Καληνυχτα σου ειπα?

Τρυφερο μου πλασμα,διπλα σου γεννιεμαι ξανα και ξανα...ρουφαω ζωη
Θυμαμαι οταν ησουν κοριτσακι και φορουσες εκεινο το κιτρινο φουστανι
Ερχομουν διστακτικτα να σε αγγιξω στα μαλλια
Δεν μ αφησες ποτε.
Μου ελεγες να κοιταζω απλα τον ηλιο..και να βαψω το χερι μου με το δικο του χρωμα...
Σε κοιταζα, πλασμα μου, και δεν εβρισκα τιποτα πιο ομορφο που να μπορει να συγκριθει μαζι σου.
Μοναδικο μου πλασμα.
Σε θυμαμαι, εφηβη,ομορφη κοπελα...να κατεβαινεις τα σκαλια της εισοδου..ναι σε κεινο το πετρινο σπιτακι...σε περιμενα παντα με το τριανταφυλλο στα χερια...
Σε περιμενα παντα...
Ποτε ομως δεν ηρθες στην μερια μου...
Με κοιταζες χαμογελαστα και μου ελεγες...το κοκκινο τριανταφυλλο δεν θα γινει ποτε ενα με τα κοκκινα χειλη σου...
Τα πεταλα εφευγαν μονα τους...ενα ενα....σε ακολουθουσαν ...σαν κρυφο μονοπατι...σαν κρυφος παρατηρητης....μου εδειχναν τον προορισμο σου...σε ειχαν προδωσει μικρο μου πλασμα...
Παντα ημουν εκει που ησουν....παντα ημουν η σκια σου...
Και συ παντα με απεφευγες στο φως....χανοσουν μεσα σ αλλα χειλη.
Σ αλλες αγκαλιες...
Μικρο μου κοριτσι.
Εγω και παλι σε ηθελα.τοσο πολυ.δεν εχανα καμια υπομονη.δεν εχανα καμια στιγμη.
Τις ζουσα..στο μυαλο μου ολες.μαζι σου.
Σε θυμαμαι στον πρωτο σου ερωτα...στον πρωτο σου χωρισμο και στο πρωτο σου δακρυ.
Σε θυμαμαι.ημουν εκει..διπλα σου.
Ποσο Τον μισησα...ποσο!τετοιο πλασμα...το πλασμα μου....να το πικρανει τοσο.
Σε θυμαμαι μητερα....τοσο ομορφη μητερα...και το μωρο σου...το ιδιο πανεμορφο...αγγελουδι.
Εσυ δεν με θυμοσουν ποτε...
Και οταν σε ειδα τυχαια στον δρομο που ειχαν σημαδεψει τα ροδοπεταλα μου για σενα...
Εκανες σαν να με γνωριζες για πρωτη φορα.
Και εγω..το δεχτηκα ....ομορφη μου γυναικα.
Αναρωτιεσαι θαρρω γιατι διαβαζεις αυτα τα λογια...τοσο αργα...τοσα πολλα.
Δεν ειχα χρονο τριανταφυλλενια μου.
Δεν ειχα χρονο να σου τα πω ολα αυτα.
Συγγνωμη που σε πληγωσα,που σε αφησα εκεινο το βραδυ μονη....που σκορπισα τα πεταλα μπροστα στην αυλη σου...που σε κυνηγησα για να σου πω το ‘’πρωτο΄΄ τελος.
Συγγνωμη που σε πικρανα...και σε χορταινα εξ αποστασεως...σαν φυγας της αγαπης σου.
Συγγνωμη ομορφη μου γυναικα...
Παντα σε ηθελα...παντα σε εδιωχνα...και παντα με μισουσα
Μου χαρισες ενα αγγελουδι...το αγγελουδι μας.
Μου χαρισες ζωη.
Γεννιεμαι καθε μερα μεσα σου.
Ξυπναω διπλα σου...και μυριζω το δερμα σου.
Ξυπναω διπλα σου και φοβαμαι μη σε χασω.
Σ αγαπω Ηλιαχτιδα μου...με κεινο το κιτρινο φορεμα σου..με κεινο το ομορφο βλεμμα σου
Τα κατακκοκινα χειλη σου.
Και τωρα πρεπει να σου πω αντιο για ακομη μια φορα...
Αλλα να ξερεις...θα σε περιμενω...για παντα....
Να προσεχεις την Ζωη μας...την κορη μας, το πλασμα μας.
Θα σας σκεφτομαι...
Θα ειμαι εδω...
Και ας νιωθεις κρυα παντα την πλευρα μου στο κρεββατι σου.
Μη βαλεις μαυρα μονο ομορφια μου.
Βαλε ενα κιτρινο φορεμα...και ελα να με αποχαιρετησεις μ ενα τριανταφυλλο στο στομα.
Περιμενω το φιλι σου...να το φυλακισω μεσα μου για παντα.


Ονειρα γλυκα.
Μορφεας.

Madrugada-Shine