Αποριες

γραφω, μ αρεσει να γραφω

να εκφραζομαι

να τυπωνω ακομα και την πιο αθλια χαζομαρα μεσα μου

να δημιουργω φανταστικα συναισθηματα και να στα πασαρω για ιστοριες

και να με πιστευεις

και να κλεινει ο κυκλος μας.

και μετα να παθαινω ο,τι γραφω.. και να ξαναποσταρω αληθινες ιστοριες

και να μπερδευεσαι.

και να ανοιγει ο κυκλος μας.

εχω αποριες.

δεν ξερω γιατι η μιζερια σε κανει δυναμικα μοναχικο?

γιατι η αγαπη σε πεταει ψηλα και σε ριχνει διαρκως σε συννεφα συμπαγη... και κανεις Μπαμ.

γιατι ο ερωτας φευγει τοσο ευκολα?

γιατι η σιωπη ειναι καλυτερη απο τα λογια?

γιατι η αδιαφορια γινεται εμμονη.. και η εμμονη παθος?

γιατι δεν φοβασαι τον κακο.. και φοβασαι το αγνωστο?

ξερεις γιατι προσπαθεις?

τα ονειρα σου?

τον στοχο σου?

ε?

δεν μπορω να απαντησω σε ολα αυτα

και δεν μπορεις ουτε κ εσυ.

και οι αποριες αυτες... αυξανονται

και εγω... μενω παγερα αδιαφορη για τις απαντησεις.

ενδιαφερομαι μονο να κανω ερωτησεις.

Εσυ?