Status Quo

<There is no time to rest>

=Or to reconsider=

[all this cruel unsaid]

{wont concede}

Αφηρημενη τελειως απο τον κοσμο εκλεψα μερικες εκτροχιασμενες στιγμες που ειχαν κρεμαστει στις ανουσιες σκεψεις μου.
εκαναν κουνια.
ηθελαν λιγο διασκεδαση.
και τις αφησα λοιπον.

ειναι ομορφο το Λονδινο, οταν θες να το δεις και να το γυρισεις οπως θες.

Ειναι ομορφο το ταξιδι με το τρενο, καθισμενη στη θεση διπλα στο παραθυρο, χαζευα τα χωρια...το πρασινο....αυτο το διαφορετικο. το αγαπαω αυτο το διαφορετικο. μου λειπει.ενω το ζω εδω....νιωθω δεν του δινω και τοση σημασια....και οταν καποια στιγμη το αποχωριστω...θα μου λειπει ακομα περισσοτερο.

Status Quo ειπα μεσα μου.
και ειναι η πιο ομορφη περιοδος.
Κρυο και ηλιος και βροχη και χιονι
ολα στιβαγμενα στο κουτι της Πανδωρας
ολα ανοιγμενα και αιωρουμενα γυρω μου
πηρα μια ανασα. εισπνοη...και εκπνοη...
τοση ηρεμια, τοσο ομορφα ολα!
δεν υπαρχει πιο ιδανικη στιγμη απο εκεινη που νιωθεις οτι πετας.
πετας σ εναν ουρανο και κατω βλεπεις δρομους και θαλασσες, βουνα και σπιτια ανθρωπους και μικρα παρκα.
πεταω με ενα βημα προς το κενο
με ενα βημα προς την αφετηρια μου εκει, στο μολυβενιο μου κουμπι....σαν καρβουνο που καιει...οπως κ τα παλια τρενα...
Μουσικες επιλογες καλυπτουν τα ηχητικα μου κυμματα και τα γεμιζουν νοτες
βλεμματα γυρω μου
και μερικα καρφωμενα πανω μου
δεν δινω σημασια
κοιταω εκει εξω.
σκεφτομαι τη στιγμη που το δικο μου βλεμμα θα γεμισει και θα καρφωθει σ ενα αλλο...
και ξερω πως αυτο δεν αργει.
περιμενω απλα....
υπομονετικα.
Στον Ηλιο..