''Εκλειπουσες Σχεσεις''

η Μοναξια σε τρομαζει. σε απομονωνει. σε αλλαζει.
εγω την αγαπω. αρχικα με εριχνε..υπερβολικα...πιστευα δεν μπορω να συμπορευτω μαζι της. την εκανα επιλογη μου. οχι εξαναγκασμο.
οι σχεσεις γυρω μας γινονται περιπλοκες.πολυπλοκες. βλεπω ατομα να φερονται απαισια, απρεπα, σιχαμενα, ηλιθιωδως, ανωριμα...και απλα αναρωτιεμαι τι ειδους ανθρωποι ειναι.
τους λες ανθρωπους?
βασικα ναι τους λες. ουτως η αλλως τα ζωωδη ενστικτα μας ποτε δεν σβηνουν απο μεσα μας.
γι αυτο και εχουμε το ρημαδι το μυαλο...να φερουμε την διαφορα.
μερικοι απλα δεν ειναι ικανοι να το χρησιμοποιουν.και γινονται απλα ηλιθιοι ανθρωποι.
δεν ειναι να νευριαζεις τελικα. απλα ετσι ειναι. απλα ετσι θα ειναι. και αυτο φυσικα δεν σε επηρεαζει στα επομενα σου βηματα.
η αληθεια ειναι τα τελευταια δυο χρονια ειχα κανει κατι χαζες σχεσεις και απορω με τον εαυτο μου πως εριξα τοσο χαμηλο επιπεδο να ασχοληθω με ατομα που δεν εχουν φτασει καν τα δικα μου επιπεδα γνωσεων και αντιληψεων.
με τρομαζει η ιδεα που εμπλεξα με ατομα χωρις κυρος. δεν φταινε φυσικα αυτοι. φταιω εγω που ειχα παρει την κατιουσα και δεν ηξερα που πατω και που βρισκομαι.
ομως ολα ειναι εμπειριες.

και δεν ειναι ουτε να κλαιγεσαι γι αυτα πλεον. με τον χρονο ολα τα ξεχνας τελειως και οταν τα ξανασκεφτεσαι περνανε τοσο αδιαφορα απο το μυαλο σου.
προσπαθησα μερικες αναμνησεις να θυμηθω και δεν μπορουσα να συμπληρωσω το παζλ...
μου ηταν τρομερα δυσκολο να κολλησω την εικονα του εαυτου μου στο παραμικρο στιγμιοτυπο.
τραγικο?
και μετα λενε δεν ξεχνας.
μωρε ξεχνας και αυτο ειναι το ομορφο.
μετα σου ερχεται το μυαλο,η ωριμοτητα, η αλλαγη σταδιων..απο παιδι γινεσαι πλεον κατι αλλο...αλλαζεις ... προς το καλυτερο.
αφηνεις την αθωα σου πλευρα πισω βεβαια...

ειναι ομορφα σταδια αυτα
γνωριζεις και αλλα ατομα
γνωριζεις ατομα που σου δειχνουν τα χαρτια τους...χωρις παιχνιδια
και τα διωχνεις ολα απο διπλα σου

γιατι τελικα θες απλα να σαι μονος σου.
σ αρεσει αυτο.
θες ενα κομματι του εαυτου σου να το μοιραστεις με σενα και την παρεα σου
και οχι σε αλλο επιπεδο παραπανω.

και οι στιγμες μοναξιας ...ειναι ιδανικες.
δεν ειπα ποτε πως ειναι ευχαριστες
ομως ειναι σαν κλωστη πολυχρωμη... και τη στιγμη που θα θελησεις να κανεις ενα βημα...θα σπασουν τοσο ευκολα

δεν υπαρχει λογος για φοβους
ανασφαλειες και σαχλαμαρες.
ολα ειναι ομορφα
ολα ειναι λαμπερα
χαρωπα και θλιμμενα

ειναι γυρω σου...και σε καθε σημειο που σταματας...απεχεις ισες ακτινες απ ολα αυτα.

εγω βρισκομαι σ ενα τελειο σημειο!
αναλογιζομαι τις πραξεις μου
σκιαγραφω εικονες και μελλοντικες στιγμες.
φτιαχνω το μελλον μου...
τοσο απλα
και τοσο ομορφα!


