: Στοες :

Mεσα σε μια στοα τον ακουσα. ξερεις αυτες τις μικρες καπου χωμενες στο κεντρο της Αθηνας.

ελεγε πως η αναγκη οριζεται απο το τιποτα. και το τιποτα οριζει το παντα.

τον ρωτησα αν μπορουσε να με βοηθησει γιατι χαθηκα μεσα μου, στις στοες των εχθρικων ανταποδωσεων, βελη αρνητικα στιγματιζοντας τα θελω μου.

με κοιταξε για ωρα απορημενος.

με πλησιασε και κολλησε στο αυτι μου.

εσυ οριοθετεις BLiSS μου αυτο το τιποτα και σταυρωνεις το παντα.

αλλα μην μενεις στασιμη. ουτε λεπτο. προχωρα. περπατα. φυγε.

αν εκεινος βρει την δυναμη ποτε ξανα, ισως να σε ξαναβρει.

αλλιως δεν εχει σημασια.

δεν ηθελα ομως τετοια απαντηση. γιατι πρεπει ολα να ναι επηρεασμενα απο τα ερωτικα μας.

το θεμα δεν ειναι αν εισαι ερωτευμενος η οχι. ουτε αν πληγωνεσαι η οχι.

το θεμα παντα βυθιζεται μεσα σου.

σε σενα. σε κανεναν αλλο.

εσυ το ζεις. εσυ το πολεμας. το κυριευεις και το δαμαζεις.

και μενει η αγαπη.

και αν οντως υπαρχει, δεν σε νοιαζει να την χαρισεις εκει που ξερεις πως θα την ριξει κατω να κατρακυλησει σαν νερο δροσερο απο μπουκαλι.

ναι σου λεω. την αγαπη την κρατας μεσα σου.

και αυτη η αγαπη ριζωνει. γινεται μιασμα της γαληνης σου.

και σε δυναμωνει. και σε ταξιδευει εκει που το μυαλο σε ωθει.

σε φανταστικες τοποθεσιες. δαση και ποταμια αγρια. μαζι με την φυση.

σε μελλοντικα βηματα που αφορουν εσενα. εσενα μονο. εστω και μονη.

ετσι που λες. βαρεθηκα ν ακουω για ερωτες. βαρεθηκα να μιλαω για ερωτες.

τον ειδα εκει στην Στοα και ολες αυτες οι σκεψεις...εγιναν ξαφνικα ενα με μενα.

το νοημα υπαρχει oπου υπαρχει τροφη.

και εγω τρεφομαι απο αυτα που νιωθω.

Mενω...γιατι θελω να φυγω.

και φευγω γιατι ελπιζω να ξαναρθω.