Σιγουρευτηκα

περπατουσα μεσα απο τη στοα για να βγω στον κεντρικο δρομο κ να φτασω σπιτι μου.

η υγρασια δεν μ αφηνε λεπτο να μην κουκουλωνoμαι περισσοτερο. επιταχυνση βηματων.

οι δρομοι αδειοι. ξερεις ειναι η ωρα που οι περισσοτεροι λιωνουν σε μπυρονια στις παμπ.. και δεν κυκλοφορει ψυχη περα απο κατι ηδη wasted ατομα.. που ξερνουν οπου βρουν κ πεφτουν λιωμα στο εδαφος.

Αναρωτιεμαι ποιος τους γυρναει σπιτι μετα. αναρωτιεμαι.. ποσο χαλια νιωθουν την επομενη μερα.

βασικα.. το σκεφτομαι παλι και λεω στ αρχιδια μου.

και γω ηπια.



περναω απεναντι τα φαναρια.. και κατηφοριζω προς το flat.
αισθανομαι την ζεστη του δωματιου μου να δινει σηματα στον αερα .. πως πλησιαζω.

εδωσα πιστολι στον μικρο αποψε. δεν ξερω αν ηταν κριμα η οχι. αλλα γιατι να κοροιδευομαστε και μεταξυ μας.

και νιωθω βασικα πολυ ενταξει με την παρτη μου. δεν ειναι ευκολο να βρεθει καποιος να με καλυψει σε αυτο που ζηταω. και πλεον αυτα που ζηταω δεν ειναι λιγα. ουτε κ πολλα.


περιπλοκα ισως.


η ιδεα το να πιστολιαζεις ομως και διαρκως δεν βγαζει κ πουθενα.. μου εγνεψε το alter ego μου.
-- αντε διωξτους εσυ ρε βλημα το αλλο πρωι απο το κρεβατι σου!!!!! - απαντησα εγω!!!



ναι .. μερικα πραγματα θελουν χρονο. και γερες δοσεις πειθαρχιας με τον εαυτο σου.

μην χαριζεσαι γενικα οπουδηποτε.
δεν υπαρχει κ νοημα αλλωστε.

σιγουρευτηκα . πως οι καιροι για μενα δεν αλλαξαν.
εγω αλλαξα γι αυτους. και δεν βαδιζω στα κοινοτυπα μονοπατια...

ειμαι περιεργος ανθρωπος. μοναχικος. και ετσι θα συνεχισω να ειμαι.