και ξερεις ποσο χαμογελαω απο μεσα μου?

δεν νιωθω μονη
γιατι δεν ειμαι μονη!
ανοιξου στις στιγμες σου
και κοιταξε περα απο αυτο το γκρι συννεφο!

αυτο το κιτρινο χρωμα που αναδυεται
ειναι οι ελπιδες σου


BLiSS

ps αυτο το κειμενο το αφιερωνω σε μερικα ατομα που τελευταια δεν θελουν να αποδεχτουν τις καταστασεις γυρω τους. και ειναι κριμα να χανουν χρονο!

Προσωπικη αποψη

ο κοσμος εχει γεμισει ενα καρο μαλακες.
οι μαλακες διαχωριζονται σε πολλες κατηγοριες.
εχουν δημιουργησει διακλαδωσεις παντου και ξεπερασαν καθε φραχτη!

οι μαλακες βρισκονται ειτε μεσα στην παρεα σου
ειτε στον χωρο που δουλευεις
που σπουδαζεις και γενικα ρε παιδι μου.....ειναι παντου ....




εχω βαρεθει τη βλακεια στο μυαλο τους πραγματικα
σε φαση δεν θελω να βλεπω τις μουρες τους πια!
ειτε αντρες ειτε γυναικες.
τοση μαλακια ρε φιλε ....αντε κανε κατι καλυτερο για τη ζωη σου!
αναμενω με μεγαλη μου χαρα τον Σεπτεμβριο οπου εκει θα κανω τον τελειωτικο διαχωρισμο
να μην λεω ουτε καλημερα στα ζωαδια που με περιβαλλουν!
αι σιχτιρια πια με τον καθε πιγκουινο

βαρεθηκα πως το λενε

ξεφτιλικια πραγματα!

προσωπικοτητα δεν εχετε ρε? τι στον π...ανθρωποι ειστε?

τραγικοι.
too bad!


εεε αντε και γαμηθειτε! :D

ααα και καλο καλοκαιρι :D

No Entry

Ολα ξεκινησαν απο εκεινες τις σελιδες του βιβλιου
Ολα συνεχισαν απο ενα μαγικο ονειροπολημα.
Ολα τελειωσαν μεσα σ ενα συνεχες γυρισμα του χρονου.
Δεν υπηρχε ουσιαστικο τελος.Δεν υπηρχε περιπτωση να βγεις απο κει μεσα.
Δεν ξερω ουτε και εγω τι υπηρχε και τι οχι.
Αχνοφαινονται τα σημαδια σου και ο αερας τα σβηνει.
Σιγοτραγουδω στο ηλιογερμα και φουσκωνω μπαλονια γεματα ελπιδα.

το βιβλιο που ξεκινησε το αφησα στη μεση, δεν μου κανει αισθηση να ερευνησω τιποτα πλεον απ αυτο, το περιεχομενο του με καλυψε πληρως για το τι μπορει να κρυβει.
δεν το λεω ρηχο, αλλα σιγουρα ανουσιο.
βρηκα ενα αλλο βιβλιο τυχαια στα χερια μου, και μου σημαδευει μικρες μαυρες κουκιδες στο μυαλο, κατι σαν νοητη πυξιδα....αλλα προς ποια κατευθυνση.

δεν εχει συγκεκριμενο νοημα το κειμενο αυτο.
οπως και το βιβλιο.
χαμενες λεξεις...διασκορπισμενες χωρις αλληλουχια.
δεν με τρομαζει αυτο.
ετσι νιωθω μεσα μου.
καθε μου βημα που πραγματοποιειται...με κανει να αιωρουμαι στο αγνωστο ολοενα και περισσοτερο.
δεν μπορει κανεις να μπει εδω μεσα...ειμαι μονο εγω.
δεν μπορει κανεις να καταλαβει τι εχω εδω μεσα.
μοναχα εγω.

λες και εδιωξα επιτηδες τους παντες απο διπλα μου.
λες και δεν θελω να με πλησιασει κανεις.

η φωνη σου εισχωρει απο την 4η διασταση.
την ακουω εδω περα που ειμαι μονη.


τι θελεις επιτελους?

