Περιορισμοι

ολα μπορω να τα περιορισω

και να τα κανω να μου λειπουν

ειναι το μεγαλο μου επιτευγμα. πως το μπορω.

μεχρι να το μπορεσω περναω ενα σταδιο. αλλα εχω εκπαιδευσει τον εαυτο μ ετσι ωστε να βαζει μικρα ορια σε μικρα χρονικα διαστηματα.

και οσο μεγαλωνω τα ορια στενευουν και τα διαστηματα αγγιζουν το μηδεν.

περιορισα απολαυσεις. γευστικες. και συναισθηματικες.



παντα φτανω εκει που θελω, με τον ενα η με τον αλλον τροπο.

μπορει να χανω λιγο τα στενα και να μπερδευομαι σε κατι παλιοχαρτες

αλλα το destination δεν αλλαζει ροτα.

εγω θα παω.
με καθε κοστος.

με νοεις?

το μαρτυρησαν και οι σελιδες πανω στην Remington.

Εισαι εδω?

ναι

ακουγεται παραξενο

αλλα εδω ειμαι.

θελω να ειμαι.

μ αρεσει να ειμαι.

αρκει να εισαι ομως και συ.

Πανω σε μια Remington
θα σε κραταω ζωντανη σκεψη.

Εισαι εδω?

Κρυπτολεξο

Με εκανε Μελωδια.
και τον εκανα Λεξεις.

Εκανε την σκεψη ν ακουστει.

και εδωσα στην φαντασια μια ρωγμη πραγματικοτητας

Προσπαθω να μην ειμαι εκει.
αλλα με κλειδωσε μεσα.

Προσπαθω να μην μ ακουσει.
αλλα εμαθε να με διαβαζει.

Δεν συγκρινεται με κατι αλλο.
αυτος ο συνδιασμος .
η μελωδια και οι λεξεις.

στην γλωσσα μου
στην γλωσσα του
ολα σημαινουν το ιδιο

Και αν τρομαξω αν χαθει,
δεν πειραζει

Μια βολτα σ ενα παλιο κεντρικο σινεμα
θα με κανει να χαμογελασω ξανα.

η αληθεια ειναι πως τιποτα δεν ξερει.
δεν θελω να μαθει.

ωλεθ εσ αν. ωλεγομαχ αν ςιενακ εμ.

Ο Μπαμπης ο ΦΤΟΥ

τολμω δεν τολμω, ανοιγω σελιδες να διαβαζω τα νεα.
δεν ειναι αναγκη να ζησω την τρομοκρατικη επιθεση απο αληθινα βληματα.

υπαρχουν κ αλλου ειδους βληματα που αποσκοπουν στην ιδια ακριβως καταληξη. τρομοκρατια. γραπτη.

τα πραγματα εχουν αγριεψει. και ολα κινουνται σε λεπτες κλωστες.
λιγο να χαθει το κεντρο βαρους. την γαμησαμε ομαδικως.
και αντε εμεις, ειμαστε ανθρωποι που ακομα τουλαχιστον ζουμε ευπρεπως. εχουμε το σπιτι μας, το νερο μας, το φαγητο μας , την μαλακια μας.
ο αλλος που δεν τα ειχε ποτε αυτα?

αποσπασματα ειμαστε .
μας διαβαζουν στο μελλον τωρα.

σαν να το βλεπω .. '' ο κοσμος ειχε χασει τον ελεγχο, η απληστια εγινε μιασμα τους, γεννουσαν αδιακοπα τη φθορα και τα τρελαδικα γεμιζαν με τη σεσουλα''

ειμαστε Κορεσμενα ανθρωπακια. Τι εσωσε ο Νωε τοτε?
μια κιβωτο με ζωα σωστα?
5- 10-15-20-25-30-35-40-45-50-55-60-65-70-75-80-85....90-95..100..
φτου και βγηκα.

που να βασισεις τους κοπους σου
το δικιο σου
την θλιψη σου
τον σεβασμο σου

δεν εχω να βγαλω οργη.
δεν εχω σου λεω.

προβληματισμενη ειμαι.

φοβισμενη.
χαμενη κ γω σ αυτον τον κυκλο. του μπαμπη του φτου!

Το χαμογελο του Γαλλου

θα περιγραψω μια αληθινη ιστορια. παραμυθενια οχι. αληθινη σου λεω.
ειναι και προσφατη. αυτο ισως σε να κανει να με πιστεψεις παραπανω. αλλωστε η B|iSS ξερεις πως ειναι παρορμητικη. σαν ενα ποταμι. τα παιρνει ολα μαζι της.. ορμη και ηρεμια μεσα της.

και εγω την εμπιστευομαι, ειναι το αλλο μου μισο.

ακυρωσε κατι ποτα και καφεδες για το βραδυ, υποχρεωσεις μεχρι τα μπουνια.
χρονος ελαχιστος ακομα και για εξτρα σκεψεις.
καφες στο χερι βιαστικος , αγορασμενος απο ενα μικρο αγαπημενο γωνιακο καφε κοντα στο σπιτι της.

Morning !
Good Morning!
Can I have a cafe latte please?
Yeah, sure, sit in or take away?
Erh!! Take away please!
Thank you!!


