I am always here..

Ενας μαγνητης με τραβηξε

Με εσυρε αναμεσα στα κρυφα του μαγνητικα πεδια

Με εκρυψε πισω απο το σκοταδι

Επειτα περπατησα μεσα σε μια ξεχασμενη αφισα

Εικονιζομενο νερο και μια κρυφη πηγουλα ξεδιψασαν την

Επιθυμια μου για ζωντανια

Πεταξα σ εναν χαρτινο ουρανο και

Καθησα στο πιο ομορφο φεγγαρι

Οχι δεν ειμαι κανενας μικρος πριγκιπας...ουτε φτιαχνω παραμυθια

Απλα παρατηρησα πως ειναι να βλεπεις τις νοσταλγιες σου να παιρνουν μορφη αληθινη

Μορφη πανεμορφη

Μορφη τελεια

Σχεδιασα το συμπαν μου που λες..

Και ζωγραφισα μεσα σ αυτο καστρα

Ιπποτες

Μαχες

Λαχταρα για ζωη και αγρια φυση

Νερο που κυλαει παιρνοντας στο διαβα του πτωματα

Ξεχασμενες ψυχες...ταξιδιωτες του τοτε...ταξιδιωτες του τωρα..

Κειτονταν εκει περα...και γω επαιζα με τον καμβα μου

Ξυπνησα μεσα σ ενα κουτι

Ειχε μια μικρη τρυπα ισα να παιρνω οξυγονο

Αρκετο για τα πνευμονια μου

Το κουτι μεσα ηταν αδειο

Ημουν μονη μου

Ομως αυτη η ζεστασια που εκρυβε μεσα του

Μ εκανε να το κρατησω για φωλια

Μεσα στο μυαλο μου προλαβα να φτιαξω καταπρασινους κηπους

Εκει υπηρχε μονο ενα τριανταφυλλο

Μονο του

Κατακκοκινο

Οι ακτινες του ηλιου του χαριζαν ενα ιριδιζων χρωμα

Του χαριζαν ζωντανια

Ομορφια

Μοναδικοτητα

Αλλα ηταν και παλι μονο...μεσα εκει...

Ενας χτυπος τηλεφωνου με επανεφερε σε μια γνωριμη εικονα και στιγμη

‘’ελα μωρο μου, κατα τις 9.30 εισαι ευκαιρη?’’

‘’Για σενα...παντα..’’