Belle et Fou

Και η μουσικη Γεννηθηκε.
μεγαλωσε 9 ολακερους μηνες στον αμνιακο σακο του Απολλωνα και των Μουσων του.

Ερωτοπαιγνεια ψυχεδελικα αντανακλουσαν οι ματιες της Καλλιοπης, της Κλειους, της Ερατους, της Θαλιας, της Ουρανιας, της Μελπομενης, της Πολυμνιας, της Τερψιχορης και της Ευτερπης προς τον θεο Απολλωνα.

Εκστασιασμος και αλλεπαλληλοι οργασμοι ξεβραζαν απο τα σωθηκα τους, σταγονες μουσικης.

ζουμε απο αυτην.
εκφραζομαστε.
ονειροπολουμε.
υπαρχουμε...

ειμαστε κουφαρια αδεια χωρις μια νοτα.
ειμαστε θερια που αναζητουμε την γαληνη!

Παιξε λατρεμενε μου αυλικε την λυρα σου. και αφησε τον Ομηρο ν απειγγειλει στιχους των επικων του ποιηματων.
θα σε αναστησω αποψε, σκοτωνοντας τους μνηστηρες μονη μου περνωντας τις σελιδες αδιακοπα.
θα σαλπαρω στην φλογερη Αργω και θα συναντησω τις σειρηνες, να τις κρεμασω στα πανια καρφωμενες σ ενα rock κομματι.
λες να μαγευτουν?

θα τις κλειδαμπαρωσω στο κελαρι, μαζι με τα κορμια των κουτοπονηρων μνηστηρων.

κρουστα οργανα σαλμπαρουν πανω σε ντο ρε μι ..και μεταδηπουν απο την αρχαια εποχη στην εποχη του Μπαροκ.
Στην πεφωτισμενη δεσποτεια, μια ζωη θεατρο.
μια ζωη μουσικη και δημιουργια.
Τεχνης και συμβολων.

''Ολος ο κοσμος μια σκηνη. και οι ανθρωποι. και οι αντρες και οι γυναικες, ολοι παιζουν. βγαινουν και μπαινουν. κι ο ανθρωπος στο βιο του ολο παιζει μερη πολλα... και οι πραξεις..ειναι επτα. επτα και οι ηλικιες.''

Σαιξπυρ, ''Οπως σας αρεσει''


Ολα μικρη μου μουσικη ενωνονται μαζι σου.
ειναι ο πλακουντας.και δεν θελει κανεις να τον κοψει.
εισαι η νεογνη αισθητηρια δυναμη,
η ελξη της εκφρασης
η παιδευμενη πανδεσια των σκεψεων.
στα βηματα σου...τα πρωτα...ιχνηλατες θεοποιουν τα μουσικα σημαδια σου στο χωμα.
εκει γεννιεμαι και ΕΓΩ.

You SMeLL oF ''We''

Στις προσωπικες μου στιγμες, η απολυτη απολαυση ειναι η μυρωδια του αρωματος μου, που εχει ξεμεινει στο σωμα μου.
ειναι η μουσικη που με παρασερνει σε σκεψεις, ονειρευοντας τον κυκλικο μυθο μου, που με κανει τροχια.
χαμηλος φωτισμος και δροσερο δωματιο.

Οι στιγμες της μοναξιας μου...με γεμιζουν τοσο πολυ.
Σιωπω οταν με κοιτας, αλλα μεσα μου ουρλιαζω συναισθηματικα tempo.

δεν θελω να ξημερωσει.


ειμαι ολοκληρωτικα δοσμενη στο γλαφυρο μου στιγμιοτυπο.

αναφερομαι συχνα σε τροχιες, χωροχρονους,διαστασεις....

ζω το ταξιδι μου.

ανασες ορχηστρωνουν την λαχταρα και το παθος μου
αργες μυθικες τροχιες του κορμιου μου...διακατεχονται απο ενα απαιδευτο μενος.
τινουν τα ορια τους κοντα σου.

παρε με για ανασα σου...για μια μονο στιγμη
για να λυτρωσεις τις σπιθες μου
βουτηγμενος στο αρωμα μου.
γινεσαι ...''εμεις''....

U SMELL OF WE...

My cellulose sunshine....you

Ξυπναω μ ενα τρομερο πονοκεφαλο, με λιγες ωρες υπνου

κανονικα θα πρεπε να κοιμαμαι...αλλα δεν νυσταζω καθολου...
υπερενταση?

τσακωνω τον εαυτο μου να συμβαδιζει με λεξεις που κανονικα δεν θα επρεπε να χει πει.
να τον μαλωσω?

τελικα οχι, ειναι ομορφο να βλεπεις τον εαυτο σου σε εκτροχιασμενες κατευθυνσεις.

ο.τι εγινε , εγινε.

ξερεις...σκεφτεσαι λιγο μηπως εκανες λαθος...
αλλα δεν εχει και ιδιαιτερη σημασια.

ακουω ομως αυτο το ηρεμο κομματι....και κοιταω λιγο το παραθυρο...το φως το χει καλυψει ολακερο.
η κουρτινα λειτουργει σαν μια μεμβρανη που χαιδευει νοητα τα μικρα αυτα μορια που την διαπερνουν.
κολλανε μετα πανω μου.διψαω τοσο πολυ.

το αγαπημενο μου φυτο η Atropa belladonna... .... οχι ιδιαιτερα ομορφο....αλλα θανασιμο για οποιον το πλησιασει. ετσι και εγω. ο χαρακτηρας μου. απομακρη. υπερπροστατευτικη στα βηματα μου.
χρειαζομαι ομως φως ...

κατι σαν Cellulose Sunshine....



κατι σαν εσενα? να σε αφησω να περασεις την κουρτινα μου?


τελικα νυσταξα


.

Rock On

......Και βρισκομαι στο σημειο αναφορας μου.

βρισκομαι εκει οπου η αχτιδα του ηλιου με χτυπαει και με καιει....με κανει κοκκινη-κιτρινη-πορτοκαλι....χρυσαφενια.......ιριδιζων τοπιο

βρισκομαι εκει οπου μπορω να σας κοιταζω και να χαμογελαω....
οχι υπεροπτικα....γεματη ικανοποιηση....γεματη σοφια!
και μ ενα αερινο φιλι σας στελνω χρυσοσκονη να εισβαλλει στις κορες των ματιων...να επεκταθει στα νευρικα κυτταρα....και να φτασει στο μυαλο σας...
να επεξεργαστειτε τα φωτονια και να γινουν μια λαμψη σ ενα υπεροχο χαμογελο σας!

...........

Μ αγαπας?
Ναι!
Και που εισαι??
Παντουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ
ειμαι εκει που επρεπε να ημουν καιρο τωρα....
ειμαι εκει....που με περιμενες να με πιασεις απο το χερι να προχωρησουμε σ αυτο το χωματενιο δρομακι...
ειμαι εκει ...που οι δομικες υλες καταρριπτονται....και η μαγεια χορευει πλαι σου...
και με αγκαλιαζεις....και με κρατας τοσο δυνατα...ωσπου οι ανασες μας χαριζουν ευωδια στο πολυχρωμο τοπιο μας.


ολα ειναι φωτια.
και καιγομαστε μαζι τους.μεσα τους.
ολα ειναι φωτια.
και λυτρωνομαστε.
ολα ειναι φωτια.
και χανουμε σαρκα...λιωνουμε.
ολα ειναι φωτια.
αν θες ομως και μπορεις...γινεσαι νερο.
ολα ειναι σταχτη.
και συ...η αρχη.
εγω το τελος.
και η ιστορια μας....ξεκιναει

μικρη νουβελλα....μικρο βιβλιο....λιγες σελιδες.....
γεματες ζωη.
γεματες με τα θελω μας
με τα ονειρα μας.
με τα καλα και τα ασχημα.


επιτελους.ανασα.

ειμαι ευτυχισμενη που εισαι διπλα μου.


---αφιερωμενο στα φιλαρακια μου, στην οικογενεια μου
στους ανθρωπους γυρω μου που διακατεχονται απο ηθος, συνειδηση, καλοσυνη

αυτους τους ανθρωπους τους κραταω με νυχια και με δοντια διπλα μου!

τους αλλους τους αφηνω να καουν!
οι αλλοι ειστε το νερο μου!