μακρυναν τα μαλλια μου.. και πηραν χρωμα μαυρο
δυναμωνουν με τον καιρο και μου δειχνουν πως η αλλαγη ειναι ομορφη
να μην φοβασαι την αλλαγη
να μην φοβασαι την πορεια.
μερικοι ανθρωποι αλλαζουν μεσα στο μυαλο μου
ειτε αρχιζω και τους βαριεμαι οικτρα, ειτε απλα αδιαφορω τελειως
γινομαι εγωιστρια και δεν εχω κανενα λογο να μετανοιωνω για τιποτα
γνωρισα πολλους ανθρωπους εδω περα, αλλοι ηταν αλλαζονες, αλλοι ονειροπαρμενοι , αλλοι απλα ψευτικοι... αλλοι κουτοπονηροι κοινοτυποι ελληνομαλακες
και αλλοι απιστευτοι χαρακτηρες με σωστους τροπους και συνειδηση.
με τον καιρο αποκλειω αναμνησεις
αποκλειω το παρελθον και ολα τα ασχημα
με τον χρονο προχωραω σε δυνατους δεσμους με τον εαυτο μου
και τον γνωριζω απο την καλη και απο την αναποδη!
με τον καιρο μαθαινω αν εισαι ιον η ανιον για μενα.
μαθαινω τι δεσμους μπορουμε να χουμε
αν εχουμε ηλεκτραρνητικοτητα
ολα με τον καιρο
ολα με τον χρονο
ολα με το μυαλο μου
ολα για μενα
σου ειπα. εγινα εγωιστρια.
δυναμωνουν με τον καιρο και μου δειχνουν πως η αλλαγη ειναι ομορφη
να μην φοβασαι την αλλαγη
να μην φοβασαι την πορεια.
μερικοι ανθρωποι αλλαζουν μεσα στο μυαλο μου
ειτε αρχιζω και τους βαριεμαι οικτρα, ειτε απλα αδιαφορω τελειως
γινομαι εγωιστρια και δεν εχω κανενα λογο να μετανοιωνω για τιποτα
γνωρισα πολλους ανθρωπους εδω περα, αλλοι ηταν αλλαζονες, αλλοι ονειροπαρμενοι , αλλοι απλα ψευτικοι... αλλοι κουτοπονηροι κοινοτυποι ελληνομαλακες
και αλλοι απιστευτοι χαρακτηρες με σωστους τροπους και συνειδηση.
με τον καιρο αποκλειω αναμνησεις
αποκλειω το παρελθον και ολα τα ασχημα
με τον χρονο προχωραω σε δυνατους δεσμους με τον εαυτο μου
και τον γνωριζω απο την καλη και απο την αναποδη!
με τον καιρο μαθαινω αν εισαι ιον η ανιον για μενα.
μαθαινω τι δεσμους μπορουμε να χουμε
αν εχουμε ηλεκτραρνητικοτητα
ολα με τον καιρο
ολα με τον χρονο
ολα με το μυαλο μου
ολα για μενα
σου ειπα. εγινα εγωιστρια.
1 comment:
Πόσο δίκιο έχεις..Πώς να είμαστε καλά με τους άλλους αν δεν είμαστε πρώτα καλά με τον εαυτό μας, αν δεν φροντίζουμε να είναι καλά ο εαυτός μας...; Πώς να πιάσω το χέρι του ανθρώπου δίπλα μου αν το χέρι το δικό μου είναι σπασμένο, μελανιασμένο, νεκρό;
Από την άλλη πόσες φορές δεν έχουμε δώσει περισσότερα απ'όσο αντέχει η ψυχή μας, παίζοντας κι εμείς τον ρόλο της πατερίτσας σε σχέσεις ανάπηρες;
Enough!
Εγώ δεν το λέω εγωϊσμό. Το λέω "ωρίμανση", το λέω "συνειδητοποίηση", το λέω "αυτοσεβασμό"...
Post a Comment