σακος στην πλατη.. με τ απαραιτητα πραγματα μαζι της, λαπτοπ και σημεισωσεις.ναι σημει-σωσεις και οχι σημειωσεις! χωρις αυτες να με σωσουν i would be dead as a student

αυτες οι εργασιες τελειωμο δεν εχουν τελικα. αγανακτει. γρκινιαζει. μιξοκλαιει. μετα παιρνει τα πανω της. λεει πως αυτο ειναι ο σκοπος της.

ο σκοπος της. τ ακουσες?
ο καιρος δεν σηκωνει πλεον αστεια.
ο καιρος σε βαζει σε τριπακι αγχους και τρεμουρας.


το ποδηλατο.. ηταν ενα μεγαλο της ζορι. απο τοτε που το αγορασε του χει αλλαξει τα παντα ολα . αλλα βεβαια.. second handed τι περιμενες και συ!...

40 λιρες στις αλυσιδες που σπανε, 40 λιρες στις κλειδαριες, αλλαξε τα λαστιχα
φτιαξε τη σελα! καλα το χε δει μισο σκουριασμενο στην αρχη..

δεν πειραζει, το δωσε για τελικο ρεκτιφιε .. και πλεον ειναι μπραντ νιου που λεμε!

.... οι σκωτσεζοι ειναι λιγο ελληναραδες στην οδηγηση. αυτο εχει να το παραδεχτει. βεβαια δεν ειναι τοσο επιθετικοι στους ποδηλατες... δειχνουν σεβασμο, απλα ειναι λιγο γεια σου!
Ελλαδα τωρα που το σκεφτομαι και γω.. θα φοβομουν πολυ να παρω ποδηλατο.
το ιδιο ισχυει και για εκεινη. ενιωθε ασφαλης. ενα ποδηλατο ειναι εξυπηρετηση, ειναι και ασφαλεια οταν γυρνας το βραδυ μεσα απο ενα κοπαδι μεθυσμενων.
τι να σου κλασει το αγγλακι οσο και να χει πιει. του πατας μια κλωτσια- πεταλια κ εφυγες!!!


εφτασε στη σχολη και εβγαλε την πραματεια της πανω στον παγκο . θαρρω πως εκανε καταλειψη. και κανενας αλλος δεν τολμουσε να παει διπλα της να κατσει. ειχε λιγο θρασσος και κεινη, εδω που τα λεμε. επιανε την διπλανη θεση σαν να περιμενε καποιον παντα.
απλωνε χαρτια απο δω, χαρτια απο κει. διαβαζε, διαβαζε.
το μυαλο δεν θελει πολυ να φρικαρει. και απαιτει να του κανεις μικρες διακοπες.

κανει πως χαζευει λιγο τριγυρω στον χωρο. τεντωνει χερια. ριχνει κ ενα γαματο χασμουριτο.
ο καφες της αγγλιας ειναι για τον πουτσο τελικα. επρεπε να φερει το thermos, φακιν ελ!

κανει το ματι μια γυρα, κανει και μια δευτερη.. στην τριτη, κολλαει πανω σε κατι χειλη.
που τα βλεπε ελαφρως να τετωνονται.. αβιαστα. και να παρατηρει σε slow motion την κινηση τους.
τα χειλη αυτα δημιουργησαν ενα χαμογελο. ενα απιστευτα γλυκο χαμογελο.
δεν ηταν λαμπερο. δεν αγγιξαν τερμα . ηταν ενα μοναδικο στιγμιοτυπο που το αποτυπωσε στα ματια της και το κρατησε.
αρχισε να ανεβαζει το βλεμμα της σιγα σιγα πιο πανω. οσο και να την ειχαν συνεπαρει αυτα τα χειλη... ανεβαινε στη μυτη... και κοντευε στα ματια.
καρφωθηκαν τα βλεμματα. και τρομαξε.

αλλαξε το κεφαλι προς αλλη μερια. ενιωσε λιγο ρομπα. ποιος ξερει ποση ωρα θα την ειχε παρει πρεφα ο αγνωστος που χαζευε.
αρχιζει ν ανακατευει τα χαρτια της απο αμηχανια. κοιτα λιγο το κινητο. και κανει αλλη μια προσπαθεια.. να τον εντοπισει παλι.

δεν προλαβε. καθοταν ηδη απεναντι της. ο παγκος γραφειου αντιθετος στον δικο της.

και τωρα βλεπει το χαμογελο παλι. μα παλι??? την πηρε πρεφα σκεφτηκε και της αρχισε το δουλεμα. η μπορει να την περασε ουτως η αλλως για καμια χαζεμενη!
μεσα στην αρνητικη σκεψει το blissaki μας !

η πολλη σκεψη τρωει τον αφεντη λενε
και επαιξε λιγο το παιχνιδι του.ακουμπα τα χερια της πανω στον παγκο
και τον κοιταει ευθεως με πολυ γλυκο θρασσος θα ελεγα.
εκεινος ηταν σαν να ειχε παγωσει την εικονα του. δεν αλλαξε στιγμη υφος.

''Bliss!'' του λεει.
''Ζογζ'', της απαντα.

Οops! Πεσαμε σε γαλλακι !!

Δεν ανταλλαξαμε αλλη κουβεντα εκτοτε. κολλησαμε στο κοιταγμα για ωρα.
ακομα και οταν διαβαζαμε , κατι κλεφτες ματιες παιζαν και κεινη να κολλαει περισσοτερο με κεινα τα χαριτωμενα χειλη που σχηματιζαν το πονηρο χαμογελο ever!

ζημεια. αλλα και τι να κανεις.

τελειωσε τις υποχρεωσεις της, σηκωθηκε , μαζεψε.. και εφυγε χωρις να του πει γεια.
μετα ηρθε και με βρηκε και με ζαλισε με τον Mr χαμογελο.
και σου ξου μου ξου μανταλακια... τι ν αποκαμω και γω η ερμη
επρεπε να την ακουσω.
ξερω τη φλασια εφαγε. ειναι αυτες οι φλασιες που τις ζεις μια στο πολυ τοσο. και αυτο το Blissaki ρε παιδι μου εχει γινει πολυ δυσκολο κορτσουδι στο να τρωει φλασιες. αλλα αμα της ερθει πρεπει να την προσεχω λιγο. θελει ελεγχο η ορμη της.

τον Ζορζ τον ειδε ξανα την επομενη μερα. σ ενα παγκακι εκει εξω αραξαν.
παλι δεν μιλουσαν. μα τι περιεργο. ισως η σιωπη, ισως οι ματιες να λενε τ απαραιτητα.
οπως τον χαζευε λοιπον .. και απολαμβανε την παρουσια του. το χαμογελο του. ξαφνικα .. ενα γυαλι τους χωρισε στη μεση. κανει να τον αγγιζει και δεν μπορουσε.
εκεινος ακουμπισε το χερι του πανω στο γυαλινο διαχωρισμα.
και χαθηκε η εικονα απο μπροστα της. ''ειναι δυνατον να εξαφανιστει ετσι?
παιχνιδια παιζει το μυαλο μ η με πειραξαν οι πολλοι καφεδες?'' αναρωτηθηκε.

απογοητευσα το alter ego μου! την εκανα να πιστεψει μαλλον πως ειναι αληθινος αυτος ο ζορζ!!!
εκεινη επιμενει. πως ειναι. και πλεον εβαλε σκοπο... να σπασει αυτο το γυαλινο εμποδιο.

θα την βοηθησω.
σημερα ξυπνησα. μου ρθε η εικονα του στο μυαλο.

αυτος ο Γαλλος τελικα. υπαρχει.

με κανει κ νιωθω ενα κομπο στον λαιμο.

Σιγουρευτηκα

περπατουσα μεσα απο τη στοα για να βγω στον κεντρικο δρομο κ να φτασω σπιτι μου.

η υγρασια δεν μ αφηνε λεπτο να μην κουκουλωνoμαι περισσοτερο. επιταχυνση βηματων.

οι δρομοι αδειοι. ξερεις ειναι η ωρα που οι περισσοτεροι λιωνουν σε μπυρονια στις παμπ.. και δεν κυκλοφορει ψυχη περα απο κατι ηδη wasted ατομα.. που ξερνουν οπου βρουν κ πεφτουν λιωμα στο εδαφος.

Αναρωτιεμαι ποιος τους γυρναει σπιτι μετα. αναρωτιεμαι.. ποσο χαλια νιωθουν την επομενη μερα.

βασικα.. το σκεφτομαι παλι και λεω στ αρχιδια μου.

και γω ηπια.



περναω απεναντι τα φαναρια.. και κατηφοριζω προς το flat.
αισθανομαι την ζεστη του δωματιου μου να δινει σηματα στον αερα .. πως πλησιαζω.

εδωσα πιστολι στον μικρο αποψε. δεν ξερω αν ηταν κριμα η οχι. αλλα γιατι να κοροιδευομαστε και μεταξυ μας.

και νιωθω βασικα πολυ ενταξει με την παρτη μου. δεν ειναι ευκολο να βρεθει καποιος να με καλυψει σε αυτο που ζηταω. και πλεον αυτα που ζηταω δεν ειναι λιγα. ουτε κ πολλα.


περιπλοκα ισως.


η ιδεα το να πιστολιαζεις ομως και διαρκως δεν βγαζει κ πουθενα.. μου εγνεψε το alter ego μου.
-- αντε διωξτους εσυ ρε βλημα το αλλο πρωι απο το κρεβατι σου!!!!! - απαντησα εγω!!!



ναι .. μερικα πραγματα θελουν χρονο. και γερες δοσεις πειθαρχιας με τον εαυτο σου.

μην χαριζεσαι γενικα οπουδηποτε.
δεν υπαρχει κ νοημα αλλωστε.

σιγουρευτηκα . πως οι καιροι για μενα δεν αλλαξαν.
εγω αλλαξα γι αυτους. και δεν βαδιζω στα κοινοτυπα μονοπατια...

ειμαι περιεργος ανθρωπος. μοναχικος. και ετσι θα συνεχισω να ειμαι.