W a s t e

Την λενε Ζωη!
την ξερεις πολυ καλα και ασε τις σαχλες σου γκριματσες καθως με διαβαζεις...
σ αρεσει η γευση της
την εχεις ερωτευτει τελικα ετσι δεν ειναι?η απλα κρυβεσαι απο αυτη?
της χαλας ποτε το χατηρι?
Η Ζωη ...δεν ειναι ανθρωπος...αν ηταν ομως ανθρωπος θα ειχε αγγιξει το τελειο...
ενα συνδιασμος καλου και κακου σε τοσο ομορφη κατανεμημενη σειρα...
αλλα ουτε νεραιδα ειναι...

η πηγη της ειναι στο νερο ομως...


αγευστο και ομως τοσο λαχταριστο -δροσιστικο σε καλοκαιρινες μερες....
χωρις αυτο πως θα ξεκλεβες μερικες γουλιες ζεστου καφε το πρωι πριν πας στη δουλεια?

νερο σου λεω!

η Ζωη το κανει μιασμα!
κυλαει κ αυτη σαν αυτο...της αρεσει να φερνει καταιγιδες και να ανακατευει τα καθαρα με τα βρωμικα...να καταστρεφει..να σκοτωνει...να παιρνει ψυχες μαζι της για συντροφια...να γινεται δακρυα στα ματια αλλων ψυχων...να προκαλει πονο,θλιψη, θυμο...σπερνει μισος!

απο την αλλη ομως...φερνει γαληνη στο ειρμο της...φερνει καθαρο νερο...ηρεμο τοπιο...
ξεβραζει νεες ψυχες...
χαριζει την αγαπη!

κυλαει ομως...ανεπαφη...αδιστακτη και συναμα τολμηρη...


I have been clothed in Leaf, a green light of some fortitude. I have been quenched by Rain, a christening of some magnitude


For brief as water falling will be death,
and brief as flower falling, or a leaf,
brief as the taking, and the giving, breath;
thus natural, thus brief, my love, is grief.

-Conrad Aiken (1889 - 1973),
And in the Human Heart (1940). Sonnet 6

θες να μαθεις το νοημα της?
το νοημα της εισαι εσυ!
σε συμβουλευω απλα...να μην καταπινεις γρηγορα....μη σε καταπιει πρωτα αυτη...
απολαυσε την...γουλια-γουλια...

αφεσου ...

Talk to me
I haven’t said a word in days
Please talk to me
And I can tell you of my ways
In which I numb myself
In which I numb myself

Drink with me
I will talk of things I want
To do in life but know I can’t
Find the energy
Find the energy
Find the energy
Find the energy

Time has come
Come to me at such a speed
And given me the time I need
To waste

Waste on you, I’ve got time to waste on you
Waste on you, I’ve got time to waste on you
Waste on you, I’ve got time to waste on you
On you

On and on and on and on with you

Archive-Waste....



Στην υγεια σας

Ειναι σκοταδι ...και μεσα απ αυτο τρεις μικρες φλογιτσες κεριων αναδυουν δημιουργωντας μια σκια...εκεινη στριφογυριζει στον υπνο της...σκεψεις βασανιζουν το μυαλο της,σκεψεις την κανουν ανησυχη...
Ανοιγοκλεινει που και που τα ματια της για να κρατησει για λιγα δευτερολεπτα το φως των κεριων ...ο σταθερος ηχος των δεικτων του ρολογιου την κανουν να αλλαζει ρυθμικα τις σκεψεις της...και να σφιγγει τα δοντια σε καθε χτυπο...τικ-τακ...τικ-τακ...
ακουει την ανασα της...βαριανασαινει...
γυριζει πλευρο ξανα,σκεφτεται εκεινον παλι...την μορφη του...την αγγελικη του οψη...το σπασμενο χαμογελο του,την απαλη φωνη του ..
θελει να σταματησει τον χρονο,να σταματησει τον ηχο των δεικτων,να αποκοιμηθει χωρις ονειρα...να παγωσει το τοπιο...και να τον δει μια τελευταια φορα...να μπει στον χωροχρονο...να ταξιδεψει στην σιωπη ή στην φαντασια...να διακτινιστει...να χαιδεψει το κορμι του..
δεν μπορει ομως,εχει παρει την αποφαση τησ και αυτο ξερει πως θα τον πληγωσει...
κλεινει τα ματια της ξανα και ονειρευεται οτι εκεινος ειναι εκει και την κοιταζει να κοιμαται

Λιγες στιγμες σιωπης και ενα απαλο χαδι που την ζεσταινει και χαμογελαει... θελει να ακουμπησει στον ωμο του,να την παρει αγκαλια...
ειναι ομως αυτες οι σκεψεις που την οδηγουν στο αγνωστο και την τρομαζουν....και δεν εχει αλλες αντοχες
τι αποζητα? αφου ξερει πως η αποφαση της ειναι η λυση σε ολα...και ας μην ειναι η σωστη...

και κεινος?...θα την ξεχασει αργα η γρηγορα....και κεινη θα εχει λυτρωθει...
οι σκεψεις την πνιγουν, δεν μπορει να παρει ανασα...
βγαζει εναν αναστεναγμο και σηκωνεται ..ανοιγει το φως και παει στον καθρεφτη!

Τα μαλλια της ανακατεμενα..τα σπρωνχει πισω να φωτισει το προσωπο της... κοιταει με επιμονη τα ματια της...και ρωταει'' Ποια ειμαι τελικα?Τι θελω να κανω?''


Ο καθρεφτης απλα ειναι μια αντανακλαση..γνωριζει πως δεν θα λαβει απαντηση...
αναμενει απλα εκεινη την στιγμη..αναμενει κατι μαγικο να της δειξει ποτε ειναι ετοιμη... αναμενει κατι μαγικο...
ξαφνικα τα κερια σβηνουν, και ο ανεμος χτυπαει με ορμη το παραθυρο κανοντας τον ηχο ολενα και πιο δυνατο....πιο αγριο...πιο επιβλητικο ''ηρθε'' αναφωνισε...

