Πόσα θες...

πες μου, απλά, πόσα θες να με κάνεις χαρούμενη...τι θες?λεφτά?ικανοποίηση? ελευθερία?
ότι και να μου δώσεις θέλω να στο πετάξω στα μούτρα...πίστευα δεν σου αξίζει τέτοια συμπεριφορά...η τρέλα που με διέπει όμως εξαιτίας σου με κάνει να θέλω να σε πατήσω κάτω...να σε βρίσω με το που αντικρύσςω τα μάτια σου, να σε φτύσω και να χαθώ... απληστία...
αυτό έχεις!
δεν νιώθεις...δεν επικοινωνείς...ορκίζεσαι αγαπάς χωρίς πράξεις όμως...
ορκίζεσαι θα αλλάξεις...χωρίς αποτέλεσμα....
θέλω να πάω σε ένα μπαράκι να τα πιω...με την μοναξία για συντροφιά...και μουσική απλά μια solo κιθάρα...να μην σκέφτομαι...να χαζεύω τον κιθαρίστα...να χαζεύω τους πελάτες....τους τοίχους...και τα ποτά να έρχονται κ να φεύγουν...όπως κ συ...θέλω να φύγεις!
εγώ γιατί δεν φεύγω?εγώ γιατί μένω...
αδυναμία....άρρωστη αγάπη?
χάρισε μου ένα χαμόγελο!!!!!
δεν ζητάω πολλά...
χανεται αυτο που χτισαμε και με τρομάζει πολύ αυτο....
φοβάμαι να κάνω μπρος κ πισω..μια ισορροπία καταστροφής
ήσουν ο ιππότης μου κάποτε...σώσε με! Πριγκίπισσα μου έλεγες...όνειρα γλυκά!
τώρα πια ούτε τα όνειρα δεν υπάρχουν στην γειτονιά....παλία ήταν τόσα πολλά που άκουγες ακόμα κ φωνές ευτυχίας απο την ζωντάνια τους....πόσο όμορφα όνειρα!χόρευα μαζί τους με την σκέψη μου...ερωτεύτηκα τις ιδέες τους...όπως κ σενα....ίσως ήσουν μια ιδέα...μια μορφή...μια σκιά που χάνεται στο σκοτάδι....
και γω απλά την κοιτάζω να απομακρύνεται...να νιώθω άδεια...μόνη... δεν αντιδράω πια...δεν παρακαλάω πια...απλά κλαίω...