Boundaries within::.

ενιωσε περιεργα. ξαφνικα την βαλαν μεσα σε ενα κυκλο... και της ελεγαν... της ελεγαν... της ελεγαν....

δεν φοβηθηκε. τρομαξε θαρρω. ημουν πιο περα, καθισμενη σε μια γωνια, παρατηρουσα την ενταση γυρω της. μπλα-μπλα-μπλα-μπλα....

μονο αυτο εβγαζα σαν συμπερασμα.

ηθελα τοσο πολυ να την πλησιασω να την παρω μακρια τους.

να της πω να μην ανησυχει.

ολα θα πανε καλα.

δεν προλαβα. την αφησα να βουρκωνει

χανουμε το νοημα σημερα, γινομαστε μια μαζα περιττη. περιττη απο αναμνησεις, λαθη και επαναληψεις.

μια μαζα χωρις κατευθυνση. χωρις τροχιες. χωρις ταχυτητες.

και ας το παραδεχτουμε, δεν ζουμε χωρις τους κανονες.

χανω τον ρομαντισμο μου σιγα σιγα. τροφοδοτουμαι απο γερες δοσεις πραγματικοτητας.

ρεαλιστρια σου λεει ο αλλος.

γι αυτο δεν θελω να φοβαμαι. γιατι υιοθετω ψυχρα συναισθηματα.

γιατι μαθαινω να αντιμετωπιζω ανθρωπους χωρις τυψεις κ ενοχες.

γιατι και αυτο το λιγο που χω... εκει για σενα, καταφερνεις να το εξαφανισεις.

γι αυτο και την αλλη την αφησα μεσα στον κυκλο, γυρω απο τ αρπακτικα.

να μαθει. να ακουσει. να βιωσει. να γινει εγω.

αμα δεν γινει εκεινη σκληρη, δεν θα καταφερω ποτε και γω τον στοχο μου.

την αφησα λοιπον να δαμασει τον θυμο της και την πιεση.

εχουμε μεγαλο δρομο μπροστα μας για τους στοχους μας

και τα εμποδια καταρριπτονται. παντα.

αληθεια.

οι κανονες μου δεν πιεζουν. οι κανονες μου με δημιουργουν.