12.31.2010

Απο- Κοπη

ποτηρι κοκκινο κρασι και γουλια γουλια.. να γινονται τα χειλη μου κατακοκκινα.

εχουμε καινουριο νουμερο στη ζωη μας. τον χρονο. τον λογαριασμο στην τραπεζα. το μετρημα αδειας.
το μετρημα ανθρωπων.

ενας χρονος περασε ας πουμε, και μεσα σ αυτον εκλεισα τις πορτες σε ο.τι πιο ανουσιο, ανιαρο, γελοιο.. χασομεριδικο κομματι .
this is the deal, δεν ειμαι κοριτσακι με παραμυθια στο κεφαλι του μεσα ( πλεον).
δινω και παιρνω οταν πρεπει
οπου πρεπει
οσο πρεπει.

περναει ο χρονος baby και προχωραω για την παρτη μου. εκει που μαλλον δεν 8α με φτασεις κ ποτε. και δεν θελω να με φτασεις.
αυτοι που με φτανουν, ειναι στην ιδια ταχυτητα με μενα.
απολαμβανουμε ενα ταξιδι μοναδικο . δικο μας.


ειδα το χαος σ αυτη τη χωρα
και μειωνεται το ενδιαφερον μου γι αυτην.
δεν μπορω να βλεπω το χαος σε κανενα χαζογκομενακι περασμενο απο τις αναμνησεις μου
δεν μπορω να βλεπω το δηθεν σε κανενα γουοναμπι σουπερ σταρ
δεν μπορω να βλεπω καμια κλαψα, καμια μιζερια ... καμια αρνητικοτητα.

δεν αντεχα τελικα τιποτα απ ολα οσα αφησα πισω

και η καθαρση εγινε πριν κ μετα το 11. ναι αυτο το καινουριο νουμερο που σου πα πριν.

η κοπη της δικης μου πιτας εγινε.
και εγραψα στ @@ μου αγιοβασιλιδες, ελκυθρα, περιτυλιγματα και μικρα ζιζανια.
την πιτα την μουλιασα με λιγο νερο .. και την εκανα κομματακια να ταισω περιστερια.

να δηλωσω ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ρε γαμιδι.


ελευθερια απο νοητικα καθυστερημενους- υπερκολλημενους χασισομαλακες της εποχης μας
απο χαζογκομενες δηθεν αγαμητες
απο παγερα αδιαφορες προσωπικοτητες
απο στενομυαλοσυνη και κομπλεξισμο

απο πιεση και καταπιεση
απο τεμπελια και αεργια.

ελευθερια... ρε .
καλη χρονια κιολας.

1 comment:

Λύσιππος said...

Η οργή κάποτε φεύγει, η αγανάκτηση λιώνει. Και τότε αναζητάς τα γνώριμα, γδύνοντάς τα από τη σκουριά που μάζεψαν όλα τα χρόνια. Ίσως πάλι και να μην είναι έτσι, ίσως μονάχα το σώμα να φεύγει μακρυά απ'την καταραμένη πατρίδα κι η ψυχή να παραμένει - καταραμένη λες κι αυτή.