9.27.2007

Παρατημένες Σκεψεις..


Σκονισμένες στιγμές και αναμνήσεις που οδηγούν στο αδιέξοδο
Παρατημένα στιγμιότυπα,ξεχασμένα σε υποσυνείδητα του πουθενά

Δεν θυμάμαι ποιά ήταν η τελευταία φορά που έβαλα σε μια σειρά τις σκέψεις μου
Χάος σε τόσο μικροσκοπικά κύτταρα …μια εικόνα μονο φτάνει να ερεθίσει τις λειτουργίες τους
Μια λέξη μονο αρκεί να αφυπνίσει κάθε τι παλιό και ξεχασμένο
Μια αναγέννηση..Μια επανάληψη στο μυαλό μου

Δεν θυμάμαι, όμως, πότε άνοιξα τα μάτια μου και μου είπα ‘Καλημέρα΄


Ξέχασα πως ειναι να κοιμάσαι μόνος
Και η αίσθηση μου ξενίζει
Σαν να το ζω για 1η φορά
Χωρίς καμια ανάμνηση απο το ‘τότε’

Χωρίς καμια απορία και φοβία, απλά πατάω στο σκαλοπάτι του «Πάλι από την αρχή»



Μεσα μου μεγαλώνουν προσδοκίες ..αισθάνομαι πως μια γυναίκα γεννιεται και παίρνει εκούσια τη θέση του παιδιού που έχει παρατήσει όλες αυτές τις σκέψεις

Έπαψα να μετράω τα αστέρια
Ο ουρανός μου τα έχει πλεον πολυ καλα κρυμμένα
Ανώφελο να περιμένω κάθε βράδυ σ’ένα παραθυρο χωρίς θέα
Είναι βαμμενο με δικα του χρώματα..
Εχει γεμισει από κομματια ψευδαισθήσεων και ουτοπιων

Ξεχασα να μυριζω τα πρωτα βηματα του φθινοπωρινου καιρου
Δεν αρκει να ντυνεσαι μοναχα συμφωνα με τις προσταγες της εποχης



Δεν αρκει τελικα ουτε ενα «Μου λειπεις»
Τι αρκει ομως?

Αρκει που προσπαθω να σε μυρισω
Ναι , εσενα λεω..με τα καφετι σου χρωματα και το γκρι σου το καπελο που το απλωνεις για πεπλο στον ουρανο μου
Που μου κρυβεις τα αστερια

Εσενα που ειναι δυσκολο να σε βγαλω απο τη σκεψη μου
Ενω παλευω να σε παρατησω και σενα
Για να φτασω στον Χειμωνα μου

Ξεχασα και να γραφω
Κοντευω να γινω η ιδια μια παρατημενη σκεψη

Να μην ξεχασω να σκεφτω
Να μην σκεφτω γιατι θα ξεχασω

Ισως ομως ξεχαστω…
Μοναδικο μου Φθινοπωρο
BLiSS

15 comments:

Equilibrium said...

Υπέροχο κείμενο... μετά από τόσο καιρό, άξιζε την αναμονή..

Οι σκέψεις ένα σμήνος αποδημητικά πουλιά που μεταναστεύουν σε πιο ζεστά μέρη, και στο δικό μου μυαλό... Που έχει κρυώσει λίγο, από όλα τα άλλα, τα ανούσια, την δουλειά την πολλή..

Θέλω κι εγώ να βρω χρόνο να κάνω αυτά που έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, κ προς το παρόν μένουν στην κατάψυξη του μυαλού μου...

Σε αγκαλιάζω...

Bliss said...

@equilibrium...
edwses enan omorfo tono sto post mou!

s euxaristw :-)
xrono oloi mas 8eloume na broume
alla den ton xeirozomaste telika swsta k me8odika!
elpizw na bre8ei mia xrush tomh

ΠΡΕΖΑ TV said...

Εχεις τοσο πεσμενη διαθεση και ακομη δεν εχει μπει καλα καλα ο χειμωνας;;;;

Dreamgirl said...

Σκέψεις... Μπαίνουν ποτέ σε μια σειρά; Με ότι δεις, ότι ακούσεις, ότι νοιώσεις καινούργιες, παλιές ξεπηδούν από το μυαλό σου. Και δε νομίζω καμιά να ξεχνιέται.

Πράξεις... Θα βρεθεί ο χρόνος να τις κάνουμε. Θα τον βρούμε. Το θέμα είναι να μην είναι αργά...

GhostHunter said...

Έχω αυτή την άτυχη τύχη να σκέφτομαι πολύ. Να σκέφτομαι το καθετι. Να με χαρακώνει κάθε στιγμή. Πολεμάω πολλά χρονιά με αυτό. Κουράστηκα...

Μελαγχολικά όμορφο...

Καληνύχτα

bereniki said...

skeftesai...alla den to katalabaineis...
..grafw avrio :) mou leipses :**
mouts
*****

Tradescadia said...

Μαγάλωσες μέσα σ'ένα καλοκαίρι κοριτσάκι...Καλή σου αρχή και...να σκέφτεσαι! Σε φιλώ!
(Με γεια το νέο σου λιμανάκι! Πανέμορφα είναι!)

weirdo said...

Με όμορφες αφετηρίες και πιο όμορφες συνέχειες..
Welcome back, princess
..σπίτι σου
Φιλάκια πολλά

Balidor said...

Καλό ξεκινημα ...
ο χειμώνας είναι κάπου εκεί έξω...

εγω περιμένω να ξυπνήσω το πρωί και να μυρίζω το τσιμέντο που θα έχει ποτιστεί με το πρωτοβρόχι !

Purple Overdose said...

Αγαπημένο μου, Λονδίνο...

the navigator said...

Την αγκαλιά σου την τυλίχτηκα σε ένα τραίνο...
έψαχνες τότε να ακούσεις πάνω μου
τον ήχο απ’τις ράγες...
έτρεχε να σε συναντήσει
καυτός...με ξαφνιασμένο βλέμμα...
σαν πρωινή ομίχλη...μια ζαλισμένη καλημέρα....
Κι όλα άλλαζαν ονόματα...
αγκιστρωμένα στη νέα τροχιά του ήλιου...
έψαχνες τότε να ακούσεις πάνω μου το γδάρσιμο από το φως...
η σκουριά κι ο ορίζοντας ήρεμα ντύθηκαν τα ίδια χρώματα
αντανακλούν μαζί τη μέρα...
Έψαχνες τότε να ακούσεις πάνω μου τις ιστορίες που θα’ρχονταν στο κόσμο...
σήμερα πρώτη φορά...
το πρόσωπο σου μες τα χέρα μου...
κοιτάω έξω μήπως σε δω...
να σκορπίζεσαι στα τελευταία φώτα...

Written in London, 1998...

Καλό φθινόπωρο και καλώς σε βρήκα...

Sigmataf said...

πλαζματάκιιιιιιιιιιιιι.......












καλό μήνα ρε!

PeNNy LaNe said...

Καλό μήνα κ καλό φθινόπωρο , το οποίο καλωσορίζεις πολύ όμορφα όπως πάντα! Διάβαζα τι κείμενο, έβλεπα κ τις εικόνες κ πραγματικά θυμόμουν φθινόπωρο. Όντως άξιζε η αναμονή κειμένου.
Σε φιλώ!

kat. said...

ο χειμώνας σε περιμένει..
μην εγκαταλείψεις όμως ποτέ τις σκέψεις σου!!!
αν προσπαθήσεις να τις διαγράψεις, θα είναι δύσκολο για σένα να ελευθερωθείς και να ζήσεις ξανά..

kalamari said...

"... η ψυχη μου δεν ξερω αν επιασε τοπο, ουτε αν αξιζε ρε φιλε τον κοπο ..."