Unavailable

....( πριν ξεκινησεις να διαβασεις την συνεχεια της ιστοριας μου...βαλε να παιζει το κομματι πανω δεξια)...






Μέρος Β΄





Σαν ενα φως που σπαει διακριτικα το σκοταδι μου...ενιωσα τον φοβο να με περιλουζει με τις χάρες του και τη δυναμη μου...τοσο αδυναμη που ημουν ..τοσο ευθραυστη...
Με λενε Θάλια...και στο μυαλο μου υπαρχει μονο ενα μονογραμμα ''Μ''
Ο Μιχάλης προσπαθει ακομα...
εγω τα παρατησα


εχω δεμενα χερια και δεμενη γλωσσα



κομποι με εχουν κανει να υποταχθω σε καθε τους επιθυμια..και να διωξω τις δικες μου..
ή εστω να τις φυλακισω..



Καθε μερα κυριευομαι απο ενα εντονο συναισθημα
με καθηλωνει μπροστα του και μου κλεβει οτι μου εχει απομεινει

Νομιζω δεν ειναι φυσιολογικο
Δεν τον ηξερα για πολυ καιρο..και ομως τοσο γρηγορα επεσα σαν πρωταρα στις αγκαλες του ερωτα
στην ουσια δεν τον γνωριζω και πολυ καλα...ουτε και κεινος εμενα...οι λιγοστες φορες που βλεπεις καποιον δεν σημαινει ανακαλυπτεις τις πτυχες του
να γωρισω
τις ομορφες παραξενιες του
ολα αυτα που ειναι ερωτευσιμα σ εναν ανθρωπο

ο Μιχαλης ομως επαιζε με ανοιχτα χαρτια
παραδοξο στις μερες μας
μου δωσε θαρρος και μια βαση να πατησω
εγω ομως ειμαι ασταθης

θεε μου!καθομαι μπροστα απο ενα καθεφτη και μιλαω μονη μου στον εαυτο μου...
μονο εσυ μ ακους αλλα δεν μου απαντας σε τιποτα..
-Θαλια τι εχεις?
-Εχω διαγραψει το παρελθον μου..και περιπλανιεμαι στον παρον μου...
δεν θα αντεξω να φτασω στο μελλον
-Ο Μιχαλης ομως διαπερασε το παρελθον σου..και στεκεται εδω...μπροστα σου..



Αφου ηπια το κρασι μου και εκανα την κλασσικη μου βολτα στις στιγμες μας
χτυπησε το κουδουνι...
δεν περιμενα ποτε να...
και ομως...
ηρθε.

ποσο με ενθουσιαζει η συμπεριφορα του...
απροβλεπτος...απροσμενος...οπως καταφερε και μπηκε στο μυαλο μου
και εγινε η σκεψη μου..
ετσι περπατησε..σιγα σιγα μεσα στο διαμερισμα...
του εβαλα λιγο παγωμενο κρασι και κατσαμε στον καναπε...

δεν ειχαμε ανεση...μπλεξαμε και οι δυο..το ξεραμε...και δεν γνωριζαμε αν επρεπε να βρουμε την ακρη ή να δημιουργησουμε μια νεα πλοκη...

-Τρεχω, μου λεει...
-Δηλαδη?
-Δουλειες...υποχρεωσεις..αγχος...σκεψεις..ολα μαζεμενα...ολα..εσυ?τι κανεις?
-Υπαρχω
-Που?
-εδω
-δεν εισαι καλα?
-δεν σου φαινομαι καλα?
-χμμ..δεν ξερω εσυ θα μου πεις..
-δεν εχω λογια να σου προσφερω...μονο την σιωπη μου
-δεν σε καταλαβαινω
-γιατι ηρθες?
-δεν εφυγα ποτε
-γιατι δεν φευγεις?
-...επειδη..


ομολογω πως καθε του βλεμμα μου εκοβε την ανασα
ηθελα απλα να τον κοιταζω και να μην μιλαω
ηθελα τοσο πολυ αυτον τον ανθρωπο
ηθελα να τον μαθω και αλλο
ημουν αβοηθητη..χανομαι μεσα του
και η ειρωνια ειναι πως δεν του το πα ποτε...


-Καλα..μαλλον δεν εχεις ορεξη..καλυτερα να πηγαινω
απλα δωσε κανα σημειο ζωης..μη χαθεις

-δεν χανομαι...με βρηκες στα βαθεια και μ εβγαλες εξω..
και δεν θελω να μαι μεσα στο σκοταδι ξανα..
καπου στο φως θα με δεις να γυαλιζω..
-οπως νομιζεις
-καληνυχτα


εκλεισε η πορτα και δεν αφησα ουτε εναν αναστεναγμο να βγει
συνειδητοποιησα ο James Blunt δεν ακουγοταν πια απο τα ηχεια..
και ενα κομματι..ειχε παρει τη θεση του...


'' This love
This love is a strange love''


νιωθω κενη..

.... In that it can lift a love
This love

This love
I think I'm gonna fall again
And ever when you held the hand
And turn 'em in your fingers, love

This love
Now rehearsed we stay, love
Doesn't know it is love
This love

This love
Doesn't have to feel love
Doesn't care to be love
It doesn't mean a thing
This love

This love loves love
It's a strange love, strange love

This love
This love
This love is a strange love, strange love
I'm gonna fall again love
Doesn't mean a thing
Think I'm gonna fall again
This Love....

Η Θαλια φοβηθηκε πως θα τον χασει..και εβαλε κατω εγωισμους και δειλιες
και τον πηρε τηλεφωνο...
εκεινος ομως δεν απαντησε ποτε...
μια φωνη βγηκε...''the person you have called is not available..please try again later''



Ο Μιχαλης ηταν προβληματισμενος
ειχε βυθιστει και αυτος στις σκεψεις του
ειχε χαθει λιγο στον δικο του κοσμο
κατι τον τραβουσε σε κεινη..και κατι τον γυριζε πισω
σαν ελατηριο οι ποθοι του και οι επιθυμιες του
...


ο χρονος περασε...και οι δυο τους εμειναν κλεισμενοι μεσα στο δικο τους παραμυθι
μακρια ο ενας απο τον αλλον..






Tι πρεπει να γινει αραγε γι αυτους τους δυο ηρωες?



Μετα απο λιγους μηνες ο Μιχαλης μετακομισε
οι δουλειες του στην Αγγλια ειχαν κλεισει ...ολες..


ετσι και εφυγε



η Θαλια συνεχισε τη ζωη της και κεινη...
επλασε ενα κοσμο μεσα της που δεν επετρεπε σε καμια ταξιδιαρα και κρυφη σκεψη να εισβαλλουν
τις ειχε κλειδωσει για τα καλα τις σκεψεις αυτες σ ενα κουτι μεσα της

και το κλειδι δεν το εχει εκεινη...

ανηκει στον Μιχαλη..


Αφιερωμενο σ ενα ζευγαρι γαλαζια ματια

BLiSS