλύτερα..
δεν ξέρω αν το πιστεύω αυτό αλλά από μόνη της αυτή τη σκέψη είναι αρκετά αισιόδοξη!!!
Post a Comment