6.02.2010

Clone

δεν προλαβα να του το πω.

δεν προλαβα να του εξηγησω.

καλυψε την αληθεια μου και με βολεψε. πληγωθηκα για χαρη ενος μυστικου.

οι ερωτες δεν χωρανε σημερα. και ηθελα να διαφωνησω.
οι ερωτες δεν εχουν υποσταση για να ζητανε χωρο.

οι ερωτες ειναι μυρωδιες και μελωδιες
εκφραση και παθος.

δεν γινεται να μοιαζεις με το πριν, αλλα ουτε να φερεις την απογοητευση του αυριο.
γινεται να εισαι εδω? στο σημερα?

γινεται ν αποκτησεις ευσυνειδησια? να μη γινεις ενα με τη μαζα που θεωρω αρχαριους ανθρωπους , της στιγμης ...

γινεται ?

δεν ξερω τι να περιμενω... η απογοητευση οσο μεγαλωνεις φτιαχνει στερεωμα μεσα σου.
το χεις δεδομενο.
κριμα.

δεν θελω να ξεκιναω κατι με βαση την απογοητευση.
δεν ειναι για μενα αυτο. δεν μου αξιζει αυτο.

ανηκω στις γαματες φασεις.
στα γαματα χαμογελα.
στο πανεμορφο χαδι... και στην υπεροχη ματια.
εκει που η κουβεντα κρυβεται. χανεται... και την καταπινουμε.

εκει το φιλι, ανοιγει πανια...κ σαλπαρει.


δεν μπορω να γινω νοτα... και να με περιπαιζει ενα πεντραγραμμο...σε μια μονο σελιδα.
δεν ειναι μελωδια αυτο.
ειναι ξυπνητηρι.


θελω.να κοιμαμαι


ακους?


θελω.να ονειρευομαι.




οι ερωτες ... δεν κλωνοποιουνται. γεννιουνται αυτουσια. παραδοσιακα.




η βολη σου. με πονεσε.


1 comment:

KitsosMitsos said...

Να ονειρεύεσαι όσο μπορείς περισσότερο. Αυτό είναι το καλύτερο.