δεν νομιζω πως μπορω να θυμηθω με ακριβεις λεπτομερειες
ποσο μαλλον να τ αποτυπωσω ηλεκτρονικα.
η θερμοκρασια ανεβαινει, σκεφτηκα
στις μερες μας επικινδυνο.
το αγχος υπερνικαει φοβιες και δημιουργει καταπιεσεις.
ξεχναμε. ξεχναμε γιατι πινουμε νερο, γιατι παρατηρουμε την πεταλουδα στον κηπο μας ...ξεχναμε.
δεν θυμαμαι ουτε και εγω να σου πω. και γω ξεχναω. τα πιο απλα. τα πιο ομορφα.
εικονες θολες... αχνοφαινoνται θαρρω ενα παραθυρο, μια βροχη, ενα ζεστο πουλοβερ. και μεσα σ αυτο εγω.
τι κοιτουσα. ποση ωρα. γιατι. δεν θυμαμαι.
λιωνουν οι παγοι...
και αυτο στις μερες σημαινει βυθος.
πιανουμε πατο, οσο ανακαλυπτουμε τις ασκοπες ενεργειες μας.
την αδικια
λιωνουν οι παγοι ... και οι σαρκες μας καιγονται
κατω απο το φως του φεγγαριου.
χωρις βιολια κ μουσικες.
μας καψαν. μας ξεχασαν. δεν μας θυμουνται.
και εγω δεν προφτασα να σου πω ενα αντιο.
ενα δικο μου αντιο
χωρις φωνες
χωρις εκνευρισμους
χωρις καλυπτρα
ξεχασα. και τωρα ομως θυμηθηκα.
και θελω, ετσι οπως λιωνω
ετσι οπως καιγομαι
να σου πω ... να μην ξεχασεις. ποτε σου. να μην λιωσεις και να μην βυθιστεις
φοβαμαι.
πολυ.
No comments:
Post a Comment