4.20.2010

Cap ou Pas Cap?


ξαφνικα. ολα συμβαινουν ετσι.
δυσαρεστα. ευχαριστα.
ξαφνικα.
εκει που κλαις.
χαμογελας.
εκει που πετας απο χαρα.
προσγειωνεσαι στο τιποτα.

εγω ημουν αρχικα στο τιποτα.
και βρισκομαι στο παντα.

και μπερδευτηκα.
ολα ειναι στο μυαλο. η δυναμη. η αποδυναμωση.
η αρνηση. η καταφαση.
η φιλια. και η απεχθεια.
ο ερωτας και η αδιαφορια.

ζουσα παντα αντιφατικα σε ο,τι ηθελα και σε ο,τι με ηθελε.
παντα.

και τωρα ειμαι στη μεση.
κρυβομαι δειλα απο τον ενθουσιασμο.
γνωριζοντας πως τιποτα δεν ειναι τελειο.
ολα ειναι σκατα.

αλλα πανεμορφα σκατα . και ολοι τα τρωμε.
κοπρολαγνεια στο φουλ φιλε μου.
ετοιμοι να ριξουμε εγωισμους στο πατωμα.

ρε δε πατε να γαμηθειτε.... μας λεει το μυαλο.
καλα μας λεει.
και μεις ακουμε μονιμως μια χαζοβιολα καρδια...
μην ακους αυτο το ονειροπαρμενο πραμα...λεει η καρδια.
ψοφα μωρη.. ανταπαντα εκεινο.


χαζευα επι ωρα αυτα τα σκαλια του σπιτιου.
γυρω στα 15 ..τα μετρησα οσο κοντοστεκομουν.
να πατησω στο 1ο σκαλι? η οχι?

γουατ δε χεκ.
and i did.

ξεκινησε ενα παιχνιδι...οπως στην ταινια Jeux des enfants.
και εκεινος... εβαλε ενα στοιχημα μαζι μου.
γνωριζομαστε γυρω στα 5 χρονια.
τολμας να....?


CAP. απαντησα.


1 comment:

PeNNy LaNe said...

Έτσι είναι καλή μου. Η ζωή είναι μια θάλασσα και κάποιος σε πετάει και σου λέει "κολύμπα". Και πρέπει να μάθεις μόνος σου να ζεις και να αντιμετωπίζεις τις εναλλαγές που συμβαίνουν σαν ένα μικρό πέταγμα, τόσο απλά. Αυτή η χαζοβιόλα καρδιά πολύ με άγγιξε. Cap? Mais oui, je voie la vie en rose!