ωμες καταστασεις

ειμαστε ηλεκτρονια, η συσταση δεν αλλαζει ποτε

το μονο πραγμα που μας διαφοροποιει απο τα παλαιοτερα ειναι η αλλαγη στοιβαδας.

η αλλαγη εποχης.

κανενα status quo. καμια παρεμβαση.

ειμαστε αρπακτικα. εγωιστικα οντα.

τι ζηταω πλεον... μια παρεγχυτικη ενεργεια. να μας αλλαξει μυαλα και συμπεριφορες.

δεν αγαπαω την ωμοτητα οταν την κλεινουν σε κουτι δωρου με κοκκινη κορδελα.

δεν ειμαι παραμυθενια. αλλα ουτε δρακος.

δεν ειμαι πριγκιπισσα αλλα ουτε κ μαγισσα.

γι αυτο, θελω ν απαλλαχτω απο το φριχτο σας παραμυθι

γιατι μου προκαλει αηδια.

Αντιστασεις

Οταν με ακους, δειχνεις ποσο πολυ χαιρεσαι .... πολυ.

αντιθετως, οταν εγω σ ακουω σε μισω περισσοτερο

δεν μετρας αντιστροφα τον χρονο, φοβασαι

εγω περιμενω την ληξη παντα.

υπομενεις ... καθε εμποδιο, καθε προσπαθεια, καθε περισταση..

εγω

ποναω.

οταν σε ακουω, βυθιζομαι... μεσα μου. σε χανω στην ηχω μου

οταν με ακους, ζωγραφιζεις σταγονες και ριχνεις δακρυα στα ματια σου.

δεν σ αγαπαω. με μισεις.

ωραιο παιχνιδι.

χωρις αρχη κ τελος.

χωρις χρονο και τοπο.

χωρις εσενα

και χωρις εμενα.

στην βροχη μεσα κολυμπαω και κραταω αναπνοες.

μολις τελειωσει θα φτυσω τον ηλιο απο το στομα

και θα τον κολλησω πανω στον φακελο για γραμματοσημο

θα τον σφραγισω με το φεγγαρι

και η ρομαντικη πλευρα μου

θα σταλει στ αποδυτηρια.

ετοιμη για ντουζακι.

καληνυχτες παιχτες.

Ναι

υπαρχουν στιγμες που ξενερωνω με ολους γυρω μου

που δεν θελω ν ακουω τη φωνη τους και να σηκωνω τηλεφωνα

να μην βλεπω το προσωπο τους...

να μην ασχολουμαι με τα προβληματα τους

να μην με ενδιαφερει πως περασε το βραδυ του ο καθενας

αν βρηκε γκομενο η γκομενα.. αν του κατσε η οχι...

αν αν αν αν .

μερικες φορες βαριεμαι οικτρα τα επαναλαμβανομενα πραγματα.

τις κακες συνηθειες που δεν βγαζουν πουθενα.

οπως βαρεθηκα να αισθανομαι

να ερωτευομαι και να πεταω ψηλα σε ουρανους με ροζ συννεφακια και πεταλουδες και τοξα και ενα καρο τετοιες ηλιθιοτητες.

i m back to normal.

στον ουρανο μου εχω ενα μεγαλο ηλιο... και μια σεληνη.

και οποτε γουσταρω κανω switching σε μερα ή σε νυχτα.

ο δικος μου ουρανος αφουγκραζεται οταν πρεπει.. και οταν θελει να δειξει απαθεια.. ριχνει μια βροχα να στανιαρουν οι απο κατω μου.

Ναι. Βαζω τελεια.

βαρεθηκα τη φατσα σου. μου προκαλει αηδια.

και αν θες να παρεις και τελειως προσωπικα αυτο το ποστ

στ αρχιδια μου.

Redirecting

στις μερες αυτες δεν βαζεις λογια

ουτε περιγραφεις.

περιμενεις την αλλαγη.. χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια.

παλευεις για τα δικαιωματα σου τα οποια καταρριπτονται με στιγμιοτυπα θλιβερα.

δεν εχεις χρονο να κανεις απολογισμο.

αναρωτιεσαι διαρκως και μετα ξεχνας τι σκεφτοσουν πριν απο λιγο.

σκεφτεσαι πως ξεμεινες απο καρτα στο κινητο, απο τσιγαρα, απο βενζινη.

σκεφτεσαι τι θα κανεις την παρασκευη το βραδυ.

ανακατευθυνση το ονομαζω το χαος που επικρατει.

και ειμαστε τα πιονια στην πιο αθλια παρτιδα σκακιου.

θα με κανουν να σιχαθω το σκακι.

Ψωνια

αγορες... σακουλες... πραγματα... ταλαιπωρια.. ανανεωση...

βολτες...

καινουρια ρουχα...

καινουρια πραγματα...

χαρα....

δεν μπορω να καταλαβω γιατι να χαιρομαι καθε φορα οταν γνωριζω και ενα καινουριο ψωνιο στη ζωη μου?

fail.

Αποριες

γραφω, μ αρεσει να γραφω

να εκφραζομαι

να τυπωνω ακομα και την πιο αθλια χαζομαρα μεσα μου

να δημιουργω φανταστικα συναισθηματα και να στα πασαρω για ιστοριες

και να με πιστευεις

και να κλεινει ο κυκλος μας.

και μετα να παθαινω ο,τι γραφω.. και να ξαναποσταρω αληθινες ιστοριες

και να μπερδευεσαι.

και να ανοιγει ο κυκλος μας.

εχω αποριες.

δεν ξερω γιατι η μιζερια σε κανει δυναμικα μοναχικο?

γιατι η αγαπη σε πεταει ψηλα και σε ριχνει διαρκως σε συννεφα συμπαγη... και κανεις Μπαμ.

γιατι ο ερωτας φευγει τοσο ευκολα?

γιατι η σιωπη ειναι καλυτερη απο τα λογια?

γιατι η αδιαφορια γινεται εμμονη.. και η εμμονη παθος?

γιατι δεν φοβασαι τον κακο.. και φοβασαι το αγνωστο?

ξερεις γιατι προσπαθεις?

τα ονειρα σου?

τον στοχο σου?

ε?

δεν μπορω να απαντησω σε ολα αυτα

και δεν μπορεις ουτε κ εσυ.

και οι αποριες αυτες... αυξανονται

και εγω... μενω παγερα αδιαφορη για τις απαντησεις.

ενδιαφερομαι μονο να κανω ερωτησεις.

Εσυ?