12.03.2009

Lines


Η πεμπτουσια της ρομαντικης προσωπικοτητας, ειναι η καλλιτεχνικη ιδιοφυια ...

ετσι ελεγε ενα αποσμασμα για τους Ρομαντικους και την εποχη τους. δινοντας μεγαλη βαση στο Εγω.

εγω δινω βαση στις γραμμες. οχι τις νοητες- τις αυτονοητες.

πιναμε τα κρασακια μας χθες 3 φιλεναδες ... φιλεναδες σχολειου. φινελαδες και επειτα.

εννοειται ενα θεμα μας ηταν οι Αντρες. αλλωστε ετσι πρεπει. δεν συμπαθω τους ανθρωπους που προσπαθουν να το παιξουν ιστορια και να κρυβονται πισω απο το δαχτυλο τους.
Υπαρχουν γυναικες που το παιζουν ιστορια.

Οπως και να χει, εμεις ειχαμε την ορεξη και την καλη διαθεση, η καθε μια να αναφερει το προσωπο που τωρα τελευταια την παιδευε-παιδευει- η περναει καλα η οχι!!!

λεγαμε λεγαμε λεγαμε... και χασκογελουσαμε.
κατεληξα στο συμπερασμα πως δεν ειχα να αναφερω καποιον συγκεκριμενα.
πως δεν ειμαι ερωτευμενη με καποιον.
οκ, οχι ψεμματα δεν θα πω. ειμαι.. απλα δεν ξερω αν ειναι ερωτας αυτο! απλα δεν πετυχε το γλυκο ρε παιδι μου.
και ισως καλυτερα.
αν φερεσαι ασχημα ( χωρις να το θες στο παρελθον σε καποιον) μην εχεις ποτε την απαιτηση να σε δεχτει μετα απο κανα χρονο περιπου με ανοιχτες αγκαλες.
το κατανοω.

οπως και να χει, απλα σκεφτηκα πως οσους γνωριζω δεν με καλυπτουν.
και για να ξεκινησεις κατι με καποιον, πρεπει να ξερεις τι ανθρωπος ειναι στο περιπου σωστα?
πλεον ειναι και θεμα εμπειριας και πανω κατω καταλαβαινεις που το παει ο καθενας.

καταληξαμε στο συμπερασμα πως ειμαι ενας δυσκολος χαρακτηρας.
πως δεν εχω μαθει να δινω ευκαιριες σε ανθρωπους.
δευτερες ευκαιριες.
και ομως ρε γαμωτο γιατι εχω την υπονοια πως εχω δωσει ?

η αληθεια ειναι ομως, αν φτασεις σε σημειο να με ξενερωσεις οικτρα... δεν εχει γυρισμο.
εχω φαει αρκετα στραπατσα και εχω ανεχτει παρα πολλα για να χω πλεον την υπομονη ν ασχοληθω εξ ολοκληρου με καποιον.

ενθουσιαζομαι αρκετα ευκολα, γι αυτο και απογοητευομαι ευκολοτερα.
αλλα ερωτευομαι πραγματικα πολυ δυσκολα
και δεν ξερω αν ειναι κακο η καλο αυτο.

μερικα πραγματα που μου εχουν συμβει μ εχουν κανει να τα βλεπω ολα τελειως διαφορετικα.
δεν εχω κατι εναντιον των αντρων. αλλωστε ολα ειναι θεμα χαρακτηρα.

ο ρομαντισμος λοιπον αναμεσα στον αντρα και σε μενα λειπει.
προσπαθω να τον βαλω στο παιχνιδι, αλλα τελικα δεν μου βγαινει.

Γι αυτο ειπα πως δινω βαση στις γραμμες. στις γραμμες ενος βιβλιου. ενος χαζοκειμενου. στις γραμμες τρενου. καλα οχι τηλφωνου μη το παρακανουμε το λογοπαιγνιο .
και δεν δινω βαση στο Εγω.

να σκεφτω τι θελω. και τι ειναι αυτο που θα μου αρεσε.
αναποφασιστη οπως παντα.

το μονο σιγουρο ειναι πως το παρελθον μου δεν θελω να το ξαναζησω.
και πως εχω μαθει απο τα λαθη μου.
λαθη τραγικα και μεγαλα.
που μου αναψαν το πρασινο λαμπακι να περασω απεναντι στην αλλη μερια του δρομου.
εκει που περπαταω μονη μου...
με τη μουσικη μου..
με τις σκεψεις μου...
με την δυναμικη μου...


εκει ειμαι καλα!!!!!

σε αυτες τις γραμμες...ξερω να σου μιλαω.

και αν δεν κολλαμε... ειναι επειδη... εισαι απο αλλο βιβλιο εσυ.

;)

2 comments:

Σκιά με παλμό said...

Αρχικά, μπράβο σου που έχεις φίλους που μπορείς να επικοινωνήσεις... Να μιλήσεις και να ακουσεις με ειλικρίνια...

Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα είναι θέμα αίσθησης... μάλλον τι λέει η καρδιά...

KitsosMitsos said...

Τα λάθη γι αυτό είναι. Για να μαθαίνουμε και να προχωράμε. Αρκεί να μην φοβηθούμε να ζήσουμε...