και ριχνει τον καθρεφτη κατω να γινει χιλια κομματια...χιλια κομματια να παιρνουν καθε εικονα της..
κανει περα τις κουρτινες...και ανοιγει το παραθυρο...ο αερας φυσηξε ξανα με ορμη αλλα δεν την αφησε να χασει την ισορροπια της...στηριζεται στο σιδερο ....ο ηχος του ανεμου την καλει... ολα ηταν ετοιμα...
κλεινει τα ματια και σκεφτεται το γραμμα που θα διαβασει εκεινος το πρωι...χαμογελαει και τα δακρυα βγαινουν δειλα-δειλα...κυλωντας στα μαγουλα της..αγγιζοντας τα χειλη της...νιωθει τη γευση τους...ισως θα προτιμουσε την δικη του γευση για τελευταια φορα ...

σχεδιαζει την εικονα του στο μυαλο της... ειναι εκεινος...μπροστα της...και της χαμογελαει γλυκα... απλωνει το χερι της...να τον αγκαλιασει... αφηνει το σιδερο...... χαμογελαει και παιρνει ανασα....
παιρνει οξυγονο...
λιγα δευτεροπλεπτα...και νιωθει πως ειναι ελευθερη πια....
αυτα τα δευτερολεπτα ηθελε να νιωσει....
πεφτει στην αγκαλια του
γινεται αγγελος και πεταει....τελικα!

Σταθης Αρτινος-οι αγγελοι μαθαινουν να πετανε

Οταν ο ηλιος....

Ακουω τη βροχη,για σενα να μιλαει
πως χανεσαι τις νυχτες καπου στο πουθενα
εκει που δεν μιλανε για αγαπες ματωμενες
και το φεγγαρι χανεται μες τη συννεφια...

Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω

Οταν ο ηλιος θα παψει ν ανατελλει
Ισως τοτε να παψω να σου λεω Σ αγαπω


Περπατας στα συννεφα,μαζι με τους αγγελους
και σου χαριζω της αγαπης τα φτερα
Τ αστερια τωρα σβησανε...θα φεξει οπου να ναι
Ξημερωνει τ ονειτο μου...και φευγεις μακρια


Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω

Οταν ο ηλιος θα παψει ν ανατελλει
Ισως τοτε να παψω να σου λεω Σ αγαπω

Θελω να κανω τον πονο σου τραγουδι
να τ ακους, οταν κλαις καμια φορα
για να διωχνει ..η μουσικη τα δακρυα σου
και με τα λογια μου...να φευγει η μοναξια...


Μα δεν μπορω να αγγιξω τα ονειρα σου
με τη σιωπη μου χιλιες λεξεις να σου πω
Οταν ο ηλιος θα παψει ν ανατελλει
Ισως τοτε να παψω να σου λεω Σ αγαπω

Αερας φυσηξε

...και μου ανακατεψε τα μαλλια...τα εκανε μονος του πλεξουδες...πολυχρωμες...

τα εκανε μοναδικα...
αερας φυσηξε και σκορπισε τις σκεψεις μου σε χιλια δυο κομματια..
τις εκανε ενα ομορφο παλτο να μην κρυωνω...

φυσηξε δυνατα!
με φοβισε αλλα εμεινα σταθερη στο βημα μου... γιατι με προσεχε λεει!

φυσηξε , επειτα, απαλα.... να μου πει ενα αντιο μ ενα γλυκο φιλι!

και του ειπα ''απλα φυγε'' και χαμογελασα...και γυρισα το βλεμμα μου στον ηλιο... γυρισα να δω τα φυλλα των δεντρων...που δεν ανεμιζουν πια... να μη βλεπω πως ο αερας φευγει...η τον διωχνω
γυρισα και ειδα τα μαλλια μου ελαμπαν απο ενα ξανθο χρωμα...
δεν καταφερα να βγαλω μιλια...... ξερω πως ο αερας θα ερθει παλι

δεν ξερει ομως πως εγω θα εχω γινει ανεμος και θα πλεκω πολυχρωμες πλεξουδες σε καποιου αλλου τα μαλλια... και μετα θα γινω ηλιος!

και συ θα σαι παντα απεναντι μου... η βροχη μου


ισως να γινω μια ηλιαχτιδα σου ...ποτε δεν ξερεις...

Φοβαμαι τις αραχνες

οταν ημουν μικρη..τις σκοτωνα..και τις μεγαλες τις τρυπουσα στην κοιλια τους για να βγει το κιτρινο υγρο απο μεσα τους...( ετσι το λεγα τοτε...που να ξερα πως μια μερα θα ερθω αντιμετωπη και μ αυτο που σπουδαζω)

φοβαμαι τις αραχνες...

φοβαμαι τον τροπο που κινουνται...που υφαινουν το ιστο τους γυρω απο σενα και ειναι ετοιμες να σε φανε...

ζηλευω τις αραχνες που δεν λυπουνται...

σιχαινομαι τις αραχνες...που τρωνε τον συντροφο τους...


με τρομαζουν...με κανουν να πεταγομαι...

φοβαμαι τις αραχνες που με περικυκλωνουν καθε μερα...

που θελουν να γινω ευκολος στοχος και θυμα...

οταν βλεπω αραχνη την σκοτωνω...ισως γινομαι και γω μια...γιατι δεν την λυπαμαι εκεινη την στιγμη!


ειναι τοσο αθορυβες...τοσο ακινδυνες οι περισσοτερες...αλλα με φοβιζουν...

φοβαμαι να σε κοιταξω στα ματια...

το βλεμμα σου ειναι ενας ιστος...και δεν θελω να κολλησω....δεν θελω να με φας...
δεν θελω ομως να σε σκοτωσω!



Δεν μπορω να εμπιστευω αλλες αραχνες πια...

τις βρισκεις μαζι με σκονες..και παλια σεντουκια...
πεθαμενους πειρατες...με χρυσα δαχτυλιδια στα αποσυντιθεμενα πλεον χερια τους...
...μαζι με τον θησαυρο!


τις βρισκεις...σε παλια κουτια...γεματες αναμνησεις...

τις εχεις διπλα σου!...ακομα και τα βραδια που κοιμασαι!

τις εχεις διπλα σου...εκει που δουλευεις...

δεν ειναι κακες...

αλλα εχουν μαθει να ζουν για την επιβιωση και μονο...

δεν εχουν αισθηματα...


Καληνυχτα

παω να κανω μια διορθωση στον ιστο μου..γιατι το σχεδιακι που διαλεξα ειναι λιγο ντε μοντε!

Tomorrow never comes until it's too late

....Σας βαζω πρωτα τους στιχους του κομματιου που εχω βαλει στο μπλογκακι μου και ειναι απο τα αγαπημενα μου... και μετα επεται ολιγολεπτη αναγνωση του ποστακίου μου...νταξ?

Six Days-Mos Def.feat Dj Shadow


At the starting of the week
At summit talks you'll hear them speak
It's only Monday
Negotiations breaking down
See those leaders start to frown
It's sword and gun day

Tomorrow never comes until it's too late

You could be sitting taking lunch
The news will hit you like a punch
It's only Tuesday
You never thought we'd go to war
After all the things we saw
It's April Fools' day

Tomorrow never comes until it's too late
Tomorrow never comes until it's too late

You hear a whistling overhead
Are you alive or are you dead?
It's only Thursday
You feel a shaking on the ground
A billion candles burn around
Is it your birthday?

Tomorrow never comes until it's too late
Tomorrow never comes until it's too late
Make tomorrow come I think it's too late.



Λοιπον....

ενα σωρο πραγματα στο μυαλο μου...και φυσικα μιλαω για υποχρεωσεις που πρεπει να βγαλω εις περας

αυριο παραδιδω εργασια και πιστευω θα παει καλα...εριξα διαβασμα...ξενερωσε η ζωη μου ενα σαβ/κο...αλλα δε γαμιεται στο τελος το αποτελεσμα εμενα μ αρεσει
να δουμε αν θ αρεσει και στον καθηγητη, αν και ο συγκεκριμενος ειναι πολυ καλος...

παει αυτο...

επρεπε να τακτοποιησω λιγο το δωματιο οπως θα με βολευαν εμενα καποια πραγματα ..εγινε κ αυτο...και νιωθω Χ α π ι-ασπιρινης επ αυτου

επρεπε να συμμαζεψω το δωματιο απο τα βιβλια που ηταν πεσμενα στο πατωμα...σημειωσεις απο δω..σημειωσεις απο κει...και δεν μ αρεσει οταν φευγω για σχολη να αφηνω το δωματιο μου...σαν βομβαρδισμενο τοπιο...no more BLack Hawk Down...

Δευτερα λοιπον αυριο κ αναμενεται μεγαααααλη μερα...κουραστικη....εχω να ξυπνησω νωρις και να φυγω νωρις αλλα δυστυχως να σχολασω αργα...

εχω τρελαθει να πινω υγρα
και ναι θα πω και την αμαρτια μου ...σημερα εφαγα κ σοκολατα ...
νομιζω 8α εισβαλουν εντος ολιγων ημερων μπορει κ ωρων οι Ρωσσοι...ετσι για το κλασσικο μηνιαιο "γεια"...γειαα λοιπον...
πω η συνδεση σερνεται και μου τη δινει απιστευτα που αργουν να γραφτουν τα οσα λεω γαμω το φελεκι μου


Δευτερα αυριο παιδια ελπιζω ο καθε κατεργαρης στον παγκο του


βρεεεεε ειπα να σας δωσω μια ομορφη νοτα σημερις


λοιπον ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΚΑΦΡΑΚΙΑ ΜΟΥ

Magic Μoment

Σ'ένα λεπτό έκλεψα κάτι πολυ όμορφο...

την σιωπή σου
Σ'ενα λεπτό έκλεψα κάτι μοναδικό...

την ματιά σου...

Σένα λεπτό έκλεψα κάτι λαμπερό....

το χαμογελό σου
Σένα λεπτό δέσμες φωτός διαπέρασαν το κορμί μου
και φώτισαν την ψυχή μου...

Σ'αυτό το λεπτό έκλεψα το φως σου!

Σ'αυτό το λεπτό ξεγέλασα εμένα και έζησα εσένα

Σ'αυτο το λεπτό σε γνώρισα!
Σ'αυτό το λεπτό έγινα ένα μαζί σου

Στο λεπτό που μας πέρασε ένιωσα να πετάω
και τώρα πάλι πέφτω...

Στο λεπτό που μας πέρασε ένιωσα το αίμα να ρέει πιο γρήγορα
και οι παλμοι της καρδιάς να υπακούουν στους ρυθμους...
και τώρα δεν έχω σφυγμό!
Στο λεπτό που μας πέρασε σε ακούμπησα δειλά...
τώρα μένω με την ανάμνηση της αίσθησης

Αυτό το λεπτό κράτησε τόσο πολύ ...
μα και τόσο λίγο!

Αυτό το λεπτό με ζωντάνεψε τόsο πολύ
και η απουσία του πια με σκοτώνει....

Αυτο το λεπτό ήταν γεματο απο το άρωμα σου...
ήταν γεμάτο απο σενα...

τώρα πέρασε...και δεν υπάρχει...πια... ούτε αυτό..ούτε εσύ!

Σ αυτο το λεπτό λεπτό ένιωσα κάτι Μαγικό
και ήταν μοναδικό

Στα επόμενα λεπτά.. απλά θέλω να σε θυμάμαι!

Βάφτισα το όνειρο μου...

Ποσο ομορφο και οχι στημενο

θεωρησα πως το χαρτι και το στυλο ειναι κατι σαν τα ματια ...οι καθρεφτες της ψυχης

καθοτι γραφω οτι αισθανομαι..δινω εμφαση στην ψυχη μου που μ ακουει και την ακουω απο κει μεσα

Σημερα πηγα για περπατημα στην πολη aka για ψωνια του μηνα...τα φυλλα, που λες, ηταν πεσμενα στον δρομο, αλλα με χρωμα ωχρας αλλα με χρωμα ξεφτισμενου μπεζ..καποτε ηταν και αυτα πρασινα...τωρα απλα απομειναρια ...ανεμελα ...στο ελεος του ανεμου και των χιλιαδων ποδοπατηματων απο τους περαστικους..

ηταν τοσα πολλα που εμοιαζαν καθοδηγητες στον δρομο μου....

χαμογελαω δειλα...και σκεφτομαι πως εχω αστερια στην πορεια μου...που επεσαν στο εδαφος και εσβησαν..

σημαδι πως ερχεται ο χειμωνας

Τα μαλλια μου κανουν ενα απαλο κ γλυκο χορο στα καλεσματα του αερα...η ψιλη βροχη τα κανει να σιωπησουν..να μεινουν ακινητα κ κολλημενα..σαν ενα παιδακι που μαλωνει η μαμα του και μαζευεται...μου σχηματιζει κιολας και δακρυα στα ματια...

ειναι το ιδιο αλμυρα με τα δικα μου..εχουν την ιδια γευση ..οχι ομως την ιδια αισθηση

προχωραω

Οι ματιες μου δεξια και αριστερα χαζυεοντας ξενα προσωπα,ξενες εικονες,κλεβω λιγο απο τον χρονο τους...γινομαι ενα μικρο στιγμιοτυπο,συλλογιζομαι,στις σκεψεις τους...που ξερεις...μπορει καποιος να με ονειρευτει αποψε!

Τα βηματα μου με προσταζουν να μη χανω τον στοχο μου

φτανω στο κεντρο ..παω στο μηχανημα να βγαλω λεφτα..

ενας ηλικιωμενος αντρας, μια συμπαθητικη μορφη,προσπαθουσε ...ματαια...αφηνει τη σειρα του σε κατι κοπελες...δεν πηρα χαμπαρι τι ελεγε σε κεινες...ειχα στ αυτια την μουσικη μου...την Μουσα των σκεψεων μου!

Ξαφνου ερχεται προς τα μενα

-It's probably broken, I can't take money out!...μου ειπε με αγανακτισμενο υφος

-Don't worry, I'm sure you can try once more; it’s not the only cash machine on the High Street anyway...

-Seniorita! Are you Italian? You don’t seem English

-Oh!No , I'm Greek και χαμογελαω...(ακομα μια φορα που κανουν λαθος για την εθνικοτητα του...αλλοτε γαλλιδα αλλοτε ιταλιδα...ποτε ομως ελληνιδα!)

-That means I should change the language into Greek!Νομιζω πως μας ταιριαζει και ειναι επι της παρουσης!Συμφωνειτε Δεσποινις μου?

-(.....)χαμογελαω δεν εχω τι να πω οταν κοκκινιζω σε στιγμη αμηχανιας και απλα κουναω καταφατικα το κεφαλι μου

-Xαιρομαι που βλεπω ενα ακομα παιδι δικο μας..σε χαιρετω δεσποινις μου,να περνας καλα σ αυτη την ομορφη πολη!

-Να στε καλα, σας ευχαρισω πολυ ...και σεις το ιδιο...

Λιγα λεπτα..μια στιγμη...ενα χαμογελο!Ενα ακομα παροδικο αλλα γλυκο αποτυπωμα στις σκεψεις μου...

----

Ωρες ωρες ερωτευομαι την μοναξια μου, ειναι τοσο ομορφη,ξερεις...

Λικνιζεται στα αισθηματα μου και μου δενει κομπους...

κομπους που δεν μπορω να λυσω...με πιεζει ...αλλα απο την αλλη ειναι τοσο αληθινη και την νιωθω διπλα μου...και νιωθω ομορφα καθοτι μου προσφερει ελευθερια...να ερωτευομαι καθε μερα και ενα προσωπο!να κανω ονειρα δικα μου...να μην εχω πιεση αισθηματων...

να μην εχω δεσμευση...αυτο θελω τελικα ...νομιζω πως η τελευταια μου σχεση ηταν η πιο καταπιεστικη που ειχα ποτε..

και μ αρεσει που ζω τον εαυτο μου και την ελευθερια μου!

ειναι εντονο!

μ αρεσει!

Στο περασμα μου ακουω μια παρεα ελληνων ..τους αγνοησα,τους προσπερασα, το θεωρω χαζο να ενθουσιαστω με ελληνες φοιτητες...

ανεκαθεν τους απεφευγα οσα χρονια ειμαι εδω

Γυριζω σπιτι και ενα τραγουδι με κανει να σιωπω

Σαν να μην μπορω να μιλησω!Και οχι δεν μου κοπηκε η γλωσσα!Κακο για σας...γιατι μιλαω πολυ!

Τι συμβαινει?

Κρυωνω και κουλουριαζομαι!

Δειχνω μιζερη...καταθλιπτικη...σαν μια ασπρομαυρη φωτογραφια..χωρις χρωμα εντονο..και η ειρωνια ειναι πως περναω σε μια μεταβατικη περιοδο ..περιοδο

αλλαγων...

αισθανομαι η ωριμοτητα και η φιλη της η δυναμικοτητα μου χτυπανε το παραθυρο!ηρθαν για καφε σκεφτομαι διστακτικα...αλλα εκεινες λενε ηρθαν για να μεινουν!

χτυπανε επιμονα το παραθυρο..οπως η βροχη πολλες φορες μου χτυπαει για να μου περασει την μυρωδια της και τον ηχο της( ξερει οτι την λατρευω και της εχω αδυναμια)

ξερω, που λες, πως αυτες οι δυο φιλεναδες δεν θα χτυπουσαν ποτε την πορτα...οχι σε μενα τουλαχιστον!

ισως επειδη ειμαι δειλη και δεν θα τις αφηνα να περασουν..να μπουν μεσα μου...ενω το παραθυρο το μικρο μενει παντα ανοιχτο..και αυτες το ξερουν!

ξερουν ποιο παραθυρο ειναι ανοιχτο μεσα μου!

Κοιταζω εξω και βλεπω σκοταδι

και αυτο μια σιωπηλη εικονα που αλλοτε σου ξυπναει τρομακτικες σκεψεις κ αλλοτε σ αφηνει να ονειρευεσαι ξυπνιος ομορφα πραγματα και να νοσταλγεις τον ρομαντισμο μεσα σου!

Δεν εχω κουραγιο ομως αποψε να δημουργησω και αλλες εικονες στο μυαλο μου...κλεινω τις κουρτινες

Μια τζουρα καφε μου δινει γευση..αισθηση ...κ απολαυση!

Χαζευω βιβλια...

''ειμαι ενας ανθρωπος γελοιος'' αναφερει στην 1η του φραση ο Φιοντορ Ντοστογιεφσκι στο βιβλιο του <<Το ονειρο ενος γελοιου>>..το ιδιο νιωθω και γω..ειναι τοσο ειρωνια αυτο!

Μια αντιφαση με τις πραξεις μου!

-------------------------------------------------------------------

Πανε πανω απο 3 μερες που ξεκινησα να γραφω το κειμενο αυτο και ακομα να τελειωσει...λες και το κανω απο τυπικους και μονο λογους...

λες και δν εχω ορεξη καν να το γραψω

Νωχελικα οι μερες περνουν,ομως δεν μου λειπει κατι

Διαβαζω,κοιμαμαι,χαζευω,ακουω μουσικουλα...που ειναι η Ιθακη των αισθηματων μου!

Μια ταινια μ εκανε να κλαψω σημερα!

Πρωαγωνιστης ο αγαπημενος μου ηθοποιος Robbie Williams...εχει αυτα τα ματια που σε κανουν να δακρυζεις...

το υφος του...η λαμψη των ματιων του διεγειρουν παντα μια πτυχη μου...την ευαισθησια μου

Η ειρωνια πως εχει το βλεμμα του μπαμπα μου!Γαλαζια ματια..επιβλητικα..και τοσο ομορφα!τοσο αληθινα!

Ισως γι αυτο τον συμπαθω πολυ...παρ ολ αυτα ειναι ενας απο τους πιο αξιολογους καλλιτεχνες...απιστευτος σ ολα του!

Anyway, λογοδιαρροια STOP

Εχω αναγκη για αποχη απο blogging και τα λοιπα

Be well

Και ρε:

Να μην νοιαστει κανεις...

Μη λυπηθεις κανεις

Στον κοσμο μας και μεις

Και συ Μαλακα...βιαστηκες να χαρεις

Φιλια Στα Μουτρα

Μια τρελη

feat Active Member-Na mhn noiastei kaneis

euxaristw thn Bereniki gia ena omorfo dwro..to biblio :-)

Γραμμα χωρις παραληπτη

Δεν ξερω γιατι γραφω, δεν εχω λογο, απλα αναγκη
Δεν εχει παραληπτη, δεν θα το λαβει κανεις
Απλα καπου θελω να γραψω ,να φανταστω
Θελω καποιος να το διαβασει..κανεις

Με τον ηχο της βροχης οι σκεψεις μπερδευονται ...

φοβαμαι πως βρεχονται και αυτες μαζι με τα μαλλια μου Ισως λυτρωθω απο αυτες ...ισως καθαρισω

Μετα θα ερθει το κενο ..μετα η σιωπη και θα μεινω παλι μονη

Τα ματια μου καρφωμενα σ ενα κομματι χαρτι και το χερι λειτουργει μηχανικα...το μυαλο απλα παγωνει ...κοιμαται λεω
Εικονες με ταξιδευουν αλλου, σ ενα χρονο που περασε, σ ενα χρονο που μπλεκεται με τον δικο σου αγνωστε φιλε μου...αγνωστη ψυχη .....απλα ταξιδευω αλλου
Νιωθω πως κοιμαμαι ..θα ρθεις να με ξυπνησεις?
Ενα ξυπνημα γλυκο κ τρυφερο...μη σταματησεις την βροχη μοναχα...
Μη σταματησεις να απλωνεις το χερι σου διστακτικα μεχρι να ανοιξω τα ματια μου...να σε κοιταξω..να κοιταξω το φως σου
Ξερω εισαι αορατος ..ξερω πως δεν υπαρχεις και ομως εγω γραφω για σενα,γραφω για κατι που δεν υπαρχει ..αλλα για κατι που νιωθω διπλα μου...και συναμα δεν αισθανομαι... Αντιφαση ειναι ...φοβος ειναι ...απαθεια...νοσταλγια

Ολα ειναι





Βροχη μου ,ξεπλυνε τα ολα αυτα απο μεσα μου
Πριν τα δωσω στη φωτια μονη μου ..πριν τα καψω και τα χασω για παντα..
Και χασω το ομορφο ξυπνημα

Γραφω σε σενα Βροχη μου

Στη σιωπηλη συντροφια μου

Αγκαλιασε με και κρυψε με ..κλεισε τα ματια μου να μην βλεπω τι γραφω...απλα να ακουω τις σταγονες σου...και να χανομαι στον χτυπο σου...

Χαρισε μου γλαφυρες εικονες...σε καθε σταγονα...

Να μου κλεισεις το στομα να μην παιρνω ανασα

Βαλε με στο αεναο σκοταδι να κοιμη8ω

Και να μην ονειρευομαι αυτα που ειναι γραμμενα σ ενα κουτι ...που λεγεται υποσυνειδητο

Κανε με να αισθανομαι τη ζωντανια
Να βλεπω τα συννεφα μαζεμενα...να με περιτριγυριζουν...και το νωχελικο μου υφος να τα κοιταει ...και να νιωθω πως απλα ηρθαν να μου κανουν κ αυτα συντροφια
Η μυρωδια του υγρου χωματος με κανει να μην χανω την αισθηση της παρουσιας
Με κανει να νιωθω ακομα
Αρα δεν εφυγα
Διψαω...το χερι μου ομως δεν σταματα να γραφει
Μιλαω απο μεσα μου
Αναρωτιεμαι μηπως ειμαι τρελη

Μ ακους αραγε ?


Νιωθω νεκρη σε ζωντανες σκεψεις κ εικονες

Αποψε θα κοιμηθω με ονειρα ξενα










Καληνυχτα




music:Camanecroszcope-invocating the dead

f a i r y

how world would be if fairies did exist? how i would feel in a presence of a beautiful fairy.... would she make my dreams come true? would she make me laugh for ever.... would she ever make me a fairy too! I would like to feel that...flying...in a magic world...in a magic sky... giving love and happiness.... giving smiles! protecting pure souls! protecting souls that didnt have faith! protecting the fire of the magician!

Do you beleive in fairies? looking fairies through an open window i understand....that i do have my own fairy! that could be my soul
where is my fairy land?where is it? why cant I see it? who could help me....

my fairy!a rose fairy!


imagine yourself ...you re flying among everyones hopes and thoughts... passing over your dreams ...your existence my little fairy , come on, smile at me! make me smile too with your magic stick make me feel the love again... make me like you! naive :-) i want ignorance to be my power lets fly then...with the shinny wings... lets run...and the King of sleepiness will take care of us...will keep us alive and real in the world of fairy land!
(snow petrol-run,Dark Morpheus thank you for motivating my thoughts in my fairy land! and thank you for da song :P )




I'll sing it one last time for you
Then we really have to go
You've been the only thing that's right
In all I've done

And I can barely look at you
But every single time I do
I know we'll make it anywhere
Away from here

Light up, light up
As if you have a choice
Even if you cannot hear my voice
I'll be right beside you dear

Louder louder
And we'll run for our lives
I can hardly speak I understand
Why you can't raise your voice to say

To think I might not see those eyes
Makes it so hard not to cry
And as we say our long goodbye
I nearly do

Light up, light up
As if you have a choice
Even if you cannot hear my voice
I'll be right beside you dear

K O Σ Μ Ι Κ Η Α Γ Α Π Η

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΗΑΡΡΥ ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!


Αυτές τις μέρες χάσατε τα ίχνη μου...indeed...
oι μέρες περνάνε...δέκα και σήμερα και η αφεντία μου σας χαιρετάει για τα ξένα!
δεν στενοχωριέμαι καθόλου,νίωθω ότι αυτή τη χρονιά θα μαι πιο σοβαρή σ όλα τα θέματα! πιο απαιτητική από τον εαυτό μου και σαφώς πιο κεφάτη!
μου λείπει η ζωη στο πανεπιστήμιο....είναι κάτι που σε κάνει όντως να νιώθεις είσαι μακρια απ όλουσ....είσαι μακριά απο το παρελθον σου...εννοω τη ζωη που συνηθισες να εχεις στην Ελλάδα και μ αρέσει αυτό το συναίσθημα!
νιώθω ελεύθερη!
λοιπόν,εσείς είστε για το δικό σας προσωπικό Party?

Λίγα λεπτά πριν...

Σε λίγο θα σε πάμε με τη μαμά στο αεροδρόμιο...σε λίγο θα αγκαλιαστούμε όλοι μαζί και θα κυλήσουν δάκρυα λύπης,στενοχώριας,πόνου,αποχωρισμού...

Προσπάθησα να αποφύγω αυτή τη σκέψη όλες αυτές τις μέρες!
Ίσως τώρα να νιώθω τύψεις που την απέφυγα...δεν θέλω να πάμε στο αεροδρόμιο...δεν θέλω να ξεσπάω μπροστά στο άγνωστο...μπροστά στην αλήθεια!

Κάθε χρόνο το ίδιο συναίσθηνα....κάθε χρόνο....αργεί να εισβάλλει η συνήθεια μέσα μου...πρέπει κάθε χρόνο να πονέσω το ίδιο και κάθε φορά και πιο πολύ!

Ποιος θα πίνει καφεδάκι το πρωί με τη μαμά?Ποιος θα μας ξυπνάει με φιλιά και μουσικούλα?
Ποιος θα μας ζαλίζει με την Νετ και το ποδοσφαιρο και όλα τα κλασσικού τύπου τραγουδάκια...νότες έντεχνες,λαικές,ελληνικές....

Ποιος θα με πει ξανά κορίτσι του?Όπως και τη μαμα!

:(

Σ'αγαπάμε όσο τίποτα άλλο σ αυτή τη ζωή!

Είσαι το στήριγμα μας!Εγώ, ο αδερφός μου , η μαμά μου...είμαστε ένα μαζί σου!

Ποιος θα μου δώσει το χάδι του πάλι? Να μου λέει '' Ξύπνα κούκλα μου''!

Δεν θέλω να φύγεις...αλλά πρέπει!

Δεν θέλω να είσαι άλλο μακριά μας...αλλά πρέπει

Δεν θέλω να κλάψω...αλλά βγαίνει

Δεν θέλω να αφήσω τη μαμα μόνη να γυρνάει....γιατι με χρειάζεται!


Σου εύχομαι μέσα από τα βαθη της καρδιάς μου να χεις
ΚΑΛΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!





Αφιερωμένο Στον Μπαμπάκα μου!!!!
Σ'αγαπώ πολύ να το ξέρεις και ας μη το διαβάσεις ποτέ αυτο!!!!

Χρόνια πολλά μωρό για τα Γενέθλιά Σου!

Έχω γενέθλια σήμερα....

Πες μου χρόνια πολλά..
Σήμερα θλίψη μου γιορτάζω...
..το παλιό μου το χαμόγελο ..Καθρέφτη απόψε αλλάζω!

Χρόνια πολλα...

το δώρο μου...το χαμόγελό μου!!!!!

ΕΧΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΟΥΣ
....ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΑΛΗΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΟΒΑΡΕΥΟΝΤΑΙ
....ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΟΝΤΑΙ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΣΕΝΑ!

θέλεις να παίξουμε?

πάντα fair....






-Σου δινω ακόμα μια μπίλια για να παίξεις...
_Πάρε με,πάρε με μέσα σου να κρυφτώ
-είσαι ζαβολιάρα μικρή ε?
-είμαι έτοιμη να περάσω καλά...
-κάτι μου θυμίζει αυτός ο διάλογος..
-τί?...
-λες και σε μερικά χρόνια θα αντιστραφούν οι ρόλοι μας...το νιώθω...μα σε αγαπώ και αυτό νομίζω είναι κάτι....όπως λέει και ο Βασίλης
-λα , λα , λα χαχχαχα έλα να το χορέψουμε
-θέλω να κοιτάζω στα μάτια σου...με κοιτάς κάπως...
-απλά σε κοιτάω...δεν σου φτάνει αυτό!?
-φιλάκι?
-σμουτς



-Η Μικρή μεγάλωσε.......:)

I Feel You

Σ 'αρέσει η ψυχεδέλεια?

θέλω τρέλα...σσσςςς μη μιλάς...άκου...








-βλέπεις εκεί?
-τίποτα...είναι όλα κενά...
-δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου...θέλω να δω με τα δικά σου...μη τα κλείνεις...
-είναι αργά...άκου το κομμάτι μόνο
-θέλω να ταξιψέψω στη μουσική του
-κοιμήσου!!




-το άκουσες αυτό?
-παραισθήσεις είναι...είναι λογικό...επιδράνε τα πάντα μέσα σου τώρα...απλά σώπα...είναι πολύ όμορφη αυτή η σιωπή
-είσαι παράξενος...
-είμαι ήρεμος
-η μουσική είναι τέρμα...πως ηρεμείς?
-σσςςς I feeeelll youu....
-καλύτερα να πηγαίνω...
-κλείσε την πόρτα...

ΠΙΣΩ ΔΕ ΓΥΡΝΑΩ

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου

κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,

από κοντά χαμόγελό μου.

-Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει. Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος. Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου μήπως και πάρεις λεει κάτι απ' τη χαρά μου. Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα. Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

"Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω."

-Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ’ ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν’ αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Tελικά τι ύφος έχω?

με κλεφτές ματιές παρατηρώ ότι ασυνείδητα αντιγράφω υφάκια...ή μήπως όχι?

δεν έχω ιδέα τι ύφος έχει η δική μου ιστοσελίδα..

αρχικά έγραφα ανούσια,κανείς δεν έχει ρίξει ματίες στα πρώτα μου ποστ και απορώ γιατί δεν τα χω ακόμα διαγράψει...παρατηρώ τις σκεψεις μου, το ύφος μου με την πάροδο των μηνών και βλέπω αλλαγές...

μερικοί ίσως πιστεύουν είναι ένα χαζοχαρούμενο blog , που έρχομαι να συφωνήσω και εγώ

μερικές φορές παρασύρομαι από την νέα μόδα του ''μελλο-φιλοσοφικού'' ύφους και κάθομαι και γράφω πότε αυτοβιογραφικά πότε μέσω προσωποποίησης μέσα από τα μάτια άλλων...

νιώθω είμαι μικρή ακόμα...όχι στην ηλικία...αλλά στο μυαλό...στη σκέψη,στη γνώση και είναι λυπηρό όταν το σκέφτομαι...


το δικό μου ενδιαφέρον θα ήταν τελέιως ανόυσιο για την πλειοψηφία...μπορώ εύκολα να γράψω δοκίμια περί του κλάδου μου...αλλά θα είναι γραμμένα απο μένα και διαβασμένα επίσης από εμένα...κανείς δεν έχει την απορία πως κάνω τομή σε ένα βάτραχο ή σε μια ακρίδα!!πόσο μάλλον να βάλω και ντοκουμέντα φωτογραφίες...χαχα

τι ενδιαφέρον θα έχει να γράψω για τους οργανισμούς...για τα ζώα και τα φυτά..
και οι αρρώστιες που μαστίζουν το ανθρώπινο γέννος,αρχικά θα ήταν ενδιαφέρον αλλα μετά θα έπιανε τους αναγνώστες καταθλιψη!!




τελικά είχε νόημα αυτό που έκατσα και έγραψα?

Πόσα θες...

πες μου, απλά, πόσα θες να με κάνεις χαρούμενη...τι θες?λεφτά?ικανοποίηση? ελευθερία?
ότι και να μου δώσεις θέλω να στο πετάξω στα μούτρα...πίστευα δεν σου αξίζει τέτοια συμπεριφορά...η τρέλα που με διέπει όμως εξαιτίας σου με κάνει να θέλω να σε πατήσω κάτω...να σε βρίσω με το που αντικρύσςω τα μάτια σου, να σε φτύσω και να χαθώ... απληστία...
αυτό έχεις!
δεν νιώθεις...δεν επικοινωνείς...ορκίζεσαι αγαπάς χωρίς πράξεις όμως...
ορκίζεσαι θα αλλάξεις...χωρίς αποτέλεσμα....
θέλω να πάω σε ένα μπαράκι να τα πιω...με την μοναξία για συντροφιά...και μουσική απλά μια solo κιθάρα...να μην σκέφτομαι...να χαζεύω τον κιθαρίστα...να χαζεύω τους πελάτες....τους τοίχους...και τα ποτά να έρχονται κ να φεύγουν...όπως κ συ...θέλω να φύγεις!
εγώ γιατί δεν φεύγω?εγώ γιατί μένω...
αδυναμία....άρρωστη αγάπη?
χάρισε μου ένα χαμόγελο!!!!!
δεν ζητάω πολλά...
χανεται αυτο που χτισαμε και με τρομάζει πολύ αυτο....
φοβάμαι να κάνω μπρος κ πισω..μια ισορροπία καταστροφής
ήσουν ο ιππότης μου κάποτε...σώσε με! Πριγκίπισσα μου έλεγες...όνειρα γλυκά!
τώρα πια ούτε τα όνειρα δεν υπάρχουν στην γειτονιά....παλία ήταν τόσα πολλά που άκουγες ακόμα κ φωνές ευτυχίας απο την ζωντάνια τους....πόσο όμορφα όνειρα!χόρευα μαζί τους με την σκέψη μου...ερωτεύτηκα τις ιδέες τους...όπως κ σενα....ίσως ήσουν μια ιδέα...μια μορφή...μια σκιά που χάνεται στο σκοτάδι....
και γω απλά την κοιτάζω να απομακρύνεται...να νιώθω άδεια...μόνη... δεν αντιδράω πια...δεν παρακαλάω πια...απλά κλαίω...

Αυτό που μου έμαθες...

...είναι να κλαίω...δάκρυα που εσύ δεν είδες ποτέ..μόνο άκουγες...

μη με λυπάσαι...σου έλεγα...δεν είναι όμορφο να λυπάσαι...
μ'αγαπάς μου απαντούσες...και συνεχίζεις να μου δείχνεις πως είναι να κλαις....

χαμόγελο δεν υπάρχει...κρύφτηκε πίσω από τη βροχή των ματιών μου...

και τα μάτια μου...αυτά που λες ότι λατρεύεις όσο τίποτε άλλο...απλά κοιτάνε χωρίς να νιώθουν τι κοιτάνε...είναι άδεια από εικόνες,εικόνες που τους υποσχέθηκες κ χάθηκαν μαζί με το χαμόγελο...

πόσο κρίμα...θα σου χάριζα το καλύτερο χαμόγελό μου....τις ωραιότερες μου ματιές που κανείς δεν θα τις έβλεπε...την ομορφότερη σιωπή μου....

τώρα σου χαρίζω σταγόνες...όχι ηδονής....σταγόνες κενού κ αδυναμίες...

κοιμήσου μωρό μου ...μου έλεγες και με έβαζες στην αγκαλια σου και με κρατούσες εκεί...μέχρι τα μάτια μου να σε δουν και στα όνειρα καθώς θα με κρατάς...

τα μάτια σου....τι όμορφα...σε κοιτούσα την στιγμή που ήσουν στην απόλυτα τέλεια στιγμή...η ψυχή σου με κοιτούσε εκείνη την στιγμή κ το σώμα σου έτρεμε!
πόσο σ αγάπαω...είπες...

μάθε μου να χαμογελάω...μη με κρατας στο σκοτάδι..φοβάμαι να κοιτάξω το κενό ...φοβάμαι ν το κοιτάξω θα σε ξεχάσω...

Καλαμάτα σε ερωτεύτηκα

είχα να πάω χρόνια....καταγωγή του μπαμπά...εγώ από μικρή έλεγα είμαι Θρακιώτισσα! Δηλαδή καταγωγή μαμάς!
Αποφασίσαμε να φύγουμε ένα 3ήμερο την παρασκευή...το ταξίδι ήταν ένα όνειρο!
Στο χωριό μια ηρεμία,μια γαλήνη!
Οι θάλασσες πανέμορφες!Η ζωή φοβερή!
Πήρα ένα τέλειο χρωματάκι!Ομόρφινα!Είμαι ψωνάρα μήπως?αχαχα!παίζει!πάντως θα ξαναπάω!

EXIT

....ξέρεις τι θέλω αυτή τη στιγμή?



Να ανοίξω αυτή την πόρτα και να φύγω.....







έτσι απλά....χωρίς πολλά λόγια και φθηνές δικαιολογίες....



Μα τι κάθομαι και γράφω η δόλια?

Άντε γαμήσου ρε

Kαι τo είπα εγώ...αλλά εσείς πέεερα για πέεερα βρέχει!

Γειά σου Κυρ Εισαγγελέα με την Τζένη την ωραία!

Βασικά...STOP

Συζητούσαν 2 ξανθιες:
-Ρε συ Μαρία που παει το φως όταν το σβήνεις?
-Ξερω 'γω μωρε Σούλα, κρύβεται.
-Ναι, αλλα που παει κ κρύβεται?
-Δεν ξερω. Ασε, θα παω σπιτι να το σκεφτώ κ θα σε παρω τηλ να σου πω.
Μετα από μισή ώρα χτυπαέι το τηλ.
-Έλα εγω ειμαι, βρήκα που παει το φως οταν το σβηνουμε. Ερχομαι απο εκει να σου πω.
Παέι η Μαρία ξάνα στο σπίτι της Σούλας. -Λοιπόν Σούλα, σβησε ολα τα φωτα.
Παει η Σούλα κ σβηνει όλα τα φωτα.
-ΟΚ, τα εσβησα όλα.
- ΩΡΑΙΑ, ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΞΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΨΥΓΕΙΟΥ.....