Ειχα την τιμη να δω την παρασταση της Νενας Μεντη στο Θεατρο Βασιλακου στον Κεραμεικο, στην παρασταση '' Ευτυχια Παπαγιαννοπουλου''. Μιας Γυναικας. Μιας Προσωπικοτητας.
Οι στιχοι της στοιχειωσαν τις ριζες του ελληνικου λαου. του ελληνισμου. αυτου που σημερα βλεπουμε να προσφερεται σε μικρο δειγμα μαζι με σαμπουαν και κρεμες σωματος.
αυτη η παρασταση καταφερε να με προβληματισει. απωτερος σκοπος της αλλωστε ειναι να ξυπνησει αυτα τα συναισθηματα του σημερινου ελληνα. που περασε μεσα απο πολεμους και καταπιεση, απο πεινα και διχονοια. απο σταδια που εμεις σημερα δεν μπορουμε να κατανοησουμε.
Σημερα επικρατει κριση. ο κοσμος παλι πειναει. Ευχομαι να μην φτασουμε ποτε τα ορια του τοτε.. να μην υποφερει αλλο ο κοσμος.
Αλλα Ευχομαι επισης.. να βρει το μυαλο και τη θεληση να αγαπησει την ζωη και να της δωσει ποιοτητα . να εκτιμησει το σωμα του το πνευμα του το μυαλο του το ειναι του.
βαρεθηκα να βλεπω νεους να σερνονται απο παρτυ σε παρτυ να πουλανε μουρη στο καβουρι με ηλιθιες φωτογραφιες αντιγραφοντας κατι ξεφτυσλισμενα πρωτυπα . βαρεθηκα ν ακουω μουσικες και στιχους.. χωρις νοημα χωρις να μου δωσουν κατι
δεν μπορω να βλεπω αλλο ξεφτιλικια. κουραστηκα. και ειμαι μικρη ακομα ηλικιακα για να πω κατι τετοιο. και αυτο με πνιγει περισσοτερο. στα 30 μου ποιος ξερει με τι 8α ρθω ξανα αντιμετωπη στον τοπο μου, στο σπιτι μου, στην πατριδα μου.
ο μεσος νεοελληνας ενδιαφερεται για το πως θα γαμησει σημερα πως θα ριξει γκομενα πως θα παει να πιει το ποτο του πως θα κοκορευτει στο φιλο του πως θα ντυθει αποψε πως θα βρει καινουριο κινητο κ.ο.κ
για τη γυναικα αντιστοιχα. ανοιξε κανα βιβλιο. διαβασε. ενημερωσου. μαθε ιστορια. μαθε μαθε μαθε μαθε
αγανακτησα. ενδιαφεροντα μηδεν
ανυπαρκτες πραγματικα προσωπικοτητες που χανουν το ενδιαφερον μου στο 1ο κιολας λεπτο
Κλεινω με τους στιχους του κομματιου της Ευτυχιας ''Γιατί βρε άνθρωπε κουτέ Δεν φιλοσόφησες ποτέ Στη σύντομη ζωή σου Παρά κλαις και μαραζώνεις Και το κέφι σου χαλάς Κει που πήγαν τόσοι άλλοι Οι μικροί και οι μεγάλοι Κάποτε κι εσύ θα πας
Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι Που κλάψαν κι αγαπήσαν Πού πήγανε τόσες καρδιές Που τόσο αγαπηθήκαν''
