Doubter

He painted me.


He kissed me and let me frozen like a statue on this painting.
my head was hidden.


my heart was rotten.


I was safe though.

So, safe I stayed.

safe and full of depression.

So, empty i felt.

empty and full of you.

I m a doubter...

and every time I try to think of keeping my faith, I rather run into your mind.

and stay there in your darkness.

And...I can hear you whispering...those words

''But I, being poor, have only my dreams; I have spread my dreams under your feet; Tread softly, because you tread on my dreams.''' M.Yeats

and then. i feel safe again.

So, safe I stayed.

safe and happy.

I am lost into the broken dreams, struggling to make them come true.

I d rather be tripping
make you understand who exactly you are.

for me.

..... You Know Exactly Who You Are....

my shooting star

''Dedicated to Cryo''

One Way Ticket

σε αυτο το post...θελω να μιλησω με εικονες.

και εσυ να σκεφτεις....τι θελω και τι θελεις.

σ εναν δρομο θα βγω. και θα ξεκινησω. θα σκεφτομαι παντα τα επομενα 3 δευτερολεπτα.

και σε καθε δευτερολεπτο ..θα ξεχναω τα υπολοιπα.

θα βασιστω στη μοναδικοτητα του ''ΘΑ'' και θα μεινω εκει. για οσο χρειαστει.

θα ανεβω στο σημειο που πολεμαω καιρο τωρα. και θα αλλαξω ονομα.
δεν θα με ξερεις.

θα μελοποιησω την εικονα.και θα κοιτας νοτες που θα εκραγουν μολις φτασω . μακρια σου.

...and I'll hide from the world
behind a broken frame...
...and I'll burn forever
.........

Excuses ( no more)

I got caught in a storm thats what happened to me, so i didnt call..and u didnt see me for a while...

δεν μπορω να σου εξηγησω τι συμβαινει με σενα και μενα.

φανταζομαι ουτε και εσυ.

πλεον δεν ξερω αν φανταζεσαι ....

ειμαστε μια τραμπαλα....

μια θα ειναι ο ενας ψηλα πανω στον αερα.....

και ο αλλος θα παταει στο εδαφος....
και το αντιστροφο.

πως θα γινει να βρεθουμε στο ιδιο σημειο?

μηπως η παιδικη χαρα δεν ειναι για μας πλεον?

σκεφτομαι τα σταδια που περασαμε...μεταβασεις γεματες ενταση.


εχω την εντυπωση πως σε φοβαμαι
και με φοβασαι.


και η ηρεμια δεν θα επελθει ποτε σε μας.

απελευθερωση

Ζενίθ

Eιναι η αρχη^^ Ειναι η θεληση ^^ Ειναι η καταλληλη στιγμη^^

το απολυτο αιτιατο των πραξεων σου

η ωρα που αγαπας και αγαπιεσαι

η ωρα που κοιτας επιμονα το ρολοι σου για να σχολασεις

........

η ωρα της απωλειας

της θλιψης

της μοναξιας.

της ευκολης φυγης βγαλμενη απο την αεναη απογνωση σου.

...........................


ειναι η σκανδαλια που λυτρωνεται με την τιμωρια.

ειναι η αποδοχη που εκθειαζεται απο τα ιδανικα σου.

ειναι το δακρυ.

το χαμογελο.

η ματια σου.του.της. τους. Μου!

Ειναι η φωνη...που σε τραβαει σαν μαγνητης. σε μαγευει. γινεται σειρηνα και σε βουλιαζει ...στην κορυφη.

Ειναι οι χαμενες αναμνησεις που ψαχνεις πεισμωτικα να βιωσεις ξανα στο μυαλο σου.

Ειναι το αγγιγμα που προσμενεις.και το αγγιγμα που εχασες.
Ειναι το απροσδοκητο και ο φοβος.



Ειναι ο χρονος...που περναει και αφηνει τα σημαδια του στο κορμι σου..

Ειναι η βροχη που σε προκαλει να την βιωνεις σε καθε σταγονα της.σε καθε μορφη.

Ειναι η αυρα..που εκλειεται σε καθε ειδους ενεργειας.μεσα σου. εξω σου.

Ειναι η ζωη. η αναζωπυρωση. η ανασα.

η κλειστη κοινωνια...που ξανοιγεται περισσοτερο στα ορια του φαλοκρατισμου και μισογυνισμου .

η απεριοριστη βλακεια που τεινει να εκμηδενισει τις ηθικες αρετες σου

Ειναι...η ωρα που οταν ερθει.
θα τα φτυσεις ολα.

και τοτε....θα ζησεις.

ξανα.

αλλωστε ζουμε σ εναν κυκλο. σε μια γη.
και περιστρεφομαστε...γυρω απο τον Ηλιο και τον εαυτο μας.

περιστρεφομαστε γυρω απο τα ιδια ατομα που μας χαλανε κατα συγκηριων
που μας κανουν να χαμογελαμε κατ επιλογην

γυριζουμε απο τις ιδιες καταστασεις...και το μονο που αλλαζει ειναι ο αριμθος...χρονολογικα.

Ζησε. Φυγε. Ανεπνευσε.Χαμογελασε.

Ελευθερωσου. Επιτελους.

Remember Tomorrow.

.αναμνηση.

..παρελθον..

...σημερα...

....αυριο....

----- ποτε τελικα?----


η μυρωδια του καφε παντα της ενεργοποιουσε τα κυτταρα...να θυμηθουν κατι απο το χθες.
σημερα της προκαλει αναγουλα.

Παροξυσμος θαρρω.
σε τι ομως?

προσπαθησε να τους κανει να καταλαβουν πως τα πραγματα αλλαζουν.
γινονται αλλες περιστασεις, αλλες στιγμες, αλλες εικονες, αλλες αναμνησεις.

αυτο που ζουνε τωρα ...ειναι απλα ενα δευτερολεπτο σκεψης τους για το αυριο.
και το αυριο θα το θυμουνται σαν χθες.

περιεργο δεν ειναι ? το παιχνιδι του χρονου και της αλλαγης?

εκεινη δελεασμενη απο την προσωρινη ενοχληση του καφε, αφησε το αρωμα πεισμωτικα να περιπλανιεται στο δωματιο... να μπορει να το αντιμετωπισει.
και το καταφερε.

η ενοχληση, εγινε αδιαφορη.

η αδιαφορια, εγινε ασυναισθησια.

σαμποταρει τις αναμνησεις του αυριο, ενω αυτες προσπαθουν να της ανεβασουν την αδρεναλινη.
σαμποταρει το μικρο τους χαρτινο σπιτακι, φερνει την βροχη στα μετρα τους και τους κερναει ζεστο καφε.
χωρις καταφυγιο τωρα και αυτοι μειναν εκει εξω μαζι της.

αυτο ειναι ευτυχια.
η αλλαγη.

η απροσμενη αλλαγη.
καλη και κακη.

ευσυνειδητα η μη.

κολακευμενοι απο το κερασμα, αποφασισαν να κατασκευασουν ενα ξυλινο σπιτακι αυτη τη φορα.
αγριεμενοι απο το απροσμενο και το απροσδοκητο και εντρομοι στο πως θα εξελιχθει και αυτη η νυχτα αποψε...
διεφυγαν σε κεινη ξανα

της ζητησαν βοηθεια.
της ζητησαν να πονεσει και να φοβηθει μαζι τους.

της ζητησαν τοσα πολλα.


η καταφατικη της απαντηση, τους εδωσε εναυσμα ανασας.
πρωτο σταδιο βασης.
μηδενικες στιχομυθιες.
αληθινοι συναισθηματισμοι.



κρατιεμαι απο το χερι σου
και συ απο το δικο μου.
αυτο θυμαμαι για αυριο.

Open Door

Α...β....γ....δ....

ξεχασα την σειρα.
ψαχνω μια αλληλουχια να ταιριαξω το παζλ μου.
Παιζω σε μια Σιωπη μεσα. Αμεμπτες σκεψεις ομως.

Τοση σιωπη και τα κερια λιωνουν πλαι μου.
ξαγρυπνησα παλι και ξεμεινα απο λογια.
Μηδεν.

0..1...2...3....4....

σαστιζω!ξεχναω!μπερδευομαι! δεν εχω ορεξη να το συνεχισω.

θελω να τα ανατακεψω. να κανω αλχημειες. στα λογια, στις πραξεις, στα ονειρα.

αυριο ερχεται ενας καινουριος θορυβος. θα τον βολεψω καπου μεσα στο προγραμμα μου.
θα γεμισει την μερα μου με πραξεις. και οταν πλεον παψει ν 'άκουγεται, θα μεινω παλι στο Πριν.

ναι στο Πριν...ξεχασες?
Α...β....φ.....ψ...σ...ρ....

Γοργα τα βηματα--- να προλαβω το αυριο, μη τυχον και μ αφησει στο σημερα και ξαποστασω στο Χθες.
Δεν συγκρατω τις αλληλουχιες μου.
απλα τις δημιουργω και τις ζωντανευω.
Και ποιος ξερει αραγε τι ονειρο θα δω στο Χθες και τι ονειρο ειδα στο Αυριο!

Τοση σιωπη εδω γυρω που η σιωπη μου ακουγεται περισσοτερο . ταλογια που θελω να πω τα κλειδωνω.
ειναι μια αλληλουχια που δεν θελω να την μπερδεψω ουτε να την αποκρυπτογραφησω.
την αφηνω ακεραια, αθωα.

Ψαχνω τοπους μικρους και φωτεινους.
Μονακριβους.
θελω να ταιριαξω την χρυση μου σιωπη με την μιση ημερα.
και την υπολοιπη να κανω γιορτη.

Αφησα ανοιχτα.
Θα περασεις?

No One Knows....

Κανεις Και Ποτε.

Ετσι το αποφασισα, ετσι θα το συνεχισω.

καταφερες να με αγγιξεις μεσα μου.
ματαιως.
ισα που ακουμπησες την εξωτερικη μεμβρανη της ψυχης μου.
δεν προλαβες να δεις τιποτα.
δεν προλαβες και δεν σε αφησα.

δεν μπορεσες και δεν σε βοηθησα.

εχω κατι μαγικο μεσα μου, κατι που ο δικος σου νους...δεν μπορει να συλλαβει.
ενα χαμογελο δεν σημαινει μονο χαρα.

δεν εχει σημασια πια. δεν εχω χρονο να σου εξηγησω το καθετι γυρω μας.
καποτε μπορει να ειχα την επιθυμια να σου ανοιξω τα κλειστα σου ματια...να σου βγαλω τις γαζες...και να δεις τον κοσμο ετσι οπως δεν ειχες ποτε φανταστει.

ισως να με θεωρεις ρομαντικη..ισως απλα σπαταλη χρονου και ονειροπαρμενη.

δεν θα το αρνηθω. παρα τ αυτα δεν θα το αποδεχτω
γιατι ο κοσμος που επελεξες να ζεις εσυ, ηταν μια ομιχλη.και ειναι ακομα.
εκει δεν διεκρινες ποτε σωστα. δεν επραττες ποτε ευσεινηδητα. και κατευθυνοσουν σε δαση γνωστα, καλο πατημενα.

αφηνοντας πισω σου την αγρια αυτη φυση. το αγνωστο αυτο και αγουρο δασος.
δεν δοκιμασες την μαγεια του.
εκει βρισκεις τον εαυτο σου.
ερχεσαι αντιμετωπος με το αλλο σου μισο.
ξεθαβεις τους φοβους σου και τους αφηνεις να μεγαλωσουν. τοσο πολυ ωστε να γινουν συνηθεια. και η συνηθεια ζωη.
θα βγαλουν ανθους και θα τους γευεσαι.
θα νιωθεις μοναδικος που καρποφορουνται οι φοβοι σου και τους αποδεχεσαι.

δεν θα υπαρχουν φαντασματα.μονο εσυ ... εσυ ως αναμνηση.

νιωθω υπεροχα που υπαρχω εδω, καθισμενη κατω απο ενα πανεμορφο δεντρο.
η σκια του με προστατευει την ημερα...και το βραδυ φοβεριζει τα αγνωστα θερια.

προστατευομαι απο τους ιδιους μου τους φοβους και δυναμωνω ολοενα και περισσοτερο.
χαλαλι οι προσπαθειες.
εδωσαν φλογα εναρξης στην πολυποθητη φυγη σου.
και αυτη τη φορα κραταω εγω το μαγκαλι.
και αυτη τη φορα, διαλεγω εγω ποτε θα νυχτωσει.


Ειναι σπουδαιο να κρυβεις θησαυρο μεσα σου και να μην μπορει ο αλλος να στο ανακαλυψει.
Ειναι σπουδαιο που δεν το καταλαβες ποτε και δεν θα το μαθεις.
εχω λογο να γινομαι μοναδικοτερη.

Πιστευα ειχες τα ιδια ακριβως με μενα, πιστευα διεφερες...
ενα κουτι της Πανδωρας ησουν και σε ανοιξα.
δεν φοβηθηκα ομως.
ισα ισα. δυναμωνω σου λεω.

Χαζευω την πολη οταν κοιμαται, και ο αχος με νανουριζει ... δροσια ξεχυνεται σ ολο μου το κορμι ...και εγω ανακαλυπτω το μελλι που τρεχει απο τις πληγες του δεντρου μου.


Οι ερωτες ειναι στιγμες. στιγμες ομορφες και αξεχαστες..ισως.
οι ερωτες οι αληθινοι....ζητανε καταφυγιο. ασφαλες.
και οχι σχοινια ισσοροπιας.
γιατι απλα θα πεσουν.
και αυτο δεν ειναι ερωτας.
αλλα πληγη.

πληγη που οσο την πειραζεις. την μεγαλωνεις σαν μπαλονι.
και αυτο μια μερα σκαει.
και στο ΜΠΑΜ του, χανεις τις ανασες...που μαζευτηκαν μεσα...απο τα φιλια σου.
ανεκτιμητος θησαυρος.
αλλα χαμενος χρονος? αναρωτιεμαι.

οπως και να χει...μενει αναμνηση ο κροτος.
μενει αναμνηση και η πληγη. αφηνει σημαδι, το οποιο διαλεγω να το σβησω.
το απαλο δερμα μου δεν μου επιτρεπει σημαδια.
επιτρεπει πνοες αθωες. αληθινες. πιστευτες. μαγικες. υπαρχουσες.

η δικη σου ? που ειναι?


αλλα Νο Οne Knows...I m Gone!