...παιχνιδι στις μερες μας...παιχνιδι με λεξεις
τοτε ομως?
λες να επαιζαν με λεξεις...?
ισως...αλλωστε ενα ξορκι περιλαβανει λεξεις..αλλοτε περιεργες αλλοτε δυσκολες προς κατανοηση
γνωστο το αμπρα καταμπρα
γνωστη και η σκονη που εβαζε εκεινη η μαγισσα..καθε φορα που με ελουζε με κεινη ψελλιζοντας τα μαγικα της...μυριζα λες κ ημουν σ ενα απεραντο λιβαδι με λεβαντα
και μετα..ανθη τριανταφυλλων επεφταν πανω μου
ακομα το θυμαμαι αυτο το αρωμα
το νιωθω πολλες φορες να με τριγυριζει
ηταν μοναχικη η Λευκή...έτσι την ελεγαν..ειχε ασπρα μαλλια..και τοτε ολοι νομιζαν ηταν καταραμενη
για μενα ομως ηταν κατι παραπανω απο μια ανθρωπινη υπαρξη..
πιστευα εχει περισσοτερες αντοχες απο μας
πιστευα ακομα και στον τονο της φωνης της..
η Λευκη με αγαπουσε σαν κορη της...της κρατουσα συντροφια καθε φορα που ξεκλεβα ωρες απο τις δουλειες του σπιτιου...ή του σχολειου
δεν με νοιαζαν αυτα..ηξερα πως οταν θα γινω 18 θα φυγω
η Λευκη μου χε υποσχεθει θα με κανει να πεταξω!
Ξορκια αγαπης..φιλτρα μαγικα..Ξορκια φιλιας...Ξορκια απαλλαγης πονου κ θλιψης
βαλσαμο
με βοηθησε να προχωρησω σε καθε δυσκολια μου
σαν φυλακας αγγελος
κανενας στο χωριο δεν την ηθελε..την ελεγαν κακια μαγισσα και τρελη
αφορμη εψαχναν να την γραπωσουν και να την οδηγησουν Εκει..
Εκει οπου οδηγησαν και αλλες σαν την Λευκη
Εκει οπου ψυχες εγιναν ενα με τη φωτια? με το χωμα?ή με τον ουρανο?
δεν ξερω τι μπορει να πιστεψεις απ ολα αυτα
αλλα εγω τα εζησα
τα βιωσα
και ακομα νιωθω το αρωμα αυτο
το κουβαλαω μεσα μου..οπου κ αν παω..περιμενω την Λευκη..
την περιμενω να με κανει να πεταξω
μου μαθε πολλα μυστικα της μαγειας...ειχα αποκοπει απο ολους κ αφοσιωνομουν στις
περιεργες συνταγες της
αν ηθελα εφτιαχνα χρηματα και εφευγα μια και καλη απο το χωριο
αν ηθελα εφτιαχνα ομορφα ροουχα...να βγαλω αυτο το παρταλι απο πανω μου
αν ηθελα γινομουν πριγκιπισσα...
δεν εκανα τπτ ομως απ ολα αυτα...ειχα σεβαστει την Λευκη και τις δυνατοτητες που μου δινε
να ανακαλυπτω πραγματα!
ειχα εμμονη να πεταξω
κοιταζα την σκουπα της και καθε φορα που εφευγε μονη της το βραδυ και μ αφηνε μονη στο εργαστηριο της να προσεχω στη φωτια ενα πρασινο υγρο..επρεπε να το ανακατευω μεχρι να φερει ενα σπανιο φυτο για να τελειοποιησει το μαγικο φιλτρο της!
εκεινο το βραδυ ...βγηκα εξω και την παρακολουθουσα...πεταξε ..σταθηκε λιγο πανω απο ενα δεντρο και μου πε να προσεχω το σπιτι της...και μου στειλε ενα αερινο φιλι..που ηρθε σαν απαλη λαμψη φωτος κ εκατσε στο μετωπο μου και μια ομορφη ευωδια με καλυψε!
δεν την ειδα ξανα την Λευκη απο τοτε...
περιμενα 3 βραδια..η Λευκη πουθενα..
ανεβηκα στην αποθηκη που ειχε τα βιβλια της
βρηκα αυτο που ζητουσα
εκανα απειρες προσπαθειες να πετυχω το ξορκι
και ολες βγηκαν ματαιες
κοντοσταθηκα πανω απο ενα κοκκινο τριανταφυλλο
και θυμηθηκα πως μου μετεφερε την μυρωδια του καθε φορα..
χαμογελασα απλα..μαζεψα τα πραγματα της και τα φυλαξα καπου οπου κανεις δεν θα τα εβρισκε...
στο χωριο κανενας δεν μιλουσε για την Λευκη
αν ειχε συμβει κατι κακο...θα το ειχα μαθει
ειδικα αν την πηγαιναν Εκει
....
πηρα ενα μαντηλι της κ το καλυψα γυρω μου..
ειχα αναγκη να την νιωθω διπλα μου
ειχα αναγκη να ξερω πως θα ρθει παλι
στο δρομο για το σπιτι μου..με βλεπει ενας αντρας
με κοιταει με επιμονο βλεμμα..κρυβω το προσωπο μου κ προχωραω φοβισμενη..
-Μια στιγμη,φωναζει
-Παρακαλω,λεω χαμηλοφωνα
-Σε περιμενει...Εκει!γρηγορα
αρχικα τα χασα...δεν ηξερα τι να πω...δεν ηθελα πολυ να καταλαβω...εφυγα τρεχοντας
φτανω εκει...
επικρατουσε ηρεμια
μυριζε γιασεμι
παντου
για 1η φορα ειχα παει σ αυτο το μερος...ακουγα θρυλους και ιστοριες
λενε τα βραδια ακους κραυγιες και βλεπεις οπτασιες..
οτι ειναι τα φαντασματα τους που στοιχιωνουν ολοενα κ περισσοτερο την ψυχη μας
παιρνουν δυναμη απο αυτο κ ερχονται παλι σε ανθρωπινες μορφες
ενας φαυλος κυκλος..
ετρεμα στην ιδεα πως η Λευκη θα γινοταν ενα με ολα αυτα
η κρεμαλα ηταν απλη...ενα σκοινι...ενας ξυλινος μικρος διαδρομος
και μια τρυπα στην μεση
ανεβηκα πανω..
κοιταξα στον ουρανο
εβαλα το σκοινι γυρω απο το λαιμο μου
το εσφιξα
και επεσα μεσα
δεν πονεσα
δεν ενιωσα τπτ
οι παρατηρητες λενε τρεμοσβηνεις
εγω οχι
Εγω!Ειμαι εδω
το Εκει εσβησε...
η Λευκη μου εμαθε να πεταω
ελευθερωσε την ψυχη μου
πηρε το σωμα μου
και γυρισε παλι σε σας
δεν ξερω αν θες να πεταξεις κ συ...
αλλα μη βιαζεσαι να φυγεις....
2 comments:
Oι μυρωδιές είναι η ίδια η μαγεία.
Τα αρώματα που πλανιούνται στον χώρο και γεμίζουν τα δωμάτια με αναμνήσεις.
Ξεκινάνε από το τίποτα και λούζουν το πρόσωπό σου με ιστορίες παλιές, γεμάτες περιπέτειες, αταξίες και ομορφιά.
Τόση ομορφιά...
Είναι πόρτες οι μυρωδιές. Πόρτες που δεν ανοίγουν όταν θες εσύ και δεν έχουν χερούλια. Έχουν δική τους θέληση.
Έρχονται τα βράδια συχνά, ξέρεις. Θυμίζουν τριαντάφυλλα και γιασεμιά. Θυμίζουν ζωές και χρώματα.
Τόση ομορφιά...
:(
λεβάντα και τριαντάφυλλα και σκούπες..
δεν πετάς έτσι..
πετάς?
απλά φεύγεις και αυτό ούτε καν..
anw.. φιλιά..
Post a Comment