The Fortitudes

Παριγγειλα ενα σκετο τσαι. ως συνηθως. αυτες οι μερες που ολοι ειναι κρυωμενοι επιβαλλεται.

Παριγγειλα και εναν χυμο Μηλο. δεν τον ηπια. απλα ηταν το ποτηρι διπλα μου.

η φανταστικη συντροφια μου.

χαμενα λεφτα θα πεις.

για αλλη μια φορα δεν ημουν καλα ντυμενη. προσπαθω να προσεχω τους γυρω μου.

και για τον εαυτο μου δεκαρα τσακιστη.

δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο.

μαλλον κακο.

διαβαζω το βιβλιο μου και σκεφτομουν το κινητο που δεν ειχε μπαταρια.

αναρωτηθηκα αν ειχες στειλει.

τελικα οχι.

θα επρεπε να ημουν απλα σιγουρη.

Σημερα σε αφηνω πισω.

δεν ξερω τι ειχες μεσα στο μυαλο

σου.στις σκεψεις σου. με βασανιζαν καιρο.

αλλα σημερα... το πηρα αποφαση.

στη θεση του προσωπου σου... εβαλα μια κουνια.

εζησα την φανταστικη μου εικονα και πεταξα ως εκει πανω ψηλα.

και τοτε αρχιζε να βρεχει.

αλλα εσενα σε ειχα αφησει πισω.

δεν περιμενα πως θα το ενιωθα αυτο τοσο γρηγορα.

βιαζομαι να μεγαλωσω, να φερθω διαφορετικα.

γιατι αυτη η κουνια με κανει τελικα κοριτσακι.

ειμαι ισως.

αλλα και παλι σε αφηνω πισω.

δεν νιωθω ασχημα

ουτε εχω πλεον θυμο

απλα καταλαβα πως δεν υπαρχει νοημα να περιμενω

μενεις πισω.

και αυτη τη φορα ουτε θα γυρισω πισω ξανα.ουτε εσενα θα αφησω να ξαναγυρισεις.

καιρος να φυγουμε απο εδω. τι λες?