11.26.2009

ΦΦφφφφφΦφφφφΦΦφφφΦΦφφφφ


Φι.

το γραμμα Φι μας παραπεμπει σε εκατονταδες λεξεις
μπορεις να το χρησιμοποιησεις βεβαια και οταν ξεφυσας.

για να δηλωσεις αγανακτηση, ενοχληση, δυσαρεσκεια.

εγω βασικα... το χρησιμοποιω και για εναν ακομα λογο.
οταν δεν εχω λεξεις να ερμηνευσω και να μεταφρασω αυτα που νιωθω μεσα μου ή σκεφτομαι

λεω Φφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ!!!

Ειναι οταν αισθανεσαι κατι...που δεν ξερεις ακριβως τι ειναι. ενω ειναι καλο. το φοβασαι λιγο.

Σκηνη 1

Ειχα παει σ ενα καφε, εκει κοντα στα Εξαρχεια να διαβασω. ειναι ωραιο να κανεις καταληψη σε τραπεζακι και καρεκλα και στην διπλανη θεση να βαζεις μπουφαν και τσαντα ..επισημαινοντας στους υπολοιπους πελατες του μικρου καφε...πως δεν δινω την καρεκλα πουθενα!
μενει εκει διπλα μου.

εκει που ανοιξα την βιβλιογραφια του Van Gogh - οχι για να το παιξω κουλτουριαρα αλλα γιατι ειναι εργασια απο την καθηγητρια μου στα γαλλικα ... πεφτω στην αγαπημενη μου φραση
''Je ne suis plus que la ruine de ce que j'aurais pu etre, bien que le noyau reste bon''
....

σημαινει πως δεν ειμαι πια η καταστροφη που θα μπορουσα να ειμαι... εφοσον ο πυρηνας στεκεται καλα.

και ηταν κατι που το ταυτισα αυτοματα με τον εαυτο μου.
περασα απο περιεργες φασεις- ηλιθιες φασεις θα ελεγα.
εχασα τον χρονο μου με πολλα ατομα που δεν εχουν κατι ουσιωδες να μου προσφερουν η να θυμαμαι στο μελλον ...και να λεω ''Ναι ρε..μπορει να παιχτηκε βλακεια..αλλα εμαθα αυτο το πραγμα''.

Μηδεν σου λεω.περα απο τους φιλους μου. που ακομα και σημερα απο αυτους μαθαινω.
απο την οικογενεια μου. που θα μαθαινω οσο μεγαλωνω.
απο τις ασχολιες μου. απο τα ονειρα μου.

Ξεκαθαρισα την περιοδο που η BLiSS ηταν ανωριμη.. με την περιοδο που η BLiSS ωριμαζει.
βαζει μυαλο. σκεφτεται διαφορετικα.
και κυριως εχει ορεξη να μαθει. να μαθει ο,τιδηποτε! να αφομοιωσει θετικα πραγματα απο ατομα που μπαινουν στην ζωη της. και να τα υιοθετει.

καθως λοιπον σκεφτομουν ολα αυτα και χαθηκα λιγο στην κουπα του καφε μου, αφηνοντας το βιβλιο λιγο πιο περα, παρατηρω καποιον στο διπλανο τραπεζακι.
Δεν ειμαι απο τα ατομα που θα κοιταζω επιμονα, ισως γιατι ντρεπομαι τελικα, ισως γιατι δεν μ αρεσει και μενα να με κοιτουν επιμονα, νιωθω μου παιρνουν το οξυγονο!

επινε εναν εσπρεσο απ οσο καταλαβα ( καθοτι για μενα Περα απο τον Νες Ζεστο Αχτυπητο, δεν υπαρχει αλλος καφες)...
...και ειχε ενα βιβλιο στο χερι ..το οποιο ηθελα τοσο πολυ να μαθω ποιο ηταν.
Ενταξει ειμαι περιεργη! Λιγο γατουλα!αλλα λιγακι!

Πινω μια γουλια καφε και παιρνω παλι το βιβλιο στα χερια μου. προσπαθησα να διαβασω μια προταση

''...et il n'est pas facile de se peindre soi-meme....Vincent est seul.''

Μονος του λοιπον ο Vincent. και παλι εγινα ενα με τη ζωη του εκεινη την στιγμη.
Ημουν μονη και γω.

δεν καταφερα να συγκεντρωθω, εστρεψα διακριτικα το βλεμμα μου στον διπλανο μυστηριωδη ''τυπο''.
διαβαζε χωρις να νιωθει καμια ενοχληση απο την μουσικη εκει μεσα, ουτε απο τον κοσμο που μπαινοεβγαινε, ουτε απο τα χασκογελακια.
η αληθεια ειναι πως εγω αρχιζα να εκνευριζομαι. δεν φημιζομαι για την υπομονη μου.

Εκανε διαλειμμα .. αφησε το βιβλιο του πανω στο τραπεζι και ηπιε μια γουλια καφε.
εκει... με ειδε που τον κοιτουσα ...και παγωσα.
ντραπηκα. ηθελα να διακτινιστω αλλου!!! ηθελα να γινω αορατη.
θα με περασε για καμια τρελλη.
μου χαμογελασε.
και ο πανικος αρχιζε να σβηνει απο το προσωπο μου.
χαμογελασα και γω.

ξαναχαμογελασε. ξαναχαμογελασα.
αυτο το παιχνιδακι κρατησε για ωρα. και ηθελα απλα να βαλω τα γελια.
αλλα κρατηθηκα.
ειχε τοσο γλυκο υφος που δεν μπορουσα να μην ανταποδωσω χαμογελο και γω.

ηπια τον καφε μου μαζεψα τα βιβλια και εφυγα.
...................

Σκηνη 2

γιναμε φιλοι. μιλουσαμε καθε μερα. μου χαρισε Το πρασινο μαξιλαρι.

μιλουσαμε για πολλα θεματα. και το μυαλο μου σιγα σιγα... ανοιξε σαν αλεξιπτωτο... και στην ελευθερη πτωση.. ενιωθα πως αναπνεω φρεσκο αερα... ενιωθα πως μπορω να μπλεχτω σε εκατομμυρια μορια ατμοσφαιρας και να τ αφησω να με περικυκλωσουν
να με μυρισουν
να με γευτουν.
το μυαλο μου .. περπατουσε σε ηρεμα σοκακια.
και ηταν κατι που αναζητουσα καιρο.


και εγω σου λεω τωρα ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ!!!
και συ καταλαβαινεις ακριβως τι θελω να πω.
και γω τα χανω.

Και εσυ μου χαμογελας διαρκως.
και εγω κομπλαρω.

και εχεις δημιουργησει μια μικρη συγχιση μεσα μου.
και γω αναρωτιεμαι

και σ ακουω οταν κανεις εκπομπη
και νευριαζω που δεν μιλας περισσοτερο και σε κλεινω.


Και εσυ εισαι λιγο κρυωμενος τελευταια
και γω αρχιζω να τα παιρνω που δεν εχεις βαλει κωλο κατω!
καταλαβες?

ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ



Xαζοκειμενο απο την BLiSS
Moυσικη Επιλογη Ηior Chronik (:)

1 comment:

Balidor said...

Μικρές καθημερινές ιστορίες απο το Μπλισίδιο :)

Πανέμορφο !!!!