εχω μια ψυχολογια .. αλυσιδα.
αλληλενδετοι κρικοι ενωνουν τα χρωματα που αγαπω.
γερα δεμενοι υποδηλωνουν την αμεταβλητη ιδιοτητα τους.
ζω. στο κρατσα κρατσα ... που κανουν μεταξυ τους απο την τριβη.
η φθορα μου φαινεται αμελητεα οταν τα ματια μου τα κλεινω και αρκουμαι στους ηχους.
ανατριχιαζω ποτε ποτε.
νιωθω ερωτευμενη. με την ιδεα.
και η πραγματικοτητα μου φαινεται τοσο λιγη.
λουστραρω εφαρμοσμενες τακτικες
και τις δηλωνω εξισωσεις ... ανικανες προς λυση.
δεν με νοιαζει η λυση.
το προβλημα με κανει αυτη που ειμαι.
και η αλυσιδα μου μεγαλωνει...
και δεν σπαει.
ωρα για υπνο.
τα λεμε εκει.
ε?
3 comments:
Στα όνειρά μας όλα είναι εφικτά.
Σου εύχομαι να είναι και στην πραγματικότητά σου...
δε με νοιαζει η λυση,
γτ το προβλημα μου ειμαι εγω...
και αφου η λογικη παραμενει αλυτη...
τοτε αμφιβολη και η επιλυσις...
καλησπερα
δεν ξέρω τι να σου απαντήσω!
εικρινά!
παρά ταύτα νομίζω πως σε βλέπω να γελάς! το πέτυχα?
Post a Comment