Πριν εκατο χρονια κυοφορουσες την αγωνια σου Πριν πενηντα χρονια..γεννησες σημερα σκορπας δοξα σημερα χρωστας πολλα.. αυριο θα εχεις ξεπληρωσει το χρεος σου
αυριο θα εισαι μηδενικο πισω απο ενα μεγαλο νουμερο. αυριο θα εισαι ενα νουμερο μπροστα απο πολλα μηδενικα.
κυριαρχεις σ ενα ερειπωμενο αρχοντικο κρατας φυλακισμενους τους εχθρους σου επειδη κυριευεσαι απο αναφαλεια μαντευεις το επομενο βημα του καλυτερου αντιπαλου σου. του βγαζεις το ματι γιατι ετσι εμαθες. τον αφηνεις μισοτυφλο ..και συ εθελοτυφλεις στην αποκρυφη νοσταλγια σου. εισαι για λυπηση εισαι λυπημενος/η..στ @@ τους ρε... ο οικτος σε ξεχασε...επειδη βρωμας τα χνωτα σου εισχωρουν στα σωθηκα σου και σου τελειωνει το οξυγονο.
θα σου χαρισω προσωπικες μου σκεψεις και θα σε κερασω και ενα νες καφε...μετριο με γαλα.. παντα κατα των δεδομενων δικης μ προτιμησεως. αλλαξα, που λες, τη γωνια στο κρεββατι μου...εκει οπου αρχικα βρισκοταν..εμπαζε απο το τζαμι αερας...και το βραδυ κρυωνα... το πηγα σ αλλη γωνια..αλλαξα τα τραπεζακια μου με τους καθρευτες, τις βιβλιοθηκες μου.. και το δωματιο μου μοιαζει ακομα μεγαλυτερο απ οσο ηταν πριν.. και πραγματι νιωθω ικανοποιημενη με τη φαεινη μου ιδεα να μεταφερω το κρεββατι κοντα στο καλοριφερ... καθε βραδυ κοιμαμαι στα ζεστα... πως ειναι οταν ξεκινας την ζωη σου απο την αρχη? Μαλλον οχι...αυτο ειναι αδυνατο να επαναληφθει..αλλα κανεις ενα νεο βημα συμφωνα με τα παλια δεδομενα... πατας εκει που νιωθεις οτι ειναι υπεροχα... αλλαξα τα μαλλια μου...(μυαλα) το κρεββατι μου ( μελλον) τα ρουχα μου ( συνηθειες) χαμογελα γυρω μου ( διαλεξα τα ατομα που θελω να χω κοντα μου)... ειναι σαν να νιωθεις...εσυ διοικεις στο μικρο σου δωματιο.. στη μικρη σου ζωη...και κανεις μεγαλα βηματα και τρεχεις και χοροδπηδας και δοκιμαζεις και ερωτευεσαι...και αισθανεσαι...ξανα...και ονειρευεσαι ... και σκεφτεσαι...και ωριμαζεις. γι αυτο σου λεω η γωνια που διαλεξα...για το ''κρεββατι'' μου αποσκοπει για μεγαλα ονειρα. και το πιο νοστημο κομματι της υποθεσης ειναι οτι ενα ενα απο τα ονειρα αυτα..πραγματοποιουνται... και ξερεις κατι...δεν ειναι η μαγεια... ειναι η μαγικη θεληση... ειναι εσυ... εισαι εδω εκει παντου ......
και ακου και το καινουριο κομματακι απο The Verve - Love is Noise:
Will those feet in modern times Walk on soles that are made in China? Feel the bright prosaic malls In the corridors that go on and on and on
Are we blind - can we see? We are one - incomplete Are we blind - In the shade Waiting for lightning - to be saved Cause love is noise and love is pain Love is these blues that I'm singing again Love is noise and love is pain Love is these blues that I'm singing again, again
Will those feet in modern times Understand this world's affliction Recognise the righteous anger Understand this world's addiction?
I was blind - couldn't see What was here in me I was blind - insecure I felt like the road was way too long, yeah Cause love is noise and love is pain Love is these blues that I'm singing again Love is noise and love is pain Love is these blues that I'm singing again Love is noise, love is pain Love is these blues that I'm feeling again Love is noise, love is pain Love is these blues that I'm singing again, again, again, again, again, again
Cause love is noise, love is pain Love is these blues that you're feeling again Love is noise, love is pain Love is these blues that I'm singing again, again, again
Will those feet in modern times Walk on soles made in China? Will those feet in modern times See the bright prosaic malls? Will those feet in modern times Recognise the heavy burden Will those feet in modern times Pardon me for my sins Love is noise Come on
στους κλασσικους ηχους αφησα την ομορφια μου να ξαπλωσει για λιγο και πεταξα τον ασχημο εαυτο μου στα σκουπιδια στο ζεστο ροδονερο βουτηξα την αδρεναλινη μου και κλεφτα αιχμαλωτιζa εικονες του κορμιου μου να μεθαει...
μια σουρεαλ εικονα τρυπωσε στο μυαλο μου και αγανακτησα ημουν εγω εκει μεσα, κλεισμενη σ ενα γυαλινο δωματιο.. δεν επαιρνα ανασα. φερμιονια και μποζονια γυρω απο το πεδιο μου. εκει εκλεισα τα ματια. ξαπλωμενη σ ενα γυαλινο πατωμα.
δεν αργησα να ανοιξω τα παραθυρα να παρω φρεσκο αερα...δεν αργησα να σε δω εκει κατω...πισω απο την τριανταφυλλια μου..να με περιμενεις... τελικα ηρθες...
στο σημειο που περπατας ανακλυπτεις το σκουριασμενο δαπεδο να λιωνει και να γινεται μπογια κοκκινη. μπογια κοκκινη κυλαει κατω απο τα ματια σου και βαφει τα χειλη σου. τα χειλη σου πλησιαζουν διακριτικα το προσωπο μου και με στιγματιζουν μ ενα φιλι. Φιλι φονικο. Ο φονιας μου δεν εχει προσωπο....ειναι μια αυρα, μια σκια
με τυλιγει με το Κρυο του...και τρεμω. τρεμω πριν προφτασω να δω το βλεμμα του. τρεμω πριν προφτασω να τον αγγιξω μεσα του.τρεμω πριν νιωσω το φιλι του.
πεφτω κατω και κυλιεμαι στην κοκκινη μπογια γινομαι χειλη τα χειλη του γινομαι κοκκινη η αυρα του γινεται υπαρκτος στη σκια μου αγγιζει την κρυφη μου πλευρα περναει στο καναλι μου και στεκεται στη μεση στο φως μου το κρυβει. και μου το αντανακλα με τα ματια του...
εκει τον ειδα για πρωτη φορα.. τον φονια μου..τον πριγκιπα μου
Υγ. Υπαρχεις
Πηγη Φωτογραφιας: BLiSS
Burial- Archangel
10.23.2008
Mαρεσει να διαβαζω τα ματια τους. Δεν με αφηνουν μερικοι.
Μ αρεσει να τους ξεσκεπαζω. Δεν με αφηνουν μερικοι.
Καλυτερη λυτρωση ειναι η αληθεια.
Καλυτερη ευεξια ειναι η λυτρωση.
Δες το βλεμμα τους, βουτηγμενο σε χιλιαδες λαθη...
Βουτηγμενο..σε νερα βρωμικα, που ξεβραζονται στο διαβα σου
Και σου βρεχουν τα ποδια...
Ανεβα πανω...εκει στο σκαλοπατι...και περιμενε...
Σκεψου ενα ηφαιστειο που απλωνει την λαβα του..
Σκεψου εισαι πανω απο αυτο το μιγμα και περιμενεις..
Το τελος...
Πανεμορφο θεαμα...
Ειναι αυτη η στιγμη που η σκεψη τικτεται....
Αθωα..μικρη...αγνη...
Η λαβα θα φυγει....θα στεγνωσει...θα στοιχειωσει με ευφορια το εδαφος αυτο...
Και θα σου δωσει το προβαδισμα να το εκμεταλλευτεις..
Να βγαλεις τους καρπους σου...
Και κεινα τα βλεμματα...παλι θα απωθουνται...
Πατας σε ευφορη κοιλαδα...
Σκεψου το νερο σαν μορια υδρογονου και οξυγονου..διασπαρμενα...στολιζοντας την ζωη
Χαριζοντας την αισθηση στα χειλη σου...
Ψαχουλευεις την τσεπη σου...και βρισκεις ενα κομματι χαρτι? Δεν μπορω να δω απο εδω που βρισκομαι...στεκεσαι θαρρω λιγο μακρια απο την αφηγητρια σου...
Θα μου δειξεις τι ειναι?
Με κοιτας μ ενα υπεροχο χαμογελο...και κουνας καταφατικα το κεφαλι ...
Σηκωνεις ψηλα τα χερια..με το χαρτι αυτο..και βλεπω μια επιστολη.
Dear Mrs Bliss,
Thank you for your interest to this life....full of creation, temptation, taste,
and passion
We are happy to inform you that you are accepted to our ‘’home’’....
Και βγηκες στην λεωφορο...τωρα πια με το αμαξι σου...θα συνεχισεις....
Τωρα πια...στο αμαξι δεν εισαι μονη...
Κοιτα διπλα σου...αυτην την παρουσια...
Κοιτα πισω σου και τις αλλες....
Διαβαζεις τα ματια τους?
Δεν ειναι πολυ γαματο?
Πατα γκαζι...και φυγαμε για Σκωτια...να χαθουμε λιγο στο πρασινο....
''Well it's been a long time, long time now since I've seen you smile. And I'll gamble away my fright. And I'll gamble away my time. And in a year, a year or so this will slip into the sea Well, it's been a long time, long time now since I've seen you smile
Nobody raise your voices Just another night in Nantes Nobody raise your voices Just another night in Nantes''
Ηρθε ο καιρος σου μπλε μου φατσουλα να βουτηξεις στο αλμυρο νερο...να ανοιξεις τα βραγχια σου και να παρεις οξυγονο... απο ανθρωπος θα μεταμορφωθεις σ ενα ομορφο μικρο ψαρακι...και θα ακουμπησεις καθε απιθμενο σκοταδι... εκει στα αβατα μπλε μου ψαρακι ...θα αλλαξεις μορφη....θα χαθεις στο σκοταδι...και θα κολυμπησεις με κλειστα ματια...θα αφησεις τη ροη του νερου να σε οδηγησει εκει... θυμασαι ψαρακι? Μηπως ομως θες να σε πεταξω ψηλα στον ουρανο?...να κολυμπησεις στα συννεφα και στο απεραντο γαλαζιο?...εχει πουλια εκει ψαρακι μου.....θα σε λιμπιζονται...θα σε θελουν...δικο τους.... μπλε μου ψαρακι... μονο το βραδυ ειναι ασφαλης ο ουρανος για σενα... εκει διπλα στο φεγγαρι... να κανεις βολτες στη γειτονια της πουλιας και του αυγερινου... θα χαιρετησεις την Κασσιοπεια... Και να δροσισεις μ ενα περασμα το προσωπο μου , οσο θα σε χαζευω απο εκει κατω...
Ομορφα και παιδικα που σκεφτεσαι φατσα μου... ομορφα και παιδικα....
μηπως πρεπει να σε βαλω πισω στο γυαλικο σπιτακι σου...που στο φτιαξα με τα καλυτερα πραγματα? μηπως να μη σε αφησω να φυγεις απο διπλα μου? ο φοβος ομως σημαινει ηττα...πρεπει να φυγεις...και να γνωρισεις αλλους τοπους... φυσικους και αληθινους και ξερω πως θα λαμβανεις τα μηνυματα μου βαλμενα μεσα σ ενα γυαλινο μπουκαλι... παντα θα ταξιδευουν διπλα σου τα λογια μου παντα θα σε χαιδευουν οταν θα νιωθεις μονο!
Μια νοσταλγια μας αφιερωσε η Ευδαιμονια.. και μια λαχταρα... ειναι μικρο κοριτσι ακομα και ολα της φαινονται τοσο ομορφα... σαν να μην εχει προλαβει να εξερευνησει τιποτα ακομα...ουτε το πιο ασημαντο δασος.... θελει ομως...μαζι με το ψαρακι της...να παει...να φυγει.... να ζησει ...να αποκτησει και να κατακτησει....
τοσα χρονια την εχω μεσα μου αυτη την μικρουλα...ειναι περιεργο που ποτε δεν της αφιερωσα ουτε μια λεξη..παρα μοναχα την αφηνα να εκφραζεται μονη της...να κανει οτι θελει μεσα απο ενα μπλογκ. να μιλαει.να γελαει.να ερωτευεται.να την προδιδουν.να εξαπαταται.να νιωθει ξανα.να ελπιζει.να προχωραει.να αποζητα.να δημιουργει.να κατακτα.
την αφηνα ελευθερη...ετσι επρεπε... χθες ομως...κατι αλλαξε...χθες ανακαλυψε οτι υπαρχω και ΕΓΩ μεσα της..εξω της..γυρω της..
χθες ειχαμε παρεα μιλησαμε, αναλυσαμε....σκεφτηκαμε, αναπολησαμε...και βγαλαμε καποια ομορφα συμπερασματα. Χθες εγω και η BLiSS αποφασισαμε να γινουμε ενα... να μην υπαρχει διαχωρισμος... να μην ειμαστε ξεχωριστες παρουσιες... να ειμαστε Μια...
Ειμαστε η ιδια μπλε φατσουλα το ιδιο μικρο ψαρακι το ιδιο κοριτσακι και το ιδιο μεγαλο κοριτσακι .... αφουγκραζομαστε τις ιδιες ανησυχιες και σκεψεις συγχεουμε το παρον με το μελλον για προσωρινο παιχνιδι προστατευουμε την αισθηση μας και φυσαμε χρυσοσκονη σε οτι μας μοιαζει ''κακο''...οπως στα παραμυθια... να το ξορκισουμε...μακρια...απο τα δικα μας κυμματα~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
''like a secondary disease caused from a bacterium and a virus...you left all your dirty shit conquer your cheap thoughts''...
don't push yourself.. she s a whore...a cheap whore...blended in her cracks...so ugly.. But that's the part of her...you love and hate...the ugly side of her...shows your weakness... She s the crawl of your dreams.
Do the crime and smile... Your Jazzam to ease her thirst..and make her lock her secrets into your mind.. endlessly...
Κλωτσησα το μπλε κουβαρι κλωστης...και πλεχτηκε ενα ομορφο παραμυθιΚρεμασα στον ηλιο μου δυο ακρες κλωστη ..να ανεβαινω οταν αντκρυζω παγωμενα βλεμματα...διαβασα συλλαβιστα και πολυ πολυ δυνατα...το σημειωμα σου... '' Δεν θα χασεις ποτε τον δρομο σου...γιατι η λαμψη σου ...σε καθοδηγει..''
Μια σταση ανασα...και ανοιξα το παραθυρο να ακουσω την βουη του αυτοκινητοδρομου.. Αποσυντονισμος...και συγχρονισμος...στους ηχους λαστιχων και μεταλλων στους τοιχους...βαμμενων ξεθωριασμενων γραμματων στην αμεσοτητα λεξεων... στην χλειδη..αδειων σωματων στην ακροτητα μισων νευματων...
και γλιστρυσα σ ενα χαοτικο ρυθμο.. ενα τυμπανο εδινε το tempo και μια ξεκουρδιστη κιθαρα..καλυπτε τα παραφωνα βηματα σου.. καλυπτε τα βηματα σου καλυπτε?
οχι...
παραπατησες..και χωθηκες μεσα σ αυτο το παραμυθι... σκονταψες ομως και επεσες... χτυπησες?
ναι...
ξερεις γιατι..στο σημειωμα σου...μιλησες για τη λαμψη μου...και εσυ ακολουθησες... αλλα δεν ηταν δικη σου... τυφλωθηκες?
οχι...
απλα....ακουσες την κιθαρα...να σου στελνει νοτες...χαμηλες...ψηλες... και μετα μια σιωπη..να κανει ουδετερο το συρματοπλεγμα σου...
Μετα...ακουσα εγω τη φωνη σου...
μου τραγουδησες...
Don't go... μου ηχογραφησες...
Don't go...
με μια κιθαρα... δικη σου.. με μια νοτα.. δικη σου...
κρυμμενα λογιαγριφος.. και τρομαζω ---δυσκολη ωραευκολη αποφασηκαι απουσιαζω---Γκρεμιζω τα κυμματακαι χτιζω ανεμουςακολουθω φωνεςκαι μυρωδιες--- Ηταν εκεινος...στο υπερώο της καρδιας μου σταθηκε και δεν ηθελε να φυγει---- Γι αυτο και γω στα χναρια του Αυγερινου περπατησαακολουθησα την φυγη μου Στα σκαλια της Πουλιας κοντοσταθηκααγναντεψα το φεγγαρι μουκαι τραβηξα την λαμψη του κατα πανω μουΣτην Μικρη Αρκτο τυφλωθηκα,μα σιγοψυθιρισα..ποιηματα του Pablo Nerudaλογια και στιχους χαρισμενα σε σενα...''Χωρις εσενα..ειμαι το ονειρο σου..αυτο μονο κ αυτο ειναι ολο..'' --- εκανα τον κυκλο ομως γυρω απο τον Σκορπιο.. Στην Κασσιοπη χαμογελασα και ολα τ αστερια..αναψαν για μενα... μου ειπαν να φυσηξω απαλα κατα πανω τουςνα τα σβησω...δεν εχω τα γενεθλια μου μου....σκεφτηκα... ''Ασε την πνοη σου πριγκιπισσα να την τυλιξουμε γυρω μας..'' μου ειπαν...και ξαφνικα...ολα τ αστερια εσβησαν για χαρη μου να κανω χιλιες ευχες.. Χιλιες Ευχες με τον ιδιο προορισμοΧιλιες Ευχες μη χασω το χαμογελο μουμη ξεχασω ποσο αγαπησαμη ξεχασω το ποσο πληγωθηκα Χιλιες Ευχες θελουν να ερθει η ολικη μου εκλειψη
Κατα λαθος πατησα ενα κουμπι στις σκεψεις μου και επανεφερα εικονες αδιαφορες
Κατα τυχη εγινε...
Κατα προτιμηση ομως...διαλεξα αυτες που ηθελα να αφιερωσω περισσοτερη σημασια...
Καταφερα να βρω κατι σημεια ..οπου οι συντεταγμενες τους δεν ειχαν καμια επαφη με τις δικες μου Καταφερα να παρω ασπρο χρωμα και να το ριξω Κατα Μεσης της σελιδας μου Καταρρευση το λες? Παρτυ το ονομαζω εγω.
Συναθροιζοντας, λοιπον καμαρι μου, ολες τις πραξεις ...που μου εβγαλαν ενα λαθος και μη επιθυμητο αποτελεσμα... βρηκα μια λυση ...και δημιουργησα το Θεωρημα μου...
φυσικα δεν θα στο αναφερω..γιατι ο καθενας δημιουργει το δικο του και ολες του οι εξισωσεις...λυνονται με τον δικο του και μοναδικο τροπο!
Μεσα απο τα δικα μου λαθη, ανακαλυψα πως αφιερωσα πολλες ωρες σχεδιαζοντας γραμμες...τραβωντας ανουσιες συντεταγμενες...και βρισκοντας λαθος μεσες τιμες... οτι τα σημεια που παλευα τοσο καιρο...ηταν αριθμοι μηδαμινοι... αριθμοι που δεν πιανουν την εμβελεια την δικη μου... αριθμοι...που αν τους βαλεις στο τετραγωνο...θα ειναι λιγοτερο απο τον αριθμο των δαχτυλων σου στο ενα σου χερι! και ερωτω ρε μαστορα....γιατι τοσο καιρο να παλευεις για αριθμους...που δεν σου δινουν απολυτως τιποτα...που δεν εχουν βασικα να σου δωσουν ακομα και να θελουν... πετας ψηλα ρε φιλαρακι...γιατι να πεφτεις στο εδαφος το αγονο?
πεταω και γω ψηλα..και πλεον αραζω εκει που εχω γονιμο χωμα...τροφη και νερο ... πνευμα...καλλιεργεια καταλαβες?
γνωρισες, ξερω, τυπακια που δεν υπαρχουν γνωρισα, ξερεις, τυπακια που δεν υπηρχαν.
δεν ειναι σωστο ομως να εισαι με ενα κομπιουτερακι διαρκως και να κανεις πραξεις..
καθε προβλημα...εχει την δικη του λυση... καλη η κακη...θα φανει στο τελος
γιατι ξερεις ματια μου....ολα λυνονται
ολα μαθαινονται
ολα περνανε και παμε παντα στον καλυτερο μας στοχο...μαθαινουμε να διαλεγουμε προβληματα με νοημα μαθαινουμε ρεεεεε
γιατι οχι! μην παραπονιεσαι....ολοι πρεπει να μαθουμε ...αλλιως δεν θα δουλευει το αναθετιματισμενο τσερβελο που λενε και οι Ιταλοι...σωστα? Πρεπει να ειμαστε σε εγρηγορση και αφυπνιση σκεψεων και ενεργειας... πρεπει να δινεις τροφη σε αυτο που εχεις μεσα στο κεφαλι σου!
Και για τους αντρες..εννοω το πανω !! Γιατι αν δινεις σημασια στο κατω... τοτε ..αγοραρε...μονο σκυμμενα θα σε κοιτουν τα κεφαλια...ιφ γιου νόου γουατ άι μιν
και δεν τον θες αυτο σωστα? θες σεβασμο
μαθε τον!
Το καλοκαιρι μας φευγει... Επονται οι καλυτερες μας στιγμες... και να σου πω κατι...μετα απο πολυ καιρο επιτελους νιωθω πολυ ομορφα.... επιτελους νιωθω γυρισα σπιτι μου! και ρε πουστη...να σου πω και το αλλο Αντε γαμησου! χαχαχα
ετσι για να επανελθουμε στους κανονικους ρυθμους γραφης της Μπλις!!!!!
ΑΚΟΥ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΑΠΟ ΠΥΞ ΛΑΞ! ΕΓΩ ΔΕΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙΑ..ΤΑ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΧΟΡΤΑΣΑ ΟΤΑΝ ΜΕ ΧΤΥΠΑΓΕ Ο ΒΟΡΙΑΣ ΤΑ ΚΡΥΑ ΒΡΑΔΙΑ ..ΕΣΥ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΧΑΝΟΣΟΥΝΑ ΝΙΑΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
εκει πιο περα...στα δεξια της κορης του ματιου σου...υπαρχει ενα απεραντο γαλαζιο εκει πιο περα ...ηταν μια λιμνη...τοσο καθαρη....την αγγιζε το πεπλο του ηλιο και ακτινοβολουσαν τα δικα μου ματια... μαγικη λιμνη... ...
με τοση ζεστη ...ειχα την αναγκη να βουτηξω να δροσιστω... αυτο το νερο ηταν κατι σαν ''σειρηνα'' στις αισθησεις μου... δεν αμφεβαλλα για το ποσο καθαρο και δροσερο νερο θα με τυλιγε..θα με αγγιζε
ενα ταξιδι ηταν...αυτο το χρωμα ακομα το θυμαμαι... τοσο λαμπερο....
πεφτω με τη μια στο νερο...και κολυμπαω βαθεια...ακουμπαω στον πατο της λιμνης
και εμφανιζεται μια νεραιδα...με παρασερνει πιο μεσα.... και ανοιγει μια πορτα μπροστα μου...περναω μεσα σ ενα βασιλειο αγνωστο
σε ενα μερος...κρυφο και σκοτεινο... κολυμπαω....και ξαφνικα νιωθω τα ποδια μου να ενωνονται..
φωτιζω το σκοτεινο νερο... τυφλωνω...τους θαλασσιους οργανισμους...αγνωστοι για μενα η νεραδια διπλα μου...μου δινει ενα σκιπτρο να κραταω...και με αφηνει μονη εκει μεσα παιρνω μια ανασα διπλα σ εναν βραχο και με το αγγιγμα μου γινεται κοκκινος... απο πανω του ερχονται χρυσα ψαρακια και κανουν κυκλο... ενα ασπρο κοχυλι...κυλαει στην μερια μου ...
το κοιταζω και η περλα του καθεται πλεον στο λαιμο μου... ''να προσεχεις πριγκιπισσα'' μου λεει..
''ειμαι σε παραθυμι?''...ρωταω... ''εισαι στην αλλη πλευρα''...ακουω μια φωνη
η φωνη αυτη προκαλεσε ριγος..και δημιουργησε στροβυλους στο νερο... και με παρασερνει σε ενα σημειο οπου το νερο...γινεται αερας... οπου το αγγιγμα...γινεται αορατο η καρδια μου μετραει χτυπους και οι χτυποι μετρανε αιμοσφαιρια που κυλανε στο αιμα μου
δεν τρεμω...αλλα αυτη η μορφη μπροστα μου...με κανει εικονα παγωμενη... με γδυνει και μ αφηνει ερμαιη...
ειδα κατι ματια...στο σημειο αυτο κιτρινα...γεματα μισος και οργη... ειδα μια σκια να κινειται προς τα μενα... προσπαθησα να φυγω οσο πιο γρηγορα μπορουσα... με επιασε ομως...
με τυλιξε απο το λαιμο...και με εφερε στην επιφανεια... ''δες το νερο που κολυμπας μου ειπε''...
''ειναι βρωμικο...πριγκιπισσα...'' συνεχισε...
με αφησε στην οχθη...λυποθυμη...αδυναμη
-------
ανοιξα τα ματια μου... και κοιταξα στη λιμνη μεταμορφωνοταν σε χωμα...που ρουφουσε καθε τι γυρω του
ετρεξα να φυγω...
δεν πηγα ποτε πισω να δω τι εγινε...
δεν θα παω να δω πως ειναι...
''ηταν εφιαλτης πριγκιπισσα μου''...μου πε μια φωνη...και μου δωσε ενα φιλι στο μαγουλο και με κρατησε αγκαλια του
Το ταξιδι μου θα διαρκεσει οσο καψει ενα κερι... θα το αναψω στο σκοταδι...και θα σβησει στην ημερα
οσο θα σβηνει...θα φαινεται το μπλε χρωμα της φωτιας.... θα φανει η θαλασσα μπροστα μου...και θα βουτηξω στη φλογα να δροσιστω θα κοιταξω τον ηλιο και θα τραβιξω το σχοινακι που τον εχω δεμενο να τον φερω πιο κοντα μου...και να με ακολουθει σε ολο το ταξιδι... θα ειναι ο χαρταετος μου...και τα φτερα του θα μου δωσουν ενα πανεμορφο χρωμα στο κορμι
η θαλασσα μου θα ναι ρηχη θα κατεβω να σπρωχνω το καραβι μου οταν δεν εχει βορια... θα ειμαι μονη? το νερο θα παρει το ουτοπικο χρωμα της φαντασιας μου θα σημανει την αφιξη μου στο νησι μου στο νησι της καρδιας μου.. εκει που το χαμογελο μου θα ακτινοβολει και οι σπιθες του θα σε τυφλωνουν θα ναι ενα γεματο χαμογελο... σαν αυτο που μου δινε κ κεινος... αλλα ματαια...μεσα απο τα ψευτικα λογια..και τις ψευτικες στιγμες... το χαμογελο μου θελει να λαμψει
θα τυλιξω κορδελες στο καραβι μου.. να ανεμιζουν... θα ναι οι σειρηνες μου...γιατι το χρωμα τους θα κανει τοσο θορυβο ... κροτοι θα μπλεκονται με τα χτυπηματα των κυμματων
δεν θα επιτρεψω ξανα σε κανενα να κανει τα ματια μου να κλαινε... γιατι χανω την αρχη μου...
θολωμενα ματια με βγαζουν σε λαθος διαδρομη...σε λαθος νησι...
και το νησι μου εμενα ειναι πανεμορφο... δεν θελω να βρεθω σε ασυμμετρους κοσμους ουτε αναμεσα σε ψευτικα χαμογελα θελω αληθινους συνεπιβατες...
θελω αληθινα αισθηματα... να σεβεσαι μωρο μου αυτο που εισαι ..για να σεβαστεις τον γυρω σου να σεβεσαι καρδια μου...και να εκτιμας...
μην υποδουλωνεσαι σε κιβδηλα λεπτα
μη γινεσαι υποχειριο...ενος χρωματος...που δεν εχει ζωντανια
Εισπνοη και Εκπνοη δεν παιρνω οξυγονο..παιρνω αναμνησεις βγαζω λυπη
περπαταω σε ενα χαρτινο μονοπατι που στην αρχη του εβαλες φωτια τρεχω να μην καω η οχι? τρεχω αναποδα..στη φωτια
οσο καιγομαι..σκεφτομαι το πως αλλαξα κοντα σου εγινα γυναικα εμαθα να αγαπαω να νοιαζομαι πραγματικα
δεν εμαθα ομως να μαι μακρια σου αποψε αν βρεξει θα γινω ενα ουρανιο τοξο να σε χτυπησω με τα χρωματα να δεις οτι αυτα που νιωθω ειναι υπαρκτα να τα αισθανεσαι
ξερεις, η φωνη μου χανεται απο μεσα μου ομως φωναζω δυνατα ισως και το δακρυ να τα λεει ολα...περιττοι διαλογοι και ομως εχω αναγκη εσενα
απλα εσενα
μ αγαπας λες... και γω σου λεω
θα αφησω τη σιωπη να κρατησει μεσα της οσα με πληγωνουν θα λυσω τα ματια να σου πουν αυτα που τ αυτια σου δεν μπορουν να αντιληφθουν θα στειλω την αυρα μου να ναι σαν φυλακας αγγελος διπλα σου
γιατι εμαθα να αγαπω μαζι σου ερωτευτηκα .. δεν μπορεις να μου το παρεις αυτο
δημιουργηθηκε ενα περιεργο σχημα...κατι σαν τρυπα με μικρους κυκλους γυρω γυρω λες ζωγραφιζε μια μαργαριτα... μαυρη
πλησιασε στο ξυλο και το φυσηξε... το πατησε και το πιεσε κατω στο εδαφος...
εφερε τη σταχτη στο φως... την κρατησε στα χερια της...και την ειχε σαν ενα περιστερι...ετοιμο να πεταξει... σηκωσε ψηλα τα χερια της..και την απλωσε γυρω απο την αυρα της... γυρω απο την παλια αυρα της...
εκανε ενα βημα δεξια..και εφυγε απο εκεινο το σημειο
πεταξε τα ρουχα της... επεσαν πανω σε ενα πλαστικο κοκκινο σκαμπο...
πηρε ενα ψαλιδι και τα εκανε κομματακια... εδωσε τυχαια σχηματα...
τα καρφιτσωσε στο δεντρο εξω απο το παραθυρο της...και του ψιθυρισε ενα μυστικο...
δεν μπορεσα να ακουσω τι του ειπε...δεν μπορεσα..
αδειασε το μυαλο της και την καρδια της.. τα πακεταρισε..και τα αφησε στο πλεον αδειο σπιτι...
περιεργο μεν...απιστευτα λυτρωτικα δε...δεν ενιωσε αδεια μεσα της... μπορει εσυ...το βλεμμα σου...οι σκεψεις σου....τα λογια σου... να της φαινοταν αδεια...
αλλα εκεινη ενιωθε ηρεμη...πολυ ηρεμη...νωχελικα ανοιγοκλεινε τα ματια της και κοιτουσε τον ηλιο... κοιτουσε εναν ομορφο ηλιο... την χαιδευε απαλα και της χαριζε ζεστασια...
ηταν απο το παραθυρο της... του μυαλου της.. των ματιων της...
ηταν το νεο της σημειο...
ξεπερασε καθε ανασφαλεια, καθε αγχος... προσπερασε τα τυχαια βλεμματα αδιαφορισε στα μικρα λογια...
χαμογελασε στις ομορφες πραξεις... χαμογελασε σε σενα...
δημιουργει τη βαση της...ηταν το μυστικο που εκμυστηρευτηκε στο δεντρο..τοτε...
ειναι η περιοδος που παιρνει ανασα....
υγ.στην επομενη ΄΄μετακομιση΄΄ να της βαλεις κ ομορφη μουσικη... και να της χαριζεις χαμογελα....
Αφιερωμενο...σε μια ψυχη...που εδω και 4 χρονια..μου σταθηκε σε καθε δυσκολη στιγμη της ζωης μου...σε καθε κρισιμη στιγμη...και που μου χαρισε ενα μεγαλυτερο νιμα ζωης..και ας εμεινα με μαυρη γλωσσα...που μου χαρισε αγαπη...και ενδιαφερον!Ξεπερασε καθε ιχνος φιλιας...και αγγιξε την αδερφικη αγαπη!Αφιερωμενο λοιπον, στην Κατερινα μου!Αφιερωμενο και στις δυο μας...για μια καινουρια μας αρχη...για ενα βημα..βασικο...δυνατο..και επιβλητικο...
Ενας πορφυρος ουρανος ελουσε απλοχερα τα μαλλια μου... προχωρησε διστακτικα στα ματια μου και με γεμισε δακρυα στα ματια ανοιξε τους πορους μου και εισχωρησε μεσα μου...εφτασε στο μυαλο μου στις σκεψεις μου.. με εκαψε
δεν αντεδρασα λεπτο..δεχτηκα καθε του φωτονιο μεσα μου υπεμενα καθε του λαμψη στα ματια μου..
με κοκκινα ματια..τον κοιταω..τον ζωγραφιζω μαυρο... ματαια ομως..αυτος ο πορφυρος ουρανος...εχει τετοια δυναμη...που μενω ακινητη με ρουφαει στην εικονα του... ανεβαινω ψηλα να τον αγγιξω ανεβαινω ψηλα να τον βαψω.. προσπαθω μεχρι τελους
καταφερνω και φτανω διπλα του το χρωμα του με μαγευει..με ταξιδευει..απαρνιεμαι τη θεληση για αλλαγη και καθομαι...εκει διπλα του..στο χρωμα του...να με λουζει ολοενα κ περισσοτερο... να με καλυπτει...να με καιει
σ εναν πορφυρο ουρανο μια μερα ειπα ολα μου τα μυστικα.. εκεινη τη μερα...αλλαξαν ολα μεσα μου... μου χαρισε το δικο του μυστικο το δικο του χρωμα και με εκανε δικη του
σε κεινον τον πορφυρο ουρανο...χρωσταω τη ζωντανια μου... το τραγουδι μου τη λαμψη μου
μεσα στα ματια μου κρατησα φυλακισμενη την εικονα του γιατι πλεον βλεπω εναν ουρανο μπλε..και ασπρο ασπρο και μπλε... και με μπερδευει.. αναμενω σιωπηλα το μελλον.. αναμενω..
Μια σκεψη ξετρυπωσε διστακτικα..μεσα απο το μυαλο μου..αν την βρεις στειλτην πισω εκανα λαθος πες της...και ανηκει παλι μεσα μου ηταν πονηρη ομως, μεσα της κυριαρχουσε ενας μποεμικος τονος...ενας μποεμικος αερας...
ουφ!τι ηθελε μωρε? ενα σπιτακι ξυλινα φτιαγμενο...ενα γλυκο βουτηγμενο απο το λαχταριστο καναδεζικο Maple Syrup και ενα αστερι να φωτιζει το περιβολλι ... γιατι μονο ενα?... // επειδη...τα υπολοιπα θα ναι κρυμμενα στα ματια σου...για να μου δινεις στιγμιαιες λαμψεις..
τοτε μωρο μου θυμασαι?...
επειδη...αυτη η σκεψη εχει απλες...απαιτησεις...και ομως...τοσο δυσκολα πραγματοποιησιμες ..ζηταω να γυρισει πισω...
γιατι θελω να εχω καινουριες..να αφεθουν προς τα εξω..
Δεν χανεσαι ποτε απο κατι- απλα το αφηνεις λιγο πισω σου το κοβεις απο την καθημερινοτητα σου
Δεν χανεσαι...καθε τι μετατρεπεται αυτοματως σε αναμνηση...
Με ρωτας ομως, αν κρυβεσαι...μπορει και αυτο...ισως θες να μη σε βλεπουν και να μην βλεπεις εθελοτυφλεις ομως, το ξερεις? καθε μερα γνωριζεις και εναν βλακεντιο...καθε μερα..θες να του σπασεις τα μουτρα τελικα πρεπει να τους αφηνεις στην κοσμαρα τους ρε προβατα ειναι---αστους..εκει..περναν ωραια
εσυ βγες απο την κρυψωνα σου και ζησε ρε απολαυσε ανοιξε το μυαλο σου γνωρισε κοσμο και αλλα πραγματα πραγματα που οι αλλοι δν θα συναντησουν στη ζωη τους και θα ναι υποταγμενα στρατιωτακια σε μια θρησκεια- σε μια πολιτικη παραταξη-σε μια ιδεολογια- σε μια μαλακια!
εσυ δν εισαι ετσι- εχεις συνειδηση- διευρυνεις τους οριζοντες σου
Αυτη η πολη ειναι σκοτεινη. διαχεεται σιωπη... Αυτη η πολη με διωκει. κρυβεται κατω απο το κρεββατι μου... Αυτη η πολη κυριαρχει μεσα μου. Πολεμος μεταξυ της ανασας μου και της διαφυγης
Αυτη η πολη ειναι πολυχρωμη. συνοθυλευμα ουρανιων τοξων παντου... Αυτη η πολη δημιουργει ονειρα. κοιμαμαι ηρεμος.. Αυτη η πολη με αγαπαει. την αγαπαω και εγω...
Σ αρεσει να μοιραζεσαι στιγμες?Σ αρεσει να ισορροπεις πραγματα στην ζυγαρια σου...? Καλο με Κακο.. Πολυ με Λιγο Αρκετο με Λιγοστο χαρα με λυπη αγαπη με μισος υπομονη με ανυπομονησια φως και σκοταδι..
ξεκινησε να γραφει ..να τυπωνει..τα χερια της ετρεχαν σε απιστευτη ταχυτητα τυπωνοντας καθε λεξη που ψελλιζε πρωτα μεσα της..και μετα εβγαινε σε χρονο δευτερολεπτων ..μπροστα στα ματια της..σε μια οθονη..εβλεπε οτι ελεγε απο μεσα της. οτι σκεφτοταν ''δηλαδη, αναρωτηθηκε,δεν εχω καμια τρελλη φαντασια?καμια σκεψη?κατι να με απασχολησει?απλα γραφω οτι λεω?''
τα ματια της μσοκλειστα..ειχε ομως το κουραγιο να συνεχισει..να μπλεξει κατι πολυχρωμες κορδελες και να φτιαξει ενα ομορφο σχοινι ..με διαφορα τμηματα...καθε τμημα κ διαφορετικο χρωμα καθε τμημα και κατι αλλο να σου προσφερει.. οι κομποι αναμεσα στα τμηματα να ναι τοσο σφτιχα δεμενοι ...που οι σκεψεις της να μπορουν να βρισκουν παντα κατι να πιαστουν και να μην πεσουν ποτε κατω κ σπασουν ... ''οι γυαλινες σκεψεις ειναι χειροτερες'',ειπε και χαμογελασε... λαμπουν ..οταν ειναι καινουριες...θολωνουν οταν δν τις αξιοποιεις οπως πρεπει κακο να υποτιμας τις σκεψεις σου προσπαθει να καταπιει..αλλα ενας κομπος την εμποδισε.. ποτε μα ποτε, κοριτσακι μην δημιουργεις διπλους κομπους στις σκεψεις σου.. κατι παντα θα μενει και θα σε τρωει..θα σε βασανιζει λιγο νερο βοηθαει.. χμμμ...ποιος ο λογος λοιπον που το κοριτσακι αποψε γραφει? δεν ξερει...ισως ξερει και δεν θελει να σου πει.. το κοριτσακι εχει χαθει στα χρωματα ...δεν ξερει σε ποιο χρωμα να εστιασει την προσοχη της ενα χρωμα την κραταει τοσο ζωντανη..τοσο χαρουμενη...αλλα εκει υπαρχει διπλος κομπος..δεν μπορει να το φτασει γιατι? φαινεται νυσταγμενη..αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχει ξεθωριασει κανενα της χρωμα.. ολα ειναι τοσο ζωηρα.. τοσο εντονα που την ξυπνανε... λιγη καλη παρεα ..την εκανε να ξεχαστει να καταπιει ολες τις σκεψεις της σ ενα ποτηρι κοκκινο κρασι.. το απολαυσε τα εσβησε ολα μηδενισε τον χρονο της εζησε το στιγμιοτυπο της..εζησε μεσα σε μια γουλια κοκκινου χρωματος..
καταραμενο αλκοολ..σε ξεγελαει παντα τοσο πολυ..σε αφυπνει απο το νωχελικο σου υφος και σε ρουφαει μεσα του και συ κοριτσακι..βουτας...χωρις καμια αντισταση..
βλεπει πολλους γυρω της να αλλαζουν, σκεφτεται, και φοβαται μην μεινει και εκεινη πισω φοβαται μην σταματησει και δν μπορει να πλεον να φτιαχνει σχοινια απο διαφορα χρωμα..και χαθει στην μονοχρωμια των κιβδηλων σκεψεων..
Μadrugada..ειναι το χρωμα που περπαταει τωρα.. κανει βολτες συνεχεια πανω σ αυτο το χρωμα αυτη τη στιγμη ειναι κοριτσακι ακομα... θα μαθει να προχωραει πιο γρηγορα...θα μαθει ε?
της λειπει ενα χρωμα..που της χαριζει ζεστασια και ηρεμια ενα χρωμα που της ανοιγει ενα παραθυρο να βουτηξει σ εναν καμβα χρωματων με απειρους συνδιασμους.. σ ενα χρωμα που της δινει την βαση να ζωγραφισει οτι σκεφτεται να ζωγραφισει εναν πινακα.. μια ζωη μια στιγμη ενα συναισθημα ...
αυτο το χρωμα δν ειναι στο σκοινι της τωρα...και προχωραει σ ολα τα μονοπατια που επλεξε να το βρει....
εχωωωωωωω καιρο να γραψω...ισως γιατι βαρεθηκα να γραφω... ισως γιατι δεν εχω και πολυ χρονο στη διαθεση μου για να αφιερωσω και λιγακι χρονο στις σκεψεις μου και στις στιγμες... νο ματερ γουατ... σημερα μιας κ εχει ωραια μερα στας αγγλιας...εχω κεφια και λεω να αναλυσω το χθεσινοο λαιβ μιας και ο αδερφος μου already ανεφερε ποστακι ..με το 1ο μου βιντεο..
Λοιπον...πως ξεκινησε η μερα... πηγα εργαστηρια..οπως καθε μερα..λογω project ( φαιναλ γιαρ γιε μπειμπ)..σχολασα μια ωρα νωριτερα παραδοξως..(4pm) και γυρισα σπιτι να ετοιμαστω καθοτι στις 6pm θα εφευγα με την κολλητη μου την Zeynep με το αμαξι της για LonDon... ελα μου ντε ομως που ξεχασα τα κλειδια..και κλειδωθηκα απεξω... πανικος-ο κλειδαρας ειναι η καλυτερη αλλα η ακριβοτερη λυση τα χρηματα που μου πηρε...ηταν το 1/3 του μηνιατικου μου! για 2 λεπτα ο μαγκας..με πλαστικο υλικο πιο μεγαλο απο καρτα...την ανοιξε ανετα...
τεσπα...συνεχιζουμε....ειχε παει 7 και επρεπε να φυγουμε...and...
here we go...on our way..... woohoooo
φτανουμε Brixton Academy..βλακεια μου που δεν το εβγαλα απεξω φωτογραφια...ξεχαστηκα.. μεσα ειχε πολλα floor...και σε καθενα ειχε ξεχωριστα live.... κλασσικα οι μπυρες ηταν το μοναδικο πραγμα που εβλεπες να κυκλοφορει περα απο τους μαυροφορεμενους γκοθαδες (freaks)... τι φρικς δλδ....ξενερωσα με το κοινο λιγο βρωμα μπιχλα πολυ \_/ φαση!
τεσπα....μπαινουμε μεσα στην αιθουσα...ειχε καλο δαπεδο σε οτι σημειο καθοσουν εβλεπες πολυ καλα στην σκηνη καθοτι ηταν κατηφορικο προς το κεντρο... εμεις κατσαμε σχετικα κοντα..αλλα οχι τοσο κοντα ωστε να φαμε αδεσποτες...οπως γινονται στα HiP Hop party στην ελλαδα και φρικαρω!
η αιθουσα ηταν γεματη καπνους...
ωσπου τα φωτα σβηνουν....
now lets rock...baby!
more videos will be uploaded on my account in you tube soon enough!
Σ ενα σημειο ο τραγουδιστης επαιξε κ γκαιντα... και μετα χωσαν χαρντοριδι μπιτι! γιαουυυυυυυυ
