μ'ακούς?
Οταν οι στιγμες σου γινονται μια συσσωρευμενη πηγη ενεργειας...τοτε οι προσδοκιες σου μπερδευονται και κανουν φαυλους κυκλουςγυρω απο το παθος της ατερμονης νοσταλγιας σου....κανουν κυκλους...επαναλαμβανομενους...αν θελεις να τραβιξεις την γραμμη...και να δεις...μια ευθυγραμμη ελπιδαχαμογελασεκλεισε τα ματια σου και πες...αντιο!ΥΓ. αν φοβασαι το σκοταδι μη διστασεις να κλαψειςποτισε τον φοβο σου με δακρυακαι αφεσου στην αδρεναλινη του...θα βγεις πιο δυνατοςσε φιλωπηγη φωτογραφιας:Alex Grey
12 comments:
Δυστυχως αυτο το χαμογελο βγαινει πολυ δυσκολα...
'θα βγεις πιο δυνατός..'
Πολύ όμορφο, princess..
Μεγάλο φιλί
:)
Πολύ όμορφο post :)
Χαμογέλασε :) Καλώς ήρθες πίσω στη blogοσφαιρα! Μη ξαναφύγεις :)
"ΥΓ. αν φοβασαι το σκοταδι μη διστασεις να κλαψεις
ποτισε τον φοβο σου με δακρυα
και αφεσου στην αδρεναλινη του...
θα βγεις πιο δυνατος"
telika tha ginoume polu sfixtes etsi? olo kai pio dunates!
mmmmats
Γεια σου! Πολύ όμορφο το post σου όντως... κ το κλάμα πάντα λυτρωτικό. Φιλιααααααααά
μακάρι να εισακουστούν οι παραινέσεις σου...
γυρω απο το παθος της ατερμονης νοσταλγιας σου....
κανουν κυκλους...επαναλαμβανομενους...
πόσο δίκιο έχεις...
όσο πιο πολλές στιγμές τόσο πιο πολλοί κύκλοι !
Damn !
Sorry Για το δευτερο κομεντ καπάκι
αλλα...
καλως ήρθες πάλι, μην μας φύγεις!
:* fili se olous
kai an den thes na peis antio?
an thes ayti i pigi energeias na ginei ksana eythigrammi?
tote ti?
Post